Sesetengah orang melihat kesudahan yang tiada harapan, manakala sesetengah yang lain melihat harapan yang tidak berkesudahan. Dua perspektif yang berbeza kerana asas pemikiran yang berbeza juga.
Bagi orang yang sudah tidak dapat melihat apa-apa
yang positif dan baik dalam hidup mereka, setiap hari yang dilalui umpama beban
kerana menganggap keadaan hidup terlalu sukar diteruskan.
Orang begini perlu
didampingi dan dibimbing kerana fikirannya telah buntu daripada memikirkan
jalan keluar.
Bagi orang yang melihat harapan demi harapan, mereka amat sedar
bahawa kebaikan sentiasa ada di hadapan mereka, cuma menanti masa untuk
menerimanya.
No comments:
Post a Comment