1.0
Pengenalan
Awal
kanak-kanak ialah istilah yang merujuk kepada tempoh masa kanak-kanak tersebut
dari waktu dilahirkan sehinggalah ke umur lapan tahun. Menurut ‘The National Association for The Education
of Young Children (NAEYC) atau Pertubuhan Kebangsaan bagi Pendidikan
Kanak-Kanak Muda, istilah awal kanak-kanak merujuk pendidikan awal kanak-kanak
yang memerlukan segala program pendidikan seperti memberi layanan, asuhan dan
bimbingan kepada kanak-kanak tersebut seawal dari lahir hingga ke umur lapan
tahun.
Pendidikan awal kanak-kanak adalah sangat penting dalam
perkembangan dan pembangunan seseorang kanak-kanak itu. Umum mengetahui,
sekiranya seorang kanak-kanak itu mendapat pendidikan asas yang berkualiti,
maka diyakini kanak-kanak tersebut akan terus berjaya dalam pendidikan yang
akan dilalui pada peringkat yang lebih tinggi dan juga kerjayanya di masa
hadapan.
Di Malaysia, terdapat empat agensi utama penting yang
menjalankan pendidikan prasekolah iaitu Kementerian Pendidikan sendiri, pihak
KEMAS di bawah Kementerian Kemajuan Luar Bandar dan Wilayah serta Jabatan
Perpaduan Negara dan Integrasi Nasional di bawah Jabatan Perdana Menteri, serta
pihak swasta yang bertungkus lumus untuk memastikan kepentingan pendidikan awal
kanak-kanak ini diteruskan dan ditingkatkan.
1.1 Latar Belakang Kajian
Bermulanya selepas perang dunia
ke-2 iaitu pasa era 1950-an, maka bermulalah juga sejarah Pendidikan Awal
Kanak-Kanak. Sekitar pada tahun 1900-an, pendidikan awal kanak-kanak mula
ditubuhkan di negara luar seperti Filipina, Singapura dan Thailand sahaja.
Manakala perkembangan pendidikan pendidikan awal kanak-kanak di Malaysia pula
telah bermula pada tahun 1940 an.
Tambahan lagi,
berkembangnya pendidikan awal kanak-kanak sekitar pada tahun 1940-an telah
dibuka oleh missionari Kristian yang mengamalkan pendidikan berpengaruhkan
British iaitu sistem pendidikan British. Sistem ini telah mengenakan yuran yang sangat mahal dan pada ketika itu hanya anak-anak
orang berada sahaja yang belajar. Sistem ini dibantu oleh para guru yang
terdiri daripada bekas guru sekolah rendah yang tidak ada latihan dan
pengalaman.
Di Malaysia, bermula tahun 1950
hingga 1960, sosiolis kristian yang dikenali sebagai tenaga kerja yang membuat
kerja-kerja kebajikan gereja telah membuka tadika. Kebanyakan tadika dipunyai
oleh individu atau agensi persendirian yang bertapak di kawasan bandar dan
berperanan menyediakan Pendidikan Awal Kanak-Kanak hanya untuk ibu bapa yang
mampu membayar yuran sahaja. Implikasi daripada itu, hanya sebahagian
kanak-kanak yang berumur 4 hingga 6 tahun berpeluang mengikuti kelas tadika.
Dengan itu, malangnya ramai kanak-kanak yang berasal daripada keluarga yang
miskin dan luar bandar tidak dapat menerima pendidikan awal di tadika.
Pendidikan Awal Kanak-Kanak
mula berkembang secara umum pada sekitar tahun 1960-an berikutan kesedaran
beberapa golongan untuk mendapatkan pendidikan terutamanya dalam kalangan
golongan kurang berkemampuan selepas merdeka mula memuncak. Satu revolusi telah berlaku pada tahun 1969 di mana Yayasan Asia telah
menyumbangkan sejumlah wang kepada Pertubuhan Pekerja-Pekerja Malaysia (Worker Society of Malaysia) bertujuan untuk mendirikan tadika
yang mirip kepada projek “Head Start” di Amerika Syarikat. Contoh tadika yang
ditubuhkan berada di Negeri Selangor iaitu di Kampung Muniady, Kg. Manggis dan
Kg. Sentosa. Sasaran kumpulan bagi projek ini terdiri daripada kanak-kanak yang
kurang bernasib baik dan miskin di mana mereka ini juga terdiri dari beberapa
bangsa iaitu Melayu, Cina dan India.
Jabatan Kemajuan
Masyarakat atau dikenali sebagai KEMAS telah membuka Taman Asuhan Kanak-Kanak
iaitu (TASKA) adalah selaras dengan Falsafah Baru Pembangunan Luar Bandar di
mana program ini memberi perkhidmatan kepada masyarakat luar bandar, bandar dan
pinggir bandar terutama bagi golongan berpendapatan rendah dan miskin.
Dengan adanya pelancaran Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang
berfokuskan kepada program "Pembasmian Buta Huruf", Jabatan Kemajuan Masyarakat (KEMAS), Lembaga
Penyatuan dan Pemulihan Tanah Persekutuan (FELCRA), Kemajuan Pekebun Kecil Perusahaan Getah (RISDA), Jabatan Rukun Tetangga
dan Perpaduan Negara, Kementerian Wilayah Persekutuan dan Kementerian Kerajaan
Tempatan serta Perumahan Sabah telah mengambil keputusan untuk menubuhkan
beberapa Taman Didikan Kanak-Kanak (TADIKA) atau Taman Bimbingan Kanak-Kanak
(TABIKA) di Malaysia ini untuk penjagaan dan juga pendidikan bagi kanak-kanak
di antara umur empat hingga enam tahun.
Mengikut fakta yang sahih, pada tahun 1972 pula,
Kementerian Pendidikan Malaysia (KPM) telah membina akta yang khusus bagi
Pendidikan Awal Kanak-Kanak dan
dinamakan Akta Pelajaran 1961 P.U (A), Kaedah-kaedah Pelajaran
(Kindergarten/ SekolahAsuhan) (Pendaftaran). Maktab
Perguruan Ilmu Khas (MPIK) mula menawarkan kursus untuk melatih para guru dalam
bidang pendidikan awal kanak-kanak sekitar tahun 1972
sehinggalah 1976. Usaha MPIK ini telah mendapat sambutan yang menggalakkan dan
telah diteruskan melalui projek-projek perintis Prasekolah oleh Maktab Perguruan
Sultan Idris (MPSI), Maktab Perguruan Sri Pinang (MPSP), Maktab Perguruan Mohd
Khalid (MPMK) dan Maktab Perguruan Perempuan Melayu (MPPM) dimana dibiayai
penuh oleh UNICEF (Bernard Van Leer Foundation 2009).
Justeru, pendidikan awal kanak-kanak mula mendapat
perhatian yang lebih serius pada tahun 1984. Maka dengan itu, terdapat beberapa
pihak mula mencadangkan dan menuntut bahawa pendidikan awal kanak-kanak harus
bermula lebih awal, iaitu di usia empat tahun lagi.
1.2 Objektif Kajian
Antara objektif yang akan dicapai dalam kajian ini adalah
mengetahui pandangan mahasiswa dan mahasiswi tentang kepentingan pendidikan
awal kanak-kanak. Selain itu objektif kajian juga mengkaji teknik
pengajaran yang sesuai untuk kanak-kanak dan mencadangkan program sampingan
pendidikan kanak-kanak untuk melahirkan generasi yang kreatif dan inovatif.
2.0 Sorotan Literatur
Dalam konsep pendidikan awal kanak-kanak di
Malaysia, terdapat dua peringkat berdasarkan tahap umur kanak-kanak. Peringkat
yang pertama sekali ialah Taman Asuhan Kanak-kanak (Taska) dimana ia ditubuhkan
khusus untuk kanak-kanak yang berusia bawah 4 tahun. Seterusnya, peringkat
kedua ialah Prasekolah atau Tadika (Taman Didikan Kanak-kanak) telah ditubuhkan
untuk kanak-kanak yang berumur 4 hingga 6 tahun. Menurut Jabatan Kemajuan
Masyarakat (KEMAS) dan Jabatan Perpaduan, mereka telah menamakan program awal
kanak-kanak sebagai Taman Bimbingan Kanak-kanak (Tabika). Oleh itu Pendidikan
Prasekolah adalah salah satu program yang menyediakan pengalaman pembelajaran
kanak-kanak yang berumur 4 hingga 6 tahun sebelum masuk ke Tahun Satu di
sekolah formal dengan jangka masa yang dianggarkan ialah setahun.
Berdasarkan sejarah di Eropah, pendidikan
prasekolah mula berkembang pada abad ke 19 dan di Amerika pada abad ke 20.
Terdapat beberapa ahli-ahli Falsafah Eropah yang terkenal seperti Johann
Heinrich Pestalozzi, Friedrich Froebel dan Maria Montessori telah memberikan
pendapat masing-masing mengenai isu betapa pentingnya pendidikan kanak-kanak.
Froebel adalah orang pertama mendirikan tadika di dunia iaitu di Negeri Jerman
pada tahun 1837 dan menamakannya sebagai Kindergarten yang bermaksud “Garden of
Children” dan prasekolah pertama telah didirikan di United Kingdom di mana
ditubuhkan oleh Robert Own pada tahun 1816 di Daerah Scotland dan diberi nama
“The Infant School”. Di Amerika Syarikat, prasekolah pertama didirikan pada
tahun 1850 oleh Carl Schruz dan seterusnya pada tahun 1860, didirikan oleh
Elizabert Peabody di Boston. Penubuhan prasekolah di Eropah dan Amerika
Syarikat hanya tertumpu kepada kanak-kanak dari golongan yang berada sahaja.
Manakala kanak-kanak yang miskin akan terbiar dan tidak mendapat pendidikan
awal sebagaimana kanak-kanak dari golongan berada.
Pada tarikh 18 Disember 1991, Jemaah Menteri
telah mengadakan sebuah mesyuarat untuk membincangkan mengenai program
prasekolah di Malaysia. Manakala pada 27 Januari 1992, Kementerian Pendidikan
Malaysia atau dikenali sebagai KPM telah bermesyuarat untuk membincangkan
mengenai peluasan prasekolah. Kesan daripada kedua-dua mesyuarat di atas, maka
Akta Pendidikan 1996, telah mengeluarkan beberapa kenyataan mengenai pendidikan
prasekolah dalam sistem Pendidikan Kebangsaan.
Terdapat pelbagai falsafah dan pandangan dari
tokoh-tokoh Islam juga bagi mengendalikan pengajaran dan pembelajaran
kanak-kanak pada peringkat awal. Pandangan mereka sedilit sebanyak mempengaruhi
pembentukan kurikulum untuk kanak-kanak pada peringkat awal. Antara tokoh-tokoh
Islam tersebutadalah Imam Al-Ghazali dan Ibnu Khaldun. Imam Al-Ghazali
merupakan ulama dan tokoh ilmuan Islam terkenal dan pernah dilantik sebagai
Naib Canselor Universiti dan pensyarah di Universiti Pengajian Tinggi Nizamiah.
Antara pandangan beliau mengenai perkara ini
ialah seorang kanak-kanak harus dididik sejak lahir. Seorang bayi jangan
diberikan kepada orang lain menjaganya kecuali perempuan yang kuat agama dan
mulia tingkah lakunya. Kanak-kanak perlu dididik dengan pelajaran agama, adab
sopan, adab makan minum, mencuci badan, berwuduk dan bersembahyang dan perlu
dididik supaya memperolehi tingkah laku yang mulia, merendah diri, tidak
berbohong, bersederhana dalam perlakuan, tidak berkawan dengan orang jahat dan
tidak berbangga.
Ibu bapa harus bersikap tegas dengan
kanak-kanak, tidak bersenang-senang, berseronok atau bermanja-manja apabila
bergaul dengan mereka. Tidak boleh keterlaluan bila mendenda kanak-kanak dan
jangan mencemuh atau menimbulkan kebencian mereka.Beliau berpendapat pendidikan
lebih kepada memperelokkan fitrah dan membentuk naluri kanak-kanak, mereka perlu
bermain kerana dapat membantu perkembangan fizikal serta menguatkan otot
mereka, bermain merupakan sifat semulajadi kanak-kanak, dapat menggembirakan
mereka serta memberi kerehatan selepas penat belajar. Beliau menasihati guru
supaya mengajar mengikut kemampuan kanak-kanak, memperbaiki perlakuan dengan
mesra bukan dengan cara menempelak mereka dan para guru tidak perlu
mengharapkan ganjaran tetapi perlu menunjukkan model tingkah laku yang baik.
Pendekatan Ibnu Khaldun pula ialah pada
peringkat permulaan, mereka perlu diajar daripada mudah kepada yang lebih susah
secara berperingkat-peringkat, latih tubi, menggunakan benda-benda maujud, dan
menggunakan bahan-bahan bantu mengajar. Kanak-kanak tidak boleh dibebankan
dengan perkara-perkara yang diluar kemampuan mereka kerana boleh menyebabkan
mereka tidak mahu belajar sebaliknya mencerca pengajaran yang diberi.Di
peringkat prasekolah hendaklah diberi contoh-contoh yang konkrit yang boleh
difahami melalui pancaindera mereka. Jadual pembelajaran harus disusun dengan
baik supaya mudah memahami apa yang disampaikan. Kanak-kanak harus dibentuk
dengan penuh kasih sayang, lemah lembut dan bertimbang rasa bukannya dengan
cara kekerasan kerana ini boleh menyebabkan mereka menjadi pemalas, pembohong,
berlagak untuk menyembunyikan yang sebenar, membuat tipu helah dan tidak
berperikemanusiaan. Masa belajar jangan terlalu panjang kerana boleh
menyebabkan lupa, sebaliknya dalam waktu yang pendek serta cara yang betul bagi
mendapat hasil pembelajaran yang baik. Mulailah dengan menulis dan membaca,
kemudian kaitkan dengan makna kerana bahasa adalah asas kepada semua
kanak-kanak semasa pembelajaran. Pendekatan Ibnu Khaldun merupakan contoh
pendekatan yang baik dalam membentuk peribadi kanak-kanak.
Ahli-ahli Falsafah Eropah yang terkenal seperti
Johann Heinrich Pestalozzi, Friedrich Froebel dan Maria Montessori juga
mempunyai pendapat masing-masing mengenai pendidikan awal kanak-kanak. Johann
Heinrich Pestalozzi pula telah membuka sebuah sekolah di ladangnya dikenali
dengan nama “Neohof” pada tahun 1774. Di sekolah itu diintegrasikan kehidupan
di rumah, pendidikan vokasional dan pendidikan untuk bacaan dan tulisan. Beliau
percaya bahawa pendidikan adalah diasaskan kepada pengalaman-pengalaman deria. Dengan
melalui pengalaman itu kanak-kanak boleh mencapai potensi mereka yang
semulajadi.Beliau percaya pengajaran boleh dibentuk berdasarkan objek. Oleh
itu, pembelajaran konsep hendaklah dengan melalui manipulatif seperti
membilang, mengukur, merasa dan menyentuh.
Friedrich Froebel yang digelar sebagai “Bapa
Tadika” pula telah menubuhkan sekolah taman kanak-kanak yang dinamakan
“Kindergarten’’. Menurut beliau, kanak-kanak perlu belajar dalam persekitaran
yang terancang dan pemikiran kanak-kanak berkembang dengan cara bermain, mempelajari
sesuatu melalui perbuatan serta perlu diberi kebebasan.Taman kanak-kanak
perlulah dipenuhi dengan keindahan untuk menarik perhatian kanak-kanak seperti
dicat dengan warna yang terang, bilik yang senang dimasuki cahaya, dipenuhi
dengan taman-taman, binatang dan gambar-gambar. Dilengkapi dengan kerusi meja
yang sesuai serta keadaan bilik yang tidak sempit kerana boleh menyusahkan
perjalanan aktiviti. Suasana di taman kanak-kanak hendaklah dititikberatkan
supaya dapat mengawal kanak-kanak daripada pengaruh jahat yang terdapat dalam
masyarakat dan bahaya alam semulajadi.
Maria Montessori pula merupakan tokoh
pendidikan di Rome yang berpengalaman mendidik kanak-kanak yang terencat akal
telahmenyokong Froebel dalam pendapat membenarkan kanak-kanak belajar melalui
aktiviti bermain. Beliau mengutamakan latihan daya penglihatan, pendengaran dan
sentuhan yang bertujuan membolehkan kanak-kanak mendapat pengalaman dan latihan
menggunakan deria dengan cekap. Selain itu, kanak-kanak mestilah dihormati
haknya. Persekitaran yang terancang, kemahiran hidup, disiplin diri dan arahan
adalah prinsip penting dalam pendidikan kanak-kanak untuk membentuk serta
membantu perkembangan intelek, fizikal, sosial, emosi dan rohani.
3.0
Metodologi
Soal selidik menggunakan borang dan
temuramah.
4.0
Hasil Kajian
Pendapat mahasiswa dan mahasiswi tentang pendidikan
awal kanak-kanak itu adalah penting kerana melalui soal selidik yang telah dilakukan
menunjukkan bahawa seramai 87 peratus bersetuju akan pendapat ini manakala hanya
segelintir yang tidak berstuju. Jika dilihat dari semua aspek, pendidikan awal kanak-kanak
sememangnya penting dan wajar diambil kira oleh semua lapisan masyarakat khususnya
ibu bapa dan guru. Hal ini kerana, fasa kanak-kanak ialah fasa utama yang
menentukan corak pertumbuhan dan perkembangan mereka seterusnya yang akan mempengaruhi
segala tindak tanduk mereka dari aspek mental, fizikal, dan spiritual
merangkumi pembinaan akhlak dan sahsiah yang terpuji di samping perkembangan emosi
yang stabil.
Selain itu, seramai 70 peratus mahasiswa dan
mahasiswi yang bersetuju supaya kanak-kanak mempelajari bahasa lain. Hal ini kerana,
bahasa lain ini perlu dididik sejak kecil lagi kerana apabila mereka dewasa bahasa
merupakan medium yang paling penting dalam pelajaran. Jika bahasa yang
dipelajari kanak-kanak dipelbagaikan, tidak mustahil Malaysia akan melahirkan ramai
generasi pelapis yang pakar dalam pelbagai disiplin ilmu melangkaui sempadan negara,
sekaligus dapat menghantar ramai duta negara ke negara lain dalam rangka menaiktaraf
sistem pendidikan Malaysia secara menyeluruh khususnya sistem pendidikan awal kanak-kanak.
Rajah 1: Graf umur yang bersesuaian dengan
pendidikan awal kanak-kanak.
Rajah 1 menunjukkan seramai 13 daripada 30
responden berpendapat umur yang paling sesuai untuk kanak-kanak ke pusat pendidikan
awal ialah pada umur 4 tahun manakala seramai orang bersetuju pada umur 6 tahun. Menurut kajian,
pada usia 4 tahun, kanak-kanak normal sudah
dapat berinteraksi dengan persekitaran sekelilingnya dengan baik. Jadi, pada seawal
usia 4 tahun, kanak-kanak perlu dihantar ke pusat pendidikan awal supaya bakat mereka
dapat dikembangkan dari segi pertuturan yang lebih fasih dan perkembangan minda
yang kreatif melalui interaksi dengan persekitaran seperti rakan sebaya dan
guru.
Rajah 2: Carta pai skop pendidikan
kanak-kanak.
Berdasarkan rajah 2, menggambarkan tentang
skop pendidikan yang sesuai untuk kanak-kanak. Sebanyak 57 peratus responden bersetuju
supaya akademik dan permainan digabungkan. Sebanyak 33 peratus bersetuju permainan
sahaja manakala 10 peratus bersetuju akademik sahaja. Hal ini kerana pendekatan
pembelajaran sambil bermain amat bersesuaian untuk kanak-kanak ekoran daripada sifat
semula jadi kanak-kanak yang suka bermain. Mereka belajar melalui permainan. Pendekatan
ini sangat disarankan oleh ramai tokoh pendidikan awal kanak-kanak seperti Imam
Ghazali, Ibnu Khaldun, Friedrich Froebel,
dan Johann Heinrich Pestalozzi.
Rajah 3: Graf teknik pengajaran yang lebih utama.
Rajah 3 menunjukkan bahawa mengajar
kanak-kanak dengan berbagai budaya yang berbeza adalah teknik yang lebih utama.
Hal ini kerana, kanak-kanak suka mempelajari sesuatu yang baharu dari
persekitaran mereka. Maka dengan ini kanak-kanak perlu didedahkan dengan lebih
meluas tentang persekitaran mereka. Teknik pengajaran yang kedua ialah
mengadakan aktiviti soal jawab bersama mereka, umum mengetahui perkembangan
minda kanak-kanak akan meningkat apabila mereka berfikir. Kesedaran sivik dan
diikuti dengan pemberian motivasi merupakn teknik pengajaran yang sepatutnya
ada tetapi diadakan pada waktu yang bersesuaian.
Rajah 4: Graf suasana yang merangsang minda kanak-kanak.
Rajah 4 membincangkan
tentang suasana
yang perlu ditekankan untuk merangsang minda kanak-kanak. Sebanyak 60 peratus responden
berpendapat suasana ceria sangat merangsang minda kanak-kanak. Ini bertepatan dengan
pandangan “BapaTadika”, Friedrich Froebel yang menegaskan taman kanak-kanak
perlulah dipenuhi dengan keindahan untuk menarik perhatian kanak-kanak. Jika dinilai,
suasana pembelajaran yang ceria bukan sahaja merangsang minda kanak-kanak tetapi
pelajar dari semua peringkat termasuklah sekolah dan universiti.
Rajah 5: Graf pandangan mahasiswa terhadap
pendidikan luar negara.
Rajah 5 menggambarkan persetujuan 80 peratus
responden mengenai usaha kerajaan Malaysia mencontohi pendidikan awal luar negara.
Pendekatan Malaysia ke arah mengadaptasi sistem pendidikan awal dari luar
negara memungkinkan ramai kanak-kanak Malaysia lebih berfikiran kritis dan kreatif
serta dapat berdikari seawal usia 6 tahun. Sebagai contoh, kanak-kanak di
Amerika dapat mengendalikan projek mini seperti reka cipta kereta mainan dan sebagainya
seawal usia 7 dan 8 tahun.
Rajah 6: Graf pandangan mahasiswa tentang
kelas yang diadakan di hujung minggu.
Rajah 6 menunjukkan 70 peratus responden bersetuju
supaya kelas hujung minggu untuk kanak-kanak berumur 3 hingga 4 tahun hanya bertujuan
untuk membiasakan mereka dengan dunia persekolahan. Hal ini kerana kanak-kanak
seawal usia ini tidak boleh ditekankan dengan masa pembelajaran formal yang
terlalu lama dan kerap bertepatan dengan pandangan Ibnu Khaldun yang menyatakan
bahawa masa belajar jangan terlalu panjang kerana boleh menyebabkan
lupa, sebaliknya dalam waktu yang pendek serta cara yang betul bagi mendapat hasil
pembelajaran yang baik.
Rajah 7: Graf program tambahan yang
bersesuaian untuk kanak-kanak.
Rajah 7 menggambarkan persetujuan responden
mengenai program tambahan yang bersesuaian untuk pendidikan awal kanak-kanak. Sepuluh
daripada 30 responden berpandangan bahawa kanak-kanak perlu diberi peluang bermain
alat-alat muzik, manakala sembilan responden bersetuju supaya pendekatan pendidikan
waja diri untuk ketahanan dan keselamatan diri. Kedua-dua pendapat ini sama penting
jika dilihat dari aspek pemupukan peribadi dan sahsiah seperti keyakinan diri dan
komunikasi dengan persekitaran. Selain itu, kelas berenang dan menari serta
program lain seperti belajar al-quran, belajar fardhu ain dan sebagainya dapat menyeimbangkan
penggunaan otak kanan dan kiri kanak-kanak sekaligus melahirkan intelektual
yang seimbang dari aspek rohani dan jasmani.
5.0 Kesimpulan
Kesimpulannya pihak Kementerian Pendidikan perlu merancang satu
strategi yang berkesan dan bersesuaian dengan muridnya untuk sesi pengajaran
dan pembelajaran kanak-kanak. Peranan guru juga perlu seiring dengan strategi
tersebut. Secara tidak langsung, ia sedikit sebanyak dapat membantu kanak-kanak
prasekolah menyesuaikan diri untuk ke tahun satu. Guru juga harus sentiasa peka
dengan sebarang cadangan penambahbaikan yang dibuat supaya dapat memberikan
yang terbaik untuk pembelajaran kanak-kanak pra sekolah.
Berdasarkan kajian-kajian tersebut membuktikan pelbagai masalah yang wujud
dalam taska dan perlu di ambil tindakan segera untuk meningkatkan lagi
perkembangan kanak-kanak agar dapat melahirkan insan yang cemerlang, gemilang
dan terbilang. Dengan konsep ‘1 Malaysia rakyat didahulukan dan pencapaian
diutamakan’, pendidikan awal kanak-kanak perlu dititikberatkan agar matlamat
utama pembangunan keluarga dan masyarakat untuk melahirkan generasi yang
kreatif dan inovatif tercapai.
Melalui kajian ini,
terdapat beberapa cadangan penambahbaikkan dapat diperolehi untuk membaiki
strategi dan aktiviti yang sedia ada di prasekolah.
Aktiviti
Berpusatkan Murid. Cadangan
pertama yang dapat diperkatakan ialah guru perlu menjalankan aktiviti berpusatkan murid. Melalui cara ini,
kanak-kanak akan melibatkan diri secara aktif dalam aktiviti yang dirancangkan
sama ada secara individu, kumpulan kecil ataupun kelas. Selain itu guru
prasekolah juga perlulah menceriakan keadaan persekitaran di prasekolah. Guru
hendaklah sentiasa memperbaharui dan membuat perubahan persekitaran kelas
prasekolah agar kanak-kanak sentiasa tertarik dan gembira ketika hadir ke
prasekolah.
Perbanyakkan
Aktiviti. Guru
juga perlu mengambil inisiatif untuk memperbanyakkan aktiviti-aktiviti dan permainan di dalam prasekolah
dengan menggunakan alat bantu mengajar yang dapat menarik perhatian
murid prasekolah untuk mengikuti pembelajaran. Murid prasekolah mempunyai
potensi diri yang tersendiri dan menjadi tugas guru untuk mencungkilnya.
Ubah
perancangan pembelajaran. Untuk melahirkan insan yang berpotensi, guru parasekolah
seharusnya mempelbagaikan lagi aktiviti-aktiviti dan menguba perancangan
pembelajaran supaya menjadi lebih efektif. Dari situ kanak-kanak
prasekolah dapat mengaut pengalaman dan pengalaman itu akan dibawa ke tahun
satu.
Tidak
mengajar pengajaran formal secara mendadak. Dari segi pengajaran pula guru di
tahun satu tidak boleh memberi pengajaran formal secara tiba-tiba, mereka masih
perlu menitikberatkan pengajaran secara kreatif di awal kemasukan mereka di
tahun satu. Dengan ini murid-murid akan rasa gembira belajar dan makin
hari makin berminat untuk belajar.
Didikan
dari rumah. Didikan
dari rumah adalah penting. Ibubapa seharusnya turut serta bersama-sama
dengan guru membantu untuk memastikan anak-anak selesa berada di rumah dan
dapat belajar dengan baik. Ibubapa dan guru juga perlu duduk berbincang
dan berkongsi idea bagaimana untuk mengatasi kelemahan-kelemahan yang
ada.
Kemudahan
Teknologi Maklumat yang Lengkap. Kementerian Pendidikan juga perlulah
membantu dengan menyediakan kemudahan teknologi maklumat yang lengkap seperti
komputer riba (laptop) bagi setiap guru prasekolah. Ini mampu mengurangkan
beban kerja guru prasekolah. Komputer riba boleh digunakan oleh guru prasekolah
untuk mengaplikasikan pembelajaran dalam mata pelajaran teknologi maklumat
kepada kanak-kanak prasekolah.
Interaksi
dengan ibu dan bapa murid. Selain itu, ibu bapa juga harus sentiasa mengambil tahu
hal berkenaan perkembangan anak-anak mereka. Hubungan dua hala antara ibu bapa
perlulah diwujudkan. Dengan ini guru dapat menceritakan permasalahan anak
mereka kepada ibu bapa dan mereka dapat memantau serta membantu anak-anak
mereka. Terdapat ibu bapa yang mengambil ringan pembelajaran anak-anak mereka
di prasekolah dan meletakkan 100 peratus tanggungjawab mendidik anak mereka di
bahu guru. Oleh itu, kerjasama daripada
pelbagai pihak diperlukan untuk memangkin kemantapan dan kematangan kanak-kanak
untuk belajar dan menyesuaikan diri untuk transisi dari satu tahap ke satu tahap.
Rujukan
Asas Pendidikan Awal
Kanak-Kanak, Diperolehi pada 9 Disember 2012, daripada
http://zulprasekolah.blogspot.com/2009/01/pra-3101-asas-pendidikan-awal-kanak.html
Definisi
Pendidikan Awal Kanak-Kanak, Diperolehi pada 9 Disember 2012, daripada
http://bustamkamri.blogspot.com/2011/05/definisi-pendidikan-awal-kanak-kanak-di.html
Laporan
Awal Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025, Diperolehi pada 9
Disember 2012, daripada
http://www.moe.edu.my/btp/wp-content/uploads/2012/Blueprint/Preliminary-Blueprint-BM.pdf
Kementerian
Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat (2011). Kanak-Kanak Malaysia--The
Children of Malaysia, Bab 1: Kanak-Kanak Harapan Kita (pp. 12-23).
MZ Zainudin, Nur Farahin Maruni, Nurain Abdul Munajat, Fatin Munirah
Sapani, Syarifah Syakina Syed Kharuddin
No comments:
Post a Comment