Membina keilmuan

Perbincangan dalam dunia akademik sentiasa perlukan soal jawab supaya wujud idea yang terbaik. Justeru, di menara gading, pensyarah bertanggungjawab membina ruang perbincangan bagi meleraikan satu-satu isu yang muncul dalam masyarakat. Ruang perbincangan ini boleh jadi dalam bentuk bersemuka atau berkongsi idea dalam media supaya ada interaksi dengan masyarakat.

Selain memberi kuliah, pensyarah juga berperanan sebagai penyelidik. Mahu ataupun tidak mahu, pensyarah berhadapan dengan konsep baru dalam pembelajaran hari ini iaitu pembelajaran sepanjang hayat.

Dalam dunia global dan tanpa sempadan hari ini, ilmu sangat mudah diperolehi sehingga muncul istilah “maklumat di hujung jari”. Perkembangan internet dan persaingan antara negara telah menggerakkan usaha-usaha melahirkan negara maju dan masyarakat maju. Dan untuk maju, setiap orang dalam masyarakat perlu mempunyai ilmu. Bermula dari ilmu ini, pelbagai bentuk tindakan boleh dilaksanakan.

Pelbagai orang tentulah memiliki tahap ilmu yang berbeza-beza. Jika kita mengambil dua orang pelajar yang duduk di hadapan pintu bilik dua pensyarah mereka sebagai bahan kajian, kita boleh mendapat dua jawapan berbeza sebagai lambang perbezaan status keilmuan mereka.

Katakan kita bertanya soalah mudah kepada seorang pelajar, “Kenapa duduk di sini?” Ada dua jawapan yang kita akan dapat Pertama, saja-saja duduk, dan kedua, tengah tunggu pensyarah untuk tanya soalan.

Kedua-dua jawapan ini menunjukkan tahap ilmu kedua-dua pelajar berkenaan.

Peranan pensyarah dari dahulu sehingga kini dan seterusnya ialah menerapkan nilai teras yang penuh dengan keyakinan terhadap pelajar mereka. Barangkali sifat Saidina Ali yang pintar akalnya boleh menjadi contoh kepada pensyarah bagaimana melahirkan pelajar yang berilmu ini.

Saidina Ali telah diuji oleh bijak pandai Yahudi selama sembilan hari untuk satu soalan yang sama iaitu “Manakah yang lebih penting, ilmu ataupun harta?”

Jawapan yang diberikan oleh Saidina Ali berbeza-beza setiap hari. Salah satu jawapannya ialah ilmu menjaga kita tetapi harta, kitalah yang menjaganya.

Dalam dunia akademik, tiga hingga empat tahun lepas pensyarah pulun mengejar KPI mereka seperti bilangan artikel yang diterbitkan, bilangan geran yang diperolehi atau kedudukan H-indeks (iaitu indeks yan tunjukkan artikel berkualiti dan disait). Namun, hari ini bukan sahaja KPI yang diukur, sebaliknya ditambah pula dengan KIP iaitu Key Intangible Performance (tidak boleh diukur secara jelas seperti iman atau taqwa).

Kenapa hari ini diberi penekanan kepada KIP ini? Kerana pendekatan yang akan dilihat pada masa hadapan adalah produktiviti yang menjurus kepada kecekapan dan keberkesanan (effective is about doing the right things, while being efficient is about doing things right).

Pensyarah perlu bersedia untuk dinilai produktiviti mereka kerana persekitaran akademik di luar telah mula berubah.