Rakhine kembali bergolak

Rakhine adalah sebuah wilayah di pantai barat Mynmar, dipisahkan daripada tengah Mynmar  oleh puncak Victoria. Perkataan Rakhine dipercayai berasal daripada Rakkhapura iaitu “tanah Rakhasan’. Nama ini diberi sebagai tanda penghargaan terhadap keupayaan penduduk wilayah itu mengekalkan warisan kebangsaan dan moral. Perkataan Rakhine bermakna ‘seseorang yang mengekalkan keupayaan bangsanya’.

Penduduk Rakhine berjumlah 3.1 juta orang didominasi oleh etnik Rohingya di samping etnik minoriti lain seperti Kamein, Chin, Mro, Chakma, Dainet, Bengali, Hindu dan Maramagri. Pada 2012, berlaku rusuhan antara penduduk Islam Rohingya dan etnik buddha Rakhin. Sebelum rusuhan meletus, terdapat khabar angin yang mengatakan etnik Rakhin bakal menjadi kelompok minoriti di negeri sendiri. Rusuhan sebenar berlaku selepas sepuluh orang muslim Mynmar dibunuh oleh etnik Rakhin dan pembunuhan seorang etnik Rakhin oleh masyarakat Rohingya.

Pergaduhan kedua-dua etnik menyebabkan 78 orang kehilangan nyawa, 87 orang cedera dan 140,000 kehilangan tempat tinggal. Kerajaan Mynmar mengisytiharkan perintah berkurung dan darurat pada 10 Jun 2012. Sepanjang masa darurat ini, pihak tentera mengambil bahagian dalam mengawal keselamatan pihak-pihak yang bertelagah. Pemerhatian oleh International Crisis Group menyatakan pihak tentera memberi perlindungan kepada kedua-dua pihak yang bersengketa.

Dalam bancian pada Julai 2012, kerajaan Mynmar tidak mengambil kira Rohingya sebagai salah satu daripada 135 etnik di negara itu sebaliknya Rohingya dikenali sebagai pendatang tanpa izin dari Bangladesh dan dinafikan kewarganegaraan. Namun Bangladesh menyatakan Rohingya telah lama tinggal di Mynmar dan wajar diiktiraf sebagai warganegara. Jika diambil diaspora Rohingya, kelompok etnik ini boleh membentuk 42.7 peratus daripada penduduk wilayah Rakhine.

Rohingya telah lama dikenakan pelbagai sekatan oleh kerajaan Mynmar. Pada Mei 2013, pihak berkuasa Rakhine telah mengenakan peraturan mengehadkan bilangan anak dalam keluarga Rohingya. Peraturan ini membenarkan setiap keluarga etnik itu memiliki dua orang anak, bagaimanapun keluarga buddha dikecualikan.

Arahan ini menjadikan Mynmar satu-satunya negara di dunia yang mengenakan peraturan berdasarkan agama. Dasar ini dikenakan sebagai salah satu saranan suruhanjaya yang ditubuhkan oleh kerajaan Mynmar kerana berasa bimbang pertumbuhan etnik itu sepuluh kali ganda lebih tinggi daripada etnik Rakhin.

Konflik etnik yang baru tercetus di Rakhine meningkatkan kembali permusuhan baru. Beratus-ratus orang etnik Rohingya sedang berhadapan tindakan keras tentera Mynmar melalui pengusiran dan pemusnahan tempat tinggal. Banyak lagi usaha yang perlu dilakukan oleh agensi antarabangsa untuk membantu meredakan konflik ini dan memastikan Rohingya mendapat jaminan keselamatan.

Persepsi masyarakat terhadap Rukun Tetangga: satu tinjauan di Melaka

Zainudin MZ, Amir Ashraf Abdul Razak, Tan Qi Wen, Izzat Nadzmi Yahaya, Abdul Hadi Kechik, Muhammad Ammer Syahiran Mohd Rasit

1.0 Pengenalan

Skim Rukun Tetangga (SRT) telah diperkenalkan pada tahun 1975 berikutan peraturan-peraturan perlu (Rukun Tetangga) 1975. Tujuan adalah untuk menjaga keselamatan masyarakat daripada pelbagai masalah kesan kejadian 13 Mei 1969, seperti ancaman anasir-anasir komunis, huru-hara selepas peristiwa pembunuhan Ketua Polis Negara dan pengeboman Tugu Negara. Program Rukun Tetangga bertanggungjawab menjaga keselamatan dan juga memupuk perpaduan kaum.

Pada peringkat awal, Rukun Tetangga ada tiga kategori  iaitu  Kawasan Aman, Sektor Pendaftaran dan Sektor Keselamatan. Kawasan Aman mempunyai tugas seperti  menjalankan aktiviti mengharmonikan penduduk di kawasan berkenaan. Sektor Pendaftaran pula mempunyai sedikit masalah dari aspek keselamatan manakala warganegara yang berumur 15 tahun ke atas wajib mendaftar sebagai ahli Rukun Tetangga dan semua penghuni di kawasan tertentu hendaklah melaporkan diri dan jika berlaku perpindahan individu perlu melaporkan diri. Hal ini sama  kepada mereka yang baru pindah masuk. Sektor Keselamatan pula adalah kawasan dianggap paling serius dalam aspek keselamatan. Rondaan setiap malam diwajibkan mengikut giliran. Pada tahun 1982, SRT juga menjalankan kaji selidik dan beberapa perubahan dilakukan. Pada 1 Januari 1983, kerajaan perkenalkan konsep kejiranan dengan falsafah bagi kesejahteraan kawasan kejiranan untuk menjamin keselamatan dan kesejahteraan negara.

Peranan SRT tidak lagi tertumpu pada aspek keselamatan malah pada aspek jenayah, masalah sosial, isu-isu perkauman dan sebagainya, membantu pembangunan komuniti ke arah menjamin perpaduan dalam kalangan rakyat supaya terus berkekalan. Pada tahun 1970-1990, SRT ada perubahan yang drastik, proses urbanisasi hebat berlaku di seluruh negara. Perpindahan masyarakat dari luar bandar ke bandar  telah meningkatkan tekanan kepadatan penduduk dari segi kaum, aktiviti dan gaya hidup. Satu wadah yang penting untuk mewujudkan integrasi nasional dalam suasana harmoni, selamat dan sejahtera di seluruh negara.

Pada tahun 2000, peranan SRT diperluaskan dengan moto pembangunan komuniti untuk menjamin kesejahteraan dan keselamatan hidup masyarakat dan negara. Hal ini menyebabkan SRT meningkatkan aktiviti selain rondaan seperti pendidikan, rekreasi, sukan, sosial, alam sekitar dan lain-lain. Melalui pelbagai aktiviti yang dijalankan, integrasi nasional dapat dipupuk. Akibatnya, bilangan rukun tetangga semakin meningkat. Aktiviti ini membolehkan masyarakat mengenali sesamasendiri, tolong-menolong menghadapi masalah, berinteraksi dan hubungan baik antara pemimpin dan masyarakat yang terdiri daripada perlbagai etnik, kaum, adat dan budaya.

Terdapat aktiviti lain seperti menyambut perayaan utama, sukaneka, sukan 1Malaysia, rekreasi seperti kembara, perkhemahan, pendidikan seperti tuisyen, ceramah, kesihatan seperti ceramah, gotong-royong, kempen anti denggi/dadah, kebajikan. Selain itu, aktiviti lain seperti melawat rumah orang tua/kurang upaya (kerja amal), agama (ceramah keagamaan), kesenian (pertunjukkan pesta 1Malaysia), ekonomi dan rondaan.

2.0 Sorotan Kajian

Menurut kajian Prof. Dr. Mohd Taib Hj. Dora, Kolej Universiti Teknologi Kebangsaan Malaysia yang telah mengkaji tahap pengetahuan, persepsi dan penerimaan orang awam terhadap program-program yang dianjurkan dan dilaksanakan oleh Rukun Tetangga. Kajian ini dilakukan di beberapa daerah dipilih dalam negeri Selangor dan Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur. Kajian ini merangkumi program-program dan aktiviti-aktiviti berkaitan sosial, pendidikan, sukan dan rekreasi, kesihatan dan alam sekitar, kebajikan, kesenian dan kebudayaan, ekonomi dan keselamatan awam. Hasil kajian menunjukkan bahawa tahap pengetahuan, persepsi dan penerimaan orang terhadap pelbagai program dan aktiviti yang di anjur dan dilaksanakan oleh Rukun Tetangga secara umumnya adalah tinggi. Ini memberi petunjuk bahawa Rukun Tetangga dalam banyak situasi telah agak berjaya dalam menganjur dan memupuk perpaduan nasional dan menyumbang kepada kesejahteraan rakyat.

Munurut kajian oleh Omar Mohamad (1979), beliau telah mengkaji fungsi dan peranan Rukun Tetangga di Kampung Kasipillay, Sentul, Kuala Lumpur. Hasil kajian telah mendapati tiga masalah utama antaranya penglibatan penduduk dalam aktiviti yang dijalankan oleh Rukun Tetangga. Hal ini kerana penduduk masih mempunyai sifat lepas tangan dalam menjalankan tanggungjawab. Selain itu, masalah juga berpunca daripada ahli jawatankuasa Rukun Tetangga sendiri yang didapati kurang usaha dalam mendekati penduduk apabila mempunyai aktiviti kemasyarakatan.

Hasil kajian oleh Tan Min Nee (1999) yang dilakukan di Kampung Sembulan Lama, Sabah yang mengkaji reaksi penduduk terhadap Skim Rukun Tetangga mendapat reaksi positif daripada penduduk. Akan tetapi terdapat juga beberapa masalah yang dihadapi seperti penggunaan masa lapang, minat, hubungan sosial dan sebaran maklumat. Hasil daripada kajian mendapati kurangnya kesedaran tentang kebaikan Skim Rukun Tetangga mengakibatkan aktiviti yang dianjurkan oleh Skim Rukun Tetangga kurang mendapat sambutan.

3.0 MetodologI Kajian

Kajian ini menggunakan kaedah kuantitatif di samping menemubual dua responden yang berlainan bangsa iaitu Melayu dan Cina untuk mengetahui pendapat mereka mengenai permasalahan yang dibincangkan. Di samping itu, borang soal selidik yang merangkumi bahagian A, bahagian B dan C telah diberi kepada responden dan dikumpul balik untuk membuat kajian. Microsoft Office digunakan untuk membuat analisis setiap soalan.

3.1 Sampel Kajian

Kajian ini di jalankan di sekitar Universiti Teknikal Malaysia Melaka. Jumlah responden ialah seramai 35 orang. Responden kami terdiri daripada pelajar- pelajar sekolah yang berumur lingkungan 19 tahun hingga 30 tahun.

3.2 Instrumen Kajian

Soal selidik dibahagikan kepada tiga bahagian iaitu bahagian A, B dan C. Bahagian A mengandungi lima soalan yang merangkumi latar belakang responden dan maklumat umum mengenai tajuk kajian. Bahagian B mengandungi enam soalan berdasarkan kefahaman responden terhadap Rukun Tetangga. Bahagain C mengandungi lima soalan berdasarkan peranan dan kerelevanan Rukun Tetangga dalam masyarakat.

4.0 Hasil Kajian

Soalan pertama adalah tentang maksud Rukun Tetangga. Daripada 35 orang jumlah responden, seramai 27 orang yang tahu akan maksud Rukun Tetangga manakala yang selebihnya tidak tahu tentang Rukun Tetangga. Soalan 2 pula menanyakan tentang kewujudan Rukun Tetangga di kawasan masing-masing. 27 orang dari responden yang mempunyai organisasi Rukun Tetangga di kawasan perumahan mereka. Soalan 3 berkisar tentang fungsi Rukun Tetangga di bawah jabatan Perpaduan Negara dan Integrasi Nasional(JPNIN). Hanya 13 orang sahaja yang tahu tentang fungsi ini. Soalan seterusnya adalah tentang perantaraan Rukun Tetangga bagi membantu menyelesaikan masalah masyarakat setempat. Seramai 26 orang setuju dengan penyataan soalan 4. Soalan 5 adalah tentang persetujuan masyarakat setempat akan penubuhan Rukun Tetangga. Soalan yang terakhir adalah penyertaan sukarela dalam Rukun Tetangga. Seramai 31 orang yang bersetuju untuk menyertainya secara sukarela. 

Soalan bahagian B berkisar tentang peranan Rukun Tetangga dalam masyarakat. Soalan pertama adalah tentang faedah Rukun Tetangga dalam menyemarakkan nilai integriti nasional dalam masyarakat. Soalan 2 adalah tentang keberkesanan Rukun Tetangga dalam mencegah jenayah. Seramai 27 orang yang bersetuju daripada jumlah 35 orang responden. Soalan 3 adalah tentang Rukun Tetangga membantu masyarakat mengenali aktiviti yang boleh mencergaskan fizikal dan mental dalam masa yang sama wujud perpaduan   dan   keharmonian. Seramai 30 orang responden bersetuju dengan kenyataan ini. Soalan 4 adalah adakah aktiviti Rukun Tetangga dapat merapatkan hubungan antara jiran. Seramai 27 orang yang bersetuju tentang kenyataan ini manakala selebihnya kurang dan tidak bersetuju.

5.0 Kesimpulan

Daripada hasil kajian ini, dapat disimpulkan bahawa responden faham dan sedar  akan latar belakang dan konsep penubuhan Rukun Tetangga. Ianya sejajar dengan dengan objektif penubuhan Rukun Tetangga yang kedua iaitu untuk memupuk perpaduan kaum di negara kita.. Hal ini menunjukan bahawa gagasan yang dijunjung oleh Rukun Tetangga untuk menyatupadukan masyarakat di negara ini telah berjaya.

Rujukan

Kamus Dewan. (1994). Kuala Kumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Omar Mohamad. (1979). Fungsi dan peranan Rukun Tetangga.

Tan Min Nee. (1999). Jurnal Perpaduan di Sabah.

Latar belakang rukun tetangga. Jabatan perpaduan dan integrasi nasional, http://www.jpninselangor.gov.my/v1/rt_bg

http://ms.wikipedia.org/wiki/Rukun_Tetangga

Peranan institusi pengajian tinggi dalam memupuk perpaduan etnik di Malaysia

Zainudin MZ, Clement Lo Chee Neng, Pong Zong Yang, Mohd Faris Azizan, Mohd Wazira Zafran Razak, Mohamad Faris Imadi Che Hashim

1.0 Pengenalan

Malaysia sememangnya terkenal dengan keharmonian penduduk berbilang kaum yang hidup aman dan damai. Kaum yang terdapat di Malaysia ialah Melayu, Cina, India dan 27 etnik lagi di kawasan Sabah serta Sarawak. Dengan penduduk yang pelbagai budaya ini, perpaduan etnik atau sebaliknya sentiasa menjadi agenda dalam pengurusan masyarakat dan pemerintahan negara ini. Oleh kerana wujudnya kepelbagaian budaya, agama dan bahasa dalam kalangan rakyat di negara ini, maka timbulah pelbagai masalah yang melibatkan hubungan etnik. Boleh dikatakan bahawa perkauman akan sentiasa menjadi batas pemisah antara rakyat pelbagai kaum. Keadaan ini seterusnya boleh melahirkan ketegangan dan konflik antara kaum dan seterusnya boleh menyebabkan berlakunya pertumpahan darah.

Berdasarkan kepada peristiwa 13 Mei, beberapa perkara penting yang perlu dipandang serius dalam membina nagara bangsa yang bersatu padu. Dalam hal ini, ternyata faktor hubungan etnik yang harmonis menjadi anak kunci bagi keseimbangan antara kekukuhan ekonomi dan kestabilan politik. Hubungan etnik yang mantap sangat perlu dalam kalangan rakyat sesebuah negara yang mempunyai kepelbagaian dari segi agama, bahasa, budaya dan etnik. Rakyat Malaysia yang terdiri daripada pelbagai kaum dan agama perlu menganggap diri mereka sebagai bangsa Malaysia yang berfikir dan bertindak ke arah mencapai satu matlamat. Sejajar dengan ini, perpaduan yang sedia terjalin antara kaum di negara ini perlu diperkukuhkan lagi bagi mewujudkan suasana negara yang lebih aman, maju, selamat dan makmur.

Perpaduan dan integrasi merupakan dua konsep yang berkait rapat dan digunakan bersilih-ganti. Namun demikian, perpaduan dan integrasi merujuk kepada dua proses yang berbeza. Perpaduan ialah satu keadaan dimana rakyat dari pelbagai kumpulan etnik, agama dan wilayah, hidup dengan aman sebagai satu bangsa yang bersatu dengan memberi komitmen yang penuh kepada identiti kebangsaan berlandaskan kepada Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara. Manakala integrasi nasional merupakan satu proses dinamik yang merapatkan masyarakat negeri-negeri dalam masyarakat bagi membentuk satu bangsa Malaysia yang mempunyai identitinya yang tersendiri berteraskan Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara.

Justeru itu, Institusi Penganjian Tinggi (IPT) merupakan satu cara atau tempat yang amat strategik dalam memupuk perpaduan dalam kalangan pelajar pada peringkat akar umbi. Hal ini kerana, kebanyakan pelajar yang ada di Malaysia sama ada Universiti Awam (UA) atau Universiti Swasta (US) terdiri daripada pelbagai bangsa, agama serta warna kulit yang berbeza. Jadi, perpaduan kaum di kampus wajar diberi perhatian. Berdasarkan laporan Jabatan Perpaduan Negara (2003), polarisasi kaum terutama dalam kalangan generasi muda semakin serius. Bahkan interaksi kaum dalam kalangan golongan mahasiswa kini berada pada tahap minimum walaupun seolah-olah wujud perpaduan dalam kalangan mereka dari segi luarannya. Lantaran itu, pihak universiti dengan kerjasama mahasiswa wajar memainkan peranan penting dalam memupuk semangat perpaduan dalam kalangan warga kampus. Dasar pendidikan dan program tertentu perlu dirangka untuk menyemai elemen-elemen positif yang berkaitan dengan keharmonian dan perpaduan pada peringkat IPT ini.

1.1 Objektif Kajian

Terdapat empat objektif kajian ini iaitu:

1. Mengetahui peranan IPT dalam memupuk perpaduan dalam kalangan pelajar.

2. Mengetahui faktor-faktor yang mengukuhkan perpaduan di IPT.

3. Mencadangkan langkah-langkah untuk mengukuhkan perpaduan kaum di peringkat IPT.

4. Mengenal pasti tahap keselesaan dalam menjalin hubungan antara kaum di kampus.

2.0 Sorotan Kajian

Hubungan etnik dan perpaduan merupakan isu yang penting dalam pembinaan negara yang berbilang etnik. Di Malaysia, selain daripada tiga etnik yang utama iaitu Melayu, Cina dan India, terdapat juga etnik seperti Kadazandusun, Bajau, Iban, Bidayuh dan sebagainya. Kepelbagaian ini memerlukan perpaduan antara etnik supaya semua etnik ini dapat hidup bersama dan berusaha memajukan negara tanpa perasaan syak wasangka dan tidak selamat.

Berdekad lalu, banyak usaha yang telah dilakukan untuk merapatkan hubungan etnik seperti memperkenalkan kursus-kursus yang memberi fokus kepada pembelajaran dan pemahaman budaya yang berlainan di peringkat IPT untuk menimbulkan perasaan menghargai dan kefahaman dalam kalangan pelajar IPT kepada budaya yang berbeza di sekeliling mereka. Usaha ini dilakukan dengan pengenalan kursus Tamadun Islam dan Tamadun Asia (TITAS) di peringkat nasional. Kursus Hubungan Etnik yang diperkenalkan sejak tahun 2006 di pusat pengajian tinggi juga merupakan satu usaha untuk menangani masalah hubungan etnik yang sering menjadi isu dalam pembangunan negara. Hal ini bukan sahaja memberikan pendedahan kepada konsep-konsep hubungan etnik, malah pelajar diberikan peluang untuk melakukan aktiviti bersama untuk membolehkan kefahaman yang lebih mendalam bagaimana masyarakat pelbagai etnik dapat bekerjasama dan berinteraksi.

Kajian-kajian yang merangkumi pelbagai dimensi persoalan hubungan etnik dan perpaduan kaum dilakukan kebanyakannya oleh pensyarah dan juga pelajar sarjana dan doktor falsafah. Terdapat juga penyelidik dari universiti-universiti lain yang menjalankan penyelidikan dalam tema yang sama termasuk universiti-universiti baru. Secara umum, kajian-kajian dalam bidang ini boleh dianalisis menurut dua kategori iaitu hubungan antara etnik yang merupakan satu faktor yang penting dalam pembangunan sosial serta pembinaan negara dan kajian yang bersifat dalaman sesuatu etnik, contohnya kajian tentang ritual, budaya atau kelakuan etnik itu secara khusus tetapi isinya mempunyai pengajaran untuk pembangunan sosial.

Kajian-kajian mengenai hubungan etnik dan integrasi nasional menunjukkan kepelbagaian tema yang menarik dan penting. Antaranya termasuklah perpaduan dalam kalangan pelajar, toleransi agama, pendidikan, bahasa, kebudayaan dan cara hidup, sosioekonomi serta peranan media dalam menjaga dan memupuk hubungan etnik.

Program Latihan Khidmat Negara (PLKN) juga merupakan usaha kerajaan untuk menerapkan perpaduan dan patriotik dalam kalangan remaja. Mereka yang menjalani program ini akan terlibat dengan pelbagai aktiviti yang melibatkan fizikal, mental, pembinaan karektor, kemasyarakatan dan kenegaraan. Walapun pada masa permulaan program ini diperkenalkan, ia mendapat reaksi dan kritikan daripada orang ramai mengenai segi pengurusannya, tetapi kini ia diakui oleh pelbagai pihak akan keberkesanannya dalam membentuk sikap positif dalam kalangan remaja pelbagai kaum terhadap diri, keluarga, masyarakat dan juga negara. Mereka yang menjalani program ini juga berpeluang mengeratkan hubungan mereka dengan peserta dari kaum lain akibat penglibatan semua peserta dalam akitiviti kerjasama dan berkumpulan. Penemuan seperti ini terdapat dalam kajian Zaliha Hussin (2005) bertajuk “Kajian Tinjauan Mengenai Kaedah Pengurusan dan Pengendalian Program Khidmat Negara”.

Kajian tentang tahap hubungan etnik dan perpaduan dalam kalangan pelajar diteruskan lagi di peringkat pengajian tinggi. Kajian Nga Lay Hui @ Janice Nga (2005) bertajuk “Integrasi Antara Kaum dalam Kalangan Penuntut-penuntut di Institusi Pengajian Tinggi” mengkaji corak pergaulan dan integrasi dalam kalangan pelajar supaya fahaman etnosentrik dan kelemahan yang dikesan dapat diminimumkan manakala perpaduan sebenar dapat dipergiat dan diteruskan. Kajian ini meneliti bagaimana perbezaan ras dan kekurangan akibatnya dapat dikurangkan bagi mengelakkan isu perkauman yang mungkin akan mengancam kestabilan sosial, ekonomi dan politik untuk mendorong pembinaan bangsa Malaysia. Hal ini demikian kerana golongan pelajar ini merupakan bakal pemimpin negara dan akan melangkah masuk golongan kelas menengah pada masa hadapan. Sekiranya tahap hubungan etnik dan perpaduan memuaskan di peringkat ini, maka akan wujud satu masyarakat Malaysia yang harmoni dan berperibadi tinggi pada masa hadapan, begitu juga sebaliknya.

Kajian yang dilakukan oleh Fatimah Daud (2002) bertajuk “Polarasi Kaum dalam Kalangan Pelajar-pelajar Universiti” pula memberi tumpuan kepada hubungan etnik dan polarisasi kaum dalam kalangan pelajar-pelajar di universiti. Kajian ini dilakukan untuk melihat sejauh mana golongan pelajar ini bergaul dan berinteraksi dalam sebuah komuniti kampus dan adakah hal ini mempengaruhi cara pergaulan dan interaksi mereka dengan struktur masyarakat luar yang lebih kompleks. Kajian ini mendapati program yang melibatkan aktiviti bersama, pertukaran program budaya, meningkatkan tahap kefasihan bahasa, dan pemahaman antara agama dapat meningkatkan persefahaman dan perpaduan antara pelajar pelbagai kaum.

Menarik diketahui bahawa untuk meningkatkan integrasi antara kaum dan etnik, faktor penguasaan bahasa memainkan peranan yang memang penting. Bahasa sudah lama memainkan peranan sebagai satu wadah yang dapat mengeratkan integrasi dan hubungan. Kefahaman dan kefasihan bahasa yang tinggi akan memudahkan komunikasi dan seterusnya dapat memupuk perpaduan dan integrasi. Kedudukan Bahasa Malaysia sabagai bahasa kebangsaan mendorong ke arah ini. Pada masa yang sama, penguasaan bahasa kaum lain dapat membantu perpaduan.

3.0 Metodologi Kajian

Kaedah penyelidikan menggunakan soal selidik yang mengandungi tiga bahagian dan 15 soalan serta mengedarkan borang soal selidik kepada 30 pelajar di UTeM. Kriteria pemilihan responden adalah berdasarkan pelajar berlainan bangsa.

Responden terdiri daripada 17 lelaki dan 13 perempuan. Antaranya terdapat 11 pelajar Melayu, 13 pelajar Cina dan 6 pelajar India. Secara purata, umur responden ialah 21.17 tahun. Mereka terdiri daripada pelajar UTeM pelbagai kursus.

4.0 Hasil Kajian

Kebanyakan pelajar bersetuju dengan langkah-langkah yang sedang dilaksanakan oleh pelbagai pihak dalam memupuk hubungan renik. Peranan IPT seperti mewajibkan pelajar berbilang kaum tinggal di asrama dan Majlis Perwakilan Pelajar terdiri daripada pelajar pelbagai kaum serta menjaga kepentingan dan kebajikan pelajar pelbagai kaum mendapat 80 peratus persetujuan daripada responden. Manakala memperkenalkan subjek Hubungan Etnik sebagai mata pelajaran wajib dan mengadakan karnival mendapat persetujuan yang paling rendah daripada pelajar iaitu 19 daripada 30 responden.

Bahagian B membincangkan faktor-faktor yang mengukuhkan perpaduan pelajar di peringkat IPT. Responden diminta untuk memberi markah dari 1 hingga 5 mengikuti skala yang berikut, 1 untuk sangat tidak setuju dan 5 untuk sangat setuju. Terdapat lima faktor yang dibincangkan iaitu semua pelajar mempunyai kurikulum yang sama, pelajar menggunakan bahasa pengantaraan yang sama, aktiviti/sukan/kelab yang melibatkan pelajar pelbagai kaum, Program Minggu Haluan Siswa dan Program Penasihat Akademik membantu mengeratkan hubungan pelajar serta subjek-subjek pelajaran mendedahkan pelajar kepada budaya dan agama yang berlainan. Antara lima pilihan ini, faktor yang paling berkesan ialah aktiviti/sukan/kelab yang melibatkan pelajar pelbagai kaum, dengan markah purata 4.27. Skor ini menunjukkan bahawa pilihan ini mendapat persetujuan yang banyak antara pelajar.

Seterusnya ialah pelajar mempunyai kurikulum yang sama, dengan markah purata 4.267. Pilihan yang paling kurang dipersetujui ialah Program Minggu Haluan Siswa dan Program Penasihat Akademik membantu mengeratkan hubungan pelajar, dengan markah purata 3.87. Skor ini menunjukkan bahawa pelajar merasakan kedua-dua program ini menunjukkan kesan baik terhadap perpaduan pelajar di peringkat IPT, tetapi tidak cukup ketara kesannya.

4.1 Kurikulum yang Sama

Kurikulum ialah satu rancangan pendidikan yang terkandung di dalamnya segala ilmu pengetahuan serta kemahiran, nilai-nilai dan norma, unsur-unsur kebudayaan dan kepercayaan yang telah menjadi pilihan masyarakat untuk diperturunkan kepada ahli-ahlinya. Peranan kurikulum dalam pendidikan adalah untuk membina perkembangan pelajar yang lengkap dari segi jasmani, rohani, akal dan emosi. Dalam konteks Malaysia, kurikulum juga berperanan untuk melahirkan rakyat yang mendukung cita-cita negara dalam mewujudkan perpaduan yang berpandukan Rukun Negara di samping menghasilkan tenaga rakyat yang terlatih untuk keperluan negara (modal insan). Antara kurikulum yang sama dan terdapat di kebanyakan universiti ialah Falsafah Sains dan Teknologi, Hubungan Etnik serta Tamadun Islam dan Tamadun Asia.

4.2 Bahasa Kebangsaan sebagai Bahasa Pengantar Utama

Penggunaan satu bahasa perhubungan dan persefahaman di antara satu kaum dengan yang lain dapat diwujudkan tanpa menimbulkan rasa curiga. Langkah ini mempercepatkan lagi perpaduan dan rasa harmoni antara kaum di negara ini.

Terdapat empat cadangan yang dikemukakan iaitu memperkenalkan program yang melibatkan penyertaan pelajar dari pelbagai kaum serta menggalakkan pengenalan budaya antara pelajar, mendorong pergaulan sesama pelajar dalam kelas, (perbincangan, kerja berkumpulan), mengadakan jamuan makan bersama serta membuat persembahan agar  dapat memahami budaya pelajar kaum lain dan mencadangkan kesamarataan dalam jawatan kuasa kepimpinan pelajar. Selain daripada cadangan yang dikemukakan, terdapat juga pelajar yang mencadangkan agar IPT dapat membuat sambutan perayaan agar pelajar dari pelbagai kaum dapat meraikan perayaan bersama-sama serta lebih memahami budaya kaum lain. Mereka juga mencadangkan agar pensyarah dapat membahagikan pelajar kepada kumpulan belajar yang mengandungi pelajar dari pelbagai kaum untuk mengukuhkan perpaduan kaum.

5.0 Kesimpulan

Terdapat banyak aspek yang mempengaruhi perpaduan kaum dalam kalangan pelajar seperti pembelajaran, pergaulan antara pelajar, sambutan perayaan di IPT dan sebagainya. Aspek-aspek ini bukan sahaja mengenai pelajar-pelajar di UTeM, tetapi juga merangkumi semua warga UTeM dan masyarakat Malaysia supaya semua rakyat dapat bersatu padu, bekerjasama untuk merealisasikan perpaduan antara kaum.

Pelajar-pelajar di peringkat IPT pada hari ini pada suatu hari nanti akan menjadi pemimpin-pemimpin negara. Oleh itu, perpaduan kaum harus diterapkan di dalam hati setiap pelajar IPT supaya mereka dapat bekerjasama dengan seluruh etnik di Malaysia demi kemajuan dan pembangunan Malaysia bak kata pepatah “bersatu kita teguh, bercerai kita roboh”. Selari dengan itu, pelajar yang mempunyai semangat perpaduan jika menjadi pemimpin negara, akan dapat membina sebuah negara yang aman damai, harmoni dan makmur.

Secara kesimpulannya, melalui kajian didapati bahawa kebanyakan responden UTeM merasakan bahawa IPT merupakan satu batu loncatan untuk membantu mengukuhkan perpaduan kaum di kalangan pelajar. Justeru itu, IPT boleh meneruskan usaha sebegini untuk menguatkan semangat perpaduan pelajar dan juga pengajar di samping memberikan pengetahuan tahap profesional kepada pelajar.

Rujukan

Fang Xin Er. “Bekerjasama Pemangkin Perpaduan”, Dewan Siswa, April 2009.

Mohd. Salleh Lebar. (1998). Pengenalan Ringkas Sosiologi Sekolah dan Pendidikan. Selangor:  Thinker’s Library Sdn. Bhd.

https://www.scribd.com/doc/51705948/cara-mewujudkan-perpaduan-kaum

https://www.scribd.com/doc/33177261/Usaha-Memupuk-Perpaduan-Kaum

https://www.scribd.com/doc/56114569/perpaduan-melalui-pendidikan

https://www.scribd.com/doc/55521610/Dasar-Pendidikan-Dalam-Mencapai-Perpaduan

http://www.sinarharian.com.my/hubungan-etnik-perlu-dijadikan-subjek-wajib-di-sekolah-1.89188 (Sathia Murthy 27 September 2012).

http://zahirzainudin.blogspot.my/2014/05/integrasi-etnik-di-ipta.html

http://tujuhpen.blogspot.my/2015/04/maksud-hubungan-etnik.html          

Bersih 5 beri impak berfikir

Perhimpunan Bersih 5 di Kuala Lumpur memberi pelbagai isyarat kepada kerajaan Malaysia yang diterajui Barisan Nasional. Antara isyarat ini adalah rasa tidak puas hati sekelompok masyarakat Malaysia terhadap sistem pentadbiran perdana Menteri Najib Razak ketika ini. Isyarat kedua ialah Bersih 5 direstui oleh bekas-bekas pemimpinan kerajaan Barisan Nasional yang sudah meluat dengan Najib Razak dan ‘menteri-menteri yang merapu’.

Perkembangan perhimpunan Bersih 5 telah menunjukkan perkembangan yang memberangsangkan dalam membina kesedaran masyarakat Malaysia terhadap pentadbiran Barisan Nasional. Ia tidak sahaja disambut di Malaysia malah di luar negara biar pun dalam kunatiti bilangan peserta yang sedikit.

Bersih 5 dianjurkan sebagai usaha memupuk kesedaran masyarakat terhadap kepentingan menyertai pilihan raya yang bebas.

Bersih 5 kali ini disertai oleh bekas perdana menteri Malaysia keempat, Tun Dr Mahathir. Penyertaan beliau memberi impak besar terhadap cara berfikir masyarakat Malaysia khususnya Melayu untuk melihat corak pentadbiran kerajaan sedia ada. Kesungguhan beliau dapat dibaca melalui tulisan di blog chedet.cc yang mendedahkan bagaimana penyelewengan terhadap 1MDB dan tindakan-tindakan aneh oleh pentadbiran Najib Razak.

Kemuncak kepada tulisan beliau ialah dakwaan MO1 yang difailkan oleh Jabatan Keadilan, Amerika Syarikat.

Kita dapat mengagak bahawa tindakan MO1 sebagai kleptokator wang negara telah memusnahkan imej Malaysia sebagai sebuah negara yang disegani. Kita juga dapat merasakan bahawa semakin hari negara ini sudah kurang dihormati apatah lagi kedudukan ekonomi yang terjejas kerana kejatuhan nilai wang ringgit.

Prestasi tadbir urus yang baik tidak dapat dibanggakan kerana kes rasuah bertambah buruk. Dulu kita hanya mendengar rasuah ribuan ringgit namun kini rasuah sudah ratusan juta ringgit. Apa lagi yang kita katakan apabila wang berlonggok-longgok dijumpai dalam pejabat pegawai kanan kerajaan bersepah di sana sini?

Kes seperti ini belum pernah berlaku dalam masyarakat kita namun ketika era pentadbiran kerajaan ketika ini kita dapat melihat rasuah dan penyelewengan berlaku di hadapan kita.

Sejauh mana kesedaran rakyat terhadap keperluan menukar rejim pentadbiran masih belum diketahui secara jelas. Bagaimanapun, momentum kesedaran ini semakin menebal khususnya dalam kalangan masyarakat pelbagai kaum. Barangkali masanya sudah hampir untuk kita melihat sistem pentadbiran negara yang mengekalkan integriti yang lebih tegas, membanteras rasuah dan meletakkan kepentingan negara sebagai keutamaan. Era pentadbiran kerajaan yang bergelumang dengan rasuah dan penyelewengan yang memperbodohkan rakyat sudah berakhir.

Dasar Trump undang cabaran ekonomi global

Donald Trump dipilih menjadi presiden Amerika Syarikat yang ke-45 dalam pilihan raya baru-baru ini. Kemenangan Trump mengejutkan ramai pihak di dalam dan luar negara Amerika Syarikat kerana kempennya disifatkan anti pendatang, anti-Islam dan anti globalsiasi.

Ramalan agensi penarafan Moody’s Analytics adalah seramai empat juta pekerjaan hilang dan tiga juta pekerjaan tidak akan wujud dalam era Trump. Keadaan ini sudah tentu menjejaskan ekonomi Amerika Syarikat dalam pelbagai bentuk. Cadangan Trump untuk mengenakan cukai import sehingga 45 peratus ke atas barangan dari China sudah tentu memberi kebimbangan dan membentuk suasana panik ke atas syarikat-syarikat gergasi Amerika yang telah lama melabur di luar negara khususnya China.

Salah satu syarikat ini ialah Apple.

Apple beroperasi di 28 buah negara dengan negara utama ialah China yang mana separuh daripada penyedia bekalan berada di situ. IPhone dan iPad dipasang di situ sebelum diedarkan ke gudang Apple seluruh dunia. Apple mendapat faedah daripada rantaian bekalan komponen yang mempunyai halangan dagangan yang rendah dan rangkaian operasi kilang yang berdekatan antara satu sama lain.

Cadangan Trump untuk mengenakan cukai import yang lebih tinggi bermakna meningkatkan kos kepada syarikat untuk membawa masuk barangan mereka ke Amerika Syarikat. Sudah semestinya syarikat akan menyerahkan kos ini kepada pengguna menyebabkan harga barang naik. Seterusnya pelanggan akan berfikir dua kali untuk membeli.

Apple wajar berada dalam kebimbangan kerana Trump mahu memastikan syarikat itu beroperasi di Amerika Syarikat berbanding negara lain.

Trump dilaporkan pernah berkata “kita mahu memastikan Apple mula membina komputer mereka di sini (Amerika), bukannya di negara lain”.

Pada Apple, pelaburan mereka di luar negara khasnya China adalah kerana dua perkara, pertama, pengelompokan kilang pembuatan komponen pada satu tempat mewujudkan kepelbagaian skala ekonomi dan mengurangkan kos. Kedua, pekerja mahir sangat ramai di China berbanding di Amerika Syarikat kerana sistem pendidikan Amerika yang tidak lagi memberi keutamaan kepada pendidikan vokasional.

Dalam kes Apple, untuk membuat plat logam pada bahagian belakang bingkai telefon pintar syarikat itu perlukan seseorang yang terlatih pada tahap piawaian tertentu sebelum produk tersebut dapat dikeluarkan.

Syarikat-syarikat Amerika Syarikat yan lain turut mengalami keadaan yang serupa. Kebanyakannya sudah berkira-kira mencari jalan bagi mengelakkan operasi mereka dipindahkan semula ke negara itu. Sekiranya Trump masih mahu memaksa syarikat-syarikat gergasi Amerika kembali beroperasi di negara itu, dunia bakal berhadapan dengan suasana baru yang diramal lebih mencabar.

Bagaimanapun, sudah pasti negara-negara lain melakukan pelarasan dalam pelbagai bentuk bagi memastikan ekonomi mereka tidak terjejas.

Pengetahuan masyarakat pelbagai etnik terhadap perayaan Aidilfitri, Tahun Baharu Cina dan Hari Deepavali

Zainudin MZ, Ng Chok Tong, Ahmad Saifuddin Shuib, Mohammad Faezzie Ezzrie Mohd Ariffin,  Muhammad Izzat Ngatimin

Abstrak

Malaysia sememangnya terkenal dengan pelbagai jenis perayaan yang istimewa terutama perayaan utama yang terdapat di setiap kaum. Ia menjadi sebahagian keunikan dan identiti bagi mengenali lebih dekat sosial dan budaya sesuatu kelompok masyarakat di negara ini. Objektif utama kajian ini ialah untuk mengenali lebih mendalam tentang perayaan yang terkenal tiga kaum terbesar di Malaysia iaitu Melayu, Cina dan India selain mengetahui keunikan yang ada pada setiap jenis perayaan tersebut. Objektif lain yang turut dikaji ialah tahap kefahaman masyarakat ke atas perayaan Aidilfitri, Tahun Baru Cina dan Deepavali. Kajian ini menggunakan kaedah kaji selidik dalam kalangan pelajart sekitar kampus FTK UTeM yang terdiri daripada pelbagai kaum. Untuk kaji selidik, terdapat 50 orang responden yang telah dipilih secara rawak untuk menyertai kajian ini dan berdasarkan maklumat yang telah diperoleh, hubungan etnik antara kaum melalui perayaan bagi setiap kaum adalah memuaskan. Oleh itu, perayaan memainkan peranan yang penting dalam memupuk perpaduan kaum.

Kata Kunci: perayaan, etnik Malaysia

1.0 Pengenalan

Perayaan merupakan suatu aktiviti yang diraikan oleh sesebuah masyarakat ataupun kaum. Sesuatu perayaan itu disambut adalah bertujuan untuk memperingati peristiwa penting yang pernah berlaku pada suatu masa dahulu. Selain itu, perayaan juga akan disambut mengikut adat resam masing-masing dan berdasarkan agama yang dianuti seseorang.

Malaysia merupakan negara yang mempunyai masyarakat pelbagai etnik dan disebabkan itu juga terdapat pelbagai jenis perayaan untuk disambut pada setiap tahun. Terdapat tiga kaum majoriti yang menduduki Malaysia iaitu kaum Melayu, Cina dan India. Perayaan yang paling terkenal bagi kaum Melayu ialah perayaan Hari Raya Aidilfitri manakala kaum Cina meraikan perayaan Tahun Baharu Cina dan kaum India meraikan perayaan Deepavali. Masyarakat negara ini mengamalkan amalan berkongsi “perayaan” dengan cara membuat rumah terbuka dan sebagainya. Mereka juga akan saling hormat-menghormati perayaan kaum lain dengan mengucap selamat, memberi hadiah dan sebagainya.

2.0 Sorotan Kajian

Perkongsian perayaan mempunyai manfaat tertentu seperti dapat mengukuhkan perpaduan dan kesepakatan masyarakat di negara ini. Melalui perkongsian perayaan ini dapat membangunkan nagara Malaysia menuju ke arah maju dan makmur. Dari dahulu lagi Malaysia merupakan antara negara yang unik dengan masyarakat yang berbilang kaum dan bangsa. Ramai yang tidak tahu bahawa negara Malaysia juga diduduki oleh kaum-kaum minoriti seperti Kadazan, Iban dan sebagainya. Malaysia juga mempunyai banyak bangsa dari luar negara yang menetap di sini. Boleh dikatakan setiap kaum di Malaysia mempunyai keunikan dan adat dalam menyambut perayaan masing-masing. Kesemua perayaan di Malaysia disambut bersama-sama tidak mengira bangsa dan agama. Hal ini kerana wujudnya kesefahaman dan perpaduan yang utuh dalam masyarakat majmuk di Malaysia.

Perayaan di Malaysia adalah satu aktiviti yang selalu disambut oleh pelbagai etnik dan telah menjadi tradisi yang penting dari satu generasi ke generasi yang lain sejak dahulu lagi. Perayaan Tahun Baru Cina dan Hari Deepavali telah dijadikan sebahagian daripada perayaan umum di Malaysia sejak kedatangan kaum Cina dan kaum India, justeru Malaysia menjadi antara negara yang mempunyai perayaan yang terbanyak di dunia. Dengan kepelbagaian perayaan yang ada di Malaysia, tercetusnya perbezaan kebudayaan dan adat, disebabkan inilah negara Malaysia telah menjadi negara yang amat istimewa daripada negara-negara lain.

Bidang kebudayaan ini boleh dilihat melalui nilai dan norma yang merangkumi perkara seperti peraturan-peraturan, adat resam, “folk-ways & mores”, gaya dan perlakuan, pantang larang, upacara dan nilai-nilai keagamaan dan bersopan santun. Kesemua nilai dan norma ini adalah aset yang amat penting untuk mewujudkan suasana perayaan yang bermoral dan meriah. Kebudayaan ini dapat dilihat melalui perayaan-perayaan yang disambut oleh kaum-kaum tertentu. Contohnya, kaum Melayu meraikan perayaan Hari Raya Aidilfitri manakala kaum Cina pula menyambut Tahun Baharu Cina dan kaum India akan menyambut Hari Deepavali.

3.0 Metodologi Kajian

Reka bentuk kajian merupakan cara untuk mendapatkan maklumat dan data yang berkait dengan tujuan kajian diajalankan. Reka bentuk kajian membimbing ke arah mendapatkan maklumat dan data yang berhubung dengan tujuan kajian dijalankan. Salah satu tujuan menyediakan reka bentuk kajian adalah untuk mencari jawapan kepada persoalan kajian (Kerlinger, 1973).

Kajian ini adalah berbentuk kajian kuantitatif yang digunakan untuk mengkaji tahap kefahaman dan pengetahuan seseorang responden mengenai tajuk pengetahuan masyarakat pelbagai etnik etnik terhadap perayaan Aidilfitri, Tahun Baru Cina dan Hari Deepavali. Menurut John W. Creswell (2003), kajian kuantitatif adalah kajian ilmiah yang sistematik terhadap bahagian-bahagian dan fenomena serta hubungan-hubungannya. Tujuan kajian kuantitatif adalah mengembangkan dan menggunakan model-model matematik, teori-teori atau hipotesis yang berkaitan dengan fenomena alam. Istilah kajian kuantitatif sering dipergunakan dalam ilmu-ilmu sosial untuk membezakannya dengan kajian kualitatif.

3.1 Instrumen Kajian

Kaedah yang sesuai dijalankan untuk mengumpul dan menjayakan kajian ini ialah melalui soal selidik. Hal ini disebabkan soal selidik sangat relevan, lebih pratikal dan berkesan digunakan untuk kajian yang dijalankan dalam populasi yang besar untuk mendapatkan maklumat berkenaan denagn topik mengenai sukan yang manakah paling sesuai dijadikan sebagai medium perpaduan berbagai etnik di Malaysia.

Setiap pernyataan dalam soal selidik adalah piawai dan serupa kepada semua responden. Pemberian soalan mampu memberi berbagai-bagai dapatan kajian atau sampel kajian bertindak balas tanpa dipengaruhi oleh penambahan atau pengurangan arahan. Kaedah soal selidik lebih mudah memperolehi data berbanding kaedah-kaedah lain bagi menjawap persoalan kajian yang telah dibentuk.

Instrumen kajian menyediakan satu set soalan yang mengandungi 12 soalan tentang tajuk pengetahuan masyarakat pelbagai etnik terhadap perayaan Aidilfitri, Tahun Baru Cina dan Hari Deepavali. Soalan kajian ini membantu memperolehi maklumat bagi mencapai objektif kajian. Berdasarkan rasional yang sesuai, kajian ini mempunyai dua set soal selidik yang telah digunakan bagi mendapatkan maklumat berkait dengan kajian.

Set tersebut ialah Bahagian A berkaitan maklumat diri iaitu maklumat diri respondan lelaki dan wanita. Maklumat diri yang diperoleh daripada soal selidik ini adalah jantina, umur dan bangsa. Respondan dikehendaki melengkapkan kenyataan dengan jawapan yang bersesuaian dengan diri mereka sahaja. Manakala Bahagian B adalah soal selidik mengenai pengetahuan masyarakat pelbagai etnik terhadap perayaan Aidilfitri, Tahun Baru Cina dan Hari Deepavali.

4.0 Dapatan Kajian

4.1 Bahagian A: Latar Belakang Responden

Jadual 4.1 menunjukkan taburan bilangan dan peratusan jantina responden mengikut demografi. Daripada 50 orang responden, seramai 31 responden (62%) lelaki dan selebihnya iaitu seramai 19 responden (38%) perempuan.

Jadual 4.2 menunjukkan taburan bilangan dan peratusan responden mengikut bangsa. Berdasarkan kajian yang telah dilakukan, bilangan responden Melayu adalah 80 orang (46%), Cina 16 orang (32%) dan India 11 orang (22%).

4.2 Bahagian B: Soal Selidik Mengenai Pengetahuan Masyarakat Pelbagai Etnik Terhadap Perayaan Aidilfitri, Tahun Baru Cina Dan Hari Deepavali.

Bahagian B terdiri daripada sepuluh soalan yang berbentuk pertanyaan pendapat responden terhadap penyataan-penyataan mengenai kefahaman tentang pengetahuan masyarakat pelbagai etnik terhadap perayaan Aidilfitri, Tahun Baru Cina an Hari Deepavali. Soal selidik ini mengandungi sembilan soalan objektif dan tiga soalan subjektif yang mana sembilan soalan hanya perlu menandakan ( / ) di kotak yang telah disediakan manakala tiga soalan subjektif menanyakan pengetahuan dan pendapat respondan. Begitu juga dengan Bahagian B.

Soalan 1: Adakah anda tahu tentang tiga perayaan ini iaitu Aidilfitri, Tahun Baharu Cina dan Hari Deepavali?

Rajah 4.3 menujukkan jumlah serta peratus responden mengenai penyataan di atas. Seramai 48 responden (96%) sangat memilih jawapan Ya dengan soalan di atas. Selain itu, tiada responden yang memilih Tidak dan dua responden (4%) yang tidak pasti dengan soalan di atas. Secara majoritinya hampir kesemua pelajar mempunyai pengetahuan tentang perayaan Aidilfitri, Tahun Baharu Cina dan Hari Deepavali.

Soalan 2 dan 3: Bulan bilakahkah perayaan Tahun Baharu Cina dan Aidilfitri disambut?

Rajah 4.4 dan 4.5 menujukkan jumlah serta peratus responden mengenai penyataan di atas. Untuk soalan perayaan Tahun Baru Cina seramai 14 responden (28%) memilih bulan Januari dan 29 responden(58%) memilih bulan Februari. Selain itu, tiada responden yang memilih bulan Mac dan 7 responden (14%) yang tidak pasti dengan kenyataan di atas manakala. Manakala bagi soalan perayaan aidilfitri seramai lima responden (10%) memilih bulan Jun, 17 responden (34%) memilih bulan Julai, empat responden (8%) memilih bulan Ogos dan 24 responden (48%) tidak pasti dengan kenyataan di atas. Secara majoritinya responden memilih bulan bulan Februari untuk perayaan Tahun Baru Cina manakal untuk perayaan Aidilfitri ramai yang tidak pasti tentang bulan perayaannya.

Soalan 4: Berapa lamakah perayaan Hari Deepavali disambut?

Rajah 4.6 menujukkan jumlah serta peratus responden mengenai penyataan di atas. Seramai lima responden (10%) memilih tiga bulan dan tiada responden yang memilih 10 bulan. Selain itu, seramai 15 responden (30%) telah memilih 12 bulan dan 30 responden (60%) yang tidak pasti dengan soalan di atas. Secara majoritinya ramai responden tidak pasti dengan soalan di atas.

Soalan 5: Adakah perayaan tersebut dapat mengeratkan hubungan silaturrahim antara masyarakat berbilang kaum?

Rajah 4.7 menujukkan jumlah serta peratus responden mengenai penyataan di atas. Seramai 35 responden (70%) memilih Ya dan enam responden (12%) yang memilih Tidak. Manakala seramai 9 responden (18%) telah memilih tidak pasti dengan soalan di atas. Secara majoritinya responden merasakan bahawa perayaan dapat mengeratkan hubungan silaturahim antara masyarakat berbilang kaum.

Soalan 6: Adakah perayaan dapat menyelesaikan masalah-masalah atau pergaduhan yang lama?

Rajah 4.8 menujukkan jumlah serta peratus responden mengenai penyataan di atas. Seramai 34 responden (68%) memilih Ya dan empat responden (8%) yang memilih Tidak. Manakala seramai 12 responden (24%) telah memilih tidak pasti dengan soalan di atas. Secara keseluruhannya responden merasakan bahawa perayaan dapat menyelesaikan masalah-masalah atau pergaduhan yang lama.

Soalan 7: Apakah aktiviti perayaan yang dapat mengeratkan hubungan masyarakat pelbagai etnik?

Rajah 4.9 menujukkan jumlah serta peratus responden mengenai penyataan di atas. Seramai 17 responden (35%) memilih kunjung-mengunjung sesama masyarakat dan tiga responden (6%) yang memilih berkelah bersama-sama dapat meneratkan hubungan sesama masyarakat. Selain itu, seramai 29 responden (58%) telah memilih rumah terbuka dan hanya satu responden (2%) yang memilih lain-lain untuk soalan di atas. Secara majoritinya kebanyakan responden memilih rumah terbuka ketika perayaan dapat mengeratkan hubungan masyarakat pelbagai etnik.

Soalan 8: Apakah yang anda akan lakukan untuk menunjukkan anda prihatin terhadap

perayaan kaum lain?

Rajah 4.10 menujukkan jumlah serta peratus responden mengenai penyataan di atas. Seramai 34 responden (68%) memilih ucap selamat sesama etnik yang menyambut perayaan dan sembilan responden (18%) memilih mengirim kad ketika perayaan. Selain itu, seramai lima responden (10%) telah untuk memberi hadiah dan hanya dua responden (4%) yang memilih lain-lain dengan soalan di atas. Secara majoritinya ramai responden memilih ucap selamat ketika perayaan kerana ia lebih mudah dah dan lebih terbuka bagi semua perayaan.

Soalan 9 dan 10: Selain perayaan kaum sendiri, perayaan yang manakah anda ingin hadir? Berdasarkan jawapan 9, sila nyatakan sebab jawapan tersebut adalah pilihan anda.

Rajah 4.11 menujukkan jumlah serta peratus responden mengenai penyataan di atas. Seramai 12 responden (40%) ingin menyambut perayaan Aidilfitri dan 20 responden (24%) memilih untuk menyambut Tahun Baru Cina. Manakala seramai sepuluh responden (10%) ingin menyambut perayaan Deepavali dan lapan responden (16%) memilih tiada perayaan yang ingin disambut selain perayaannya. Dari soalan 10 dapat disimpulkan kebanyakan responden memilih perayaan Aidilfitri kerana ia mempunyai pelbagai jenis makanan yang sudah sebati dengan masyarakat Malaysia. Bagi yang ingin menyambut perayaan Tahun Baru Cina pula kerana perayaan ini terdapat budaya memberi duit pemberian ketika perayaan atau dikenali sebaga “angpau”. Manakala bagi yang ingin menyambut perayaan Deepavali juga kerana makanan ia yang semakin sebati dengan masyarakat Malaysia. Bagi yang memberi jawapan lain-lain pula tidak mempunyai jawapan yang begitu jelas.

Soalan 11: Apakah perbezaan antara perayaan Aidilfitri, Tahun Baharu Cina dan

Hari Deepavali?

Hasil daripada jawapan yang diberikan oleh responden antara jawapan yang dapat disimpulkan ialah perbezaan agama kerana setiap perayaan di atas disambut atas kepercayaan agama masing-masing. Selain itu, bangsa dan kaum juga menjadi antara jawapan kegemaran responden yang mana setiap kaum dan bangsa menyambut perayaan masing-masing yang mempunyai identiti dan ciri-ciri etnik sejak dari zaman dahulu lagi. Akhir sekali, terdapat juga jawapan seperti makanan dan pakaian yang mempunyai ciri-ciri perayaan masing-masing.

Soalan 12: Pada pandangan anda, apakah faktor-faktor yang menyebabkan perayaan

pelbagai etnik semakin jarang disambut?

Terdapat pelbagai jawapan bagi soalan ini antara jawapan yang paling ketara ialah kemajuan teknologi yang membuatkan manusia tidak berinteraksi secara berdepan tetapi mereka hanya selesa menyambut dengan ucapan di laman sosial mereka sahaja. Selain itu terdapat juga jawapan yang menyatakan kegawatan ekonomi yang menyebabkan masyarakat hanya menyambut perayaan secara sederhana sahaja.

4.3 Perbincangan Hasil Kajian

Bagi kaum Melayu, mereka menyambut perayaan Hari Raya Aidilfitri. Perayaan ini merupakan perayaan masyarakat yang hanya beragama Islam tetapi berbilang bangsa yang disambut pada setiap 1 Syawal tahun Hijrah mengikut kalender Islam yang mana bermula dengan ibadat puasa di bulan Ramadan. Puasa pula bermakna menahan diri daripada makan, minum dan perkara-perakara yang dapat membatalkannya dari terbit matahari sehingga terbenam matahari. Perayaan ini disambut sebagai meraikan kemenangan pada bulan Ramadhan yang mana umat Islam telah menjalani ibadat puasa. Hari Raya Puasa bermula melalui dua cara, iaitu melalui rukyah (melihat anak bulan) ataupun secara hisab (kiraan). Sekiranya melalui rukyah, apabila anak bulan kelihatan, ini menandakan bermulanya bulan Syawal, iaitu bulan ke-10 dalam Taqwim Hijriyah. Di Malaysia, anak bulan akan diperhatikan oleh pegawai bertugas pada sebelah petang hingga waktu maghrib di beberapa tempat strategik. Namun, selalunya anak bulan tidak dapat dilihat di Malaysia kerana langit yang diliputi awan tebal. Jadi sebagai penggantinya, bulan Syawal bermula setelah bulan Ramadhan digenapkan kepada 30 hari (ditentukan secara hisab).

Ketika tarikh Hari Raya Aidilfitri sudah ditentukan, di situlah para umat Islam akan bertakbir dan bertahmid sambil memuji kebesaran Allah iaitu Tuhan mereka. Tempoh bertakbir bagi Hari Raya Aidilfitri adalah antara terbenamnya matahari (hari terakhir bulan Ramadan) sehingga sebelum solat sunat Hari Raya Aidilfitri bermula pada pagi 1 Syawal tahun Hijrah.

Amalan-amalan yang sering dilakukan oleh umat Islam pada Hari Raya Aidilfitri ialah amalan berziarah. Amalan ini adalah bertepatan dengan suruhan agama Islam itu sendiri. Bermula pada pagi Hari Raya Aidilfitri (selalunya sebelum dan sejurus sesudah menunaikan solat sunat Hari Raya Aidilfitri), umat Islam yang telah kehilangan saudara-mara atau orang yang tersayang akan mengunjungi pusara mereka dan menyedekahkan Al-Fatihah atau bacaan surah Yaasin atau bertahlil kepada si mati. Kemudian mereka akan berkunjung ke rumah sanak saudara dan rakan taulan. Mereka akan bermaaf-maafan dan memaafkan  kesilapan yang lampau. Pada asasnya, Hari Raya Aidilfitri adalah hari untuk bergembira, bermaaf-maafan dan hari untuk mengeratkan tali persaudaraan dalam kalangan umat Islam terutama kenalan yang tinggal berjauhan di samping meraikan kejayaan beribadah kepada Allah swt.

Manakala bagi kaum Cina pula mereka akan meraikan perayaan Tahun Baharu Cina yang disambut oleh masyarakat Cina pada setiap tahun bagi menandakan kedatangan tahun baharu menurut kalendar mereka sendiri. Keunikan bagi perayaan ini ialah setiap kedatangan tahun baharu merupakan titik permulaan binatang yang baharu untuk selama 12 bulan. Kalender masyarakat Cina mempunyai 12 binatang yang menaungi kalendar mereka seperti tikus, lembu, harimau, arnab, naga, ular, kuda, kambing, monyet, ayam jantan, anjing dan babi. Setiap binatang akan membawa maksud dan nasib yang berbeza berdasarkan tarikh kelahiran seseorang.

Sebelum hari pertama Tahun Baharu Cina, masyarakat Cina akan pulang ke kampung mereka untuk makan besar dan mereka menamakan sebagai “Reunion Dinner” pada malam ke-30 mengikut kalender Cina. Selain itu, mereka akan membersihkan rumah untuk membuang nasib yang lama daripada rumahnya supaya dapat menyambut Tahun Baharu Cina dengan selesa. Tujuan membersihkan rumah adalah untuk mengeratkan hubungan silaturahim antara ahli keluarga sendiri kerana telah berjauhan sekian lama. Apabila tibanya hari pertama Tahun Baharu Cina, bagi keluarga yang sudah berumah tangga, mereka akan mengadakan satu upacara seperti menghidangkan teh kepada orang yang lebih tua iaitu ibu dan bapa dan memberi “angpau”, iaitu sejenis sampul merah sebagai tanda memberi nasib baik kepada ahli keluarga, saudara-mara dan sahabat yang belum berumah tangga terutama kepada kanak-kanak.

Makanan bagi kaum Cina pada Tahun Baru Cina seperti buah limau mandarin dan biskut Cina merupakan perkara yang wajib untuk meraikan Tahun Baharu Cina serta boleh menjadi hidangan kepada tetamu. Tarian singa yang selalu ditunjukkan  juga dimainkan pada masa perayaan untuk memberi berkat kepada orang yang menyambut perayaan Tahun Baharu Cina. Akhirnya, kaum Cina akan menyambut perayaan “Chap Goh Meh” sebagai penutup perayaan Tahun Baharu Cina.

Perayaan masyarakat India pula adalah Hari Deepavali. Perkataan Deepavali bermaksud  merupakan gabungan perkataan “Dipa” yang bererti cahaya dan perkataan “Gavali” yang bererti barisan. Perayaan ini akan disambut pada hari ke-14 bulan Aipasi dalam kalendar Tamil (antara bulan Oktober dan November) di Tamil Nadu dan Malaysia, dan juga dikenali sebagai pesta cahaya. Deepavali juga bermaksud “sebaris pelita”. Pelita yang dipasang dalam barisan dapat dilihat dinyalakan di rumah penganut Hindu bagi melambangkan kejayaan kebaikan mengatasi kejahatan yang dirayakan sebagai perayaan Deepavali.

Hari Deepavali di negara Malaysia disambut pada bulan ketujuh kalendar suria Hindu dan dijadikan cuti umum. Bermula pada pagi Deepavali, penganut agama Hindu akan menjalani mandi minyak yang melambangkan penyucian badan dan pembakar semangat. Selepas upacara penyucian yang melambangkan permulaan yang baru, penganut Hindu akan mengunjungi kuil yang mana patung dewa Hindu akan dikalungkan dengan kalungan bunga.

Pada pintu masuk rumah penganut Hindu terdapat hiasan “kolam”, hiasan bunga halus yang dilakarkan di atas tanah yang biasanya dibuat daripada bijiran pelbagai warna akan diletakkan. Hiasan “kolam” atau juga dikenali sebagai “rangoli’ mempunyai maksud iaitu sosial, kerohanian dan simbolik. Ia merupakan lambang penyembahan dewa Lakshmi, Dewi Kekayaan yang dipercayai hanya akan mengunjungi rumah mereka yang mempunyai hiasan “kolam” di pintu masuk rumah mereka. Melakar “kolam” merupakan cara bagi wanita Tamil bagi berdoa pada Lakshmi.

5.0 Kesimpulan

Pada zaman moden ini, masyarakat Malaysia agak jarang mengambil berat tentang perayaan kaum lain ini kerana meraka kurang pengetahuan atau tidak tahu langsung sambutan perayaan Aidilfitri, Tahun Baharu Cina dan Hari Deepavali yang bukan perayaan meraka sambut malah perayaan kaum minorit seperti Iban, Kadazan dan lain-lain juga tidak diketahui.

Rujukan

Mohd Adham Che Abdullah, Mohd Firdaus Shaffudin, Mohd Norhafizan Ibrahim, Muhammad Nurzami Ab Sota, Muhammad Azlan Zabaniah, Law Xue Ni, Nur Izzati, Bagavathi, Lim Sing Wee. (2009). Apakah itu perayaan?

http://perayaanmalaysia.blogspot.my/2009/03/apakah-itu-perayaan.html

Mohamad Zahir Zainudin. (2015). Persepsi masyarakat terhadap pelbagai perayaan di Malaysia. http://zahirzainudin.blogspot.my/2015/05/persepsi-masyarakat-terhadap-pelbagai.html.

Nurrulaidawati Ahmad. (2011). Perayaan di Malaysia, http://nurrulaidawati.blogspot.my/.

Mohd. Taib Osman, Kadir Yusoff. (1983). Kajian budaya dan masyarakat di Malaysia. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Warisan Pak Matlob. (2008). Warna-warni perayaan di Malaysia. Kuala Lumpur:  Pustaka Yamien.

Maruwiah. (2010). Siri perayaan di Malaysia. Kuala Lumpur: Delima Ilmu.

Jabatan Kebudayaan dan Kesenian Negara. (2006). Hari-hari perayaan masyarakat Malaysia.

Redwan Majid, Zulkifli Ismail. (2004). Remaja yang berwawasan. Utusan Publications and Distributors.