Keadaan Kanak-kanak Sedunia 2007

Penerbitan “Keadaan Kanak-Kanak Sedunia untuk tahun 2007” memberi penelitian kepada diskriminasi terhadap wanita dan juga keadaan wanita yang tidak berupaya di mana kebanyakan wanita terpaksa melaluinya sepanjang kehidupan mereka – dan juga memberi garis panduan tentang apa yang perlu dilakukan untuk menghapuskan diskriminasi terhadap gender dan juga untuk memperkasakan wanita serta anak-anak gadis. Ia juga melihat kepada status wanita pada hari ini, ia membincangkan bagaimana kesaksamaan gender boleh menyokong Matlamat Pembangunan Milenium (MDG) agar ia dapat maju ke hadapan, dan menunjukkan bagaimana pelaburan terhadap hak-hak wanita boleh menghasilkan ‘imbuhan berganda’ iaitu memajukan hak-hak wanita dan juga kanak-kanak.

Ketidaksamaan gender yang bersifat pemusnah

Diskriminasi gender sememangnya amat mudah untuk merebak. Walaupun tahap dan juga bentuk ketidaksamaan mungkin berlainan, wanita dan anak-anak gadis selalunya terhalang daripada mendapat laluan kepada sumber-sumber, peluang-peluang dan juga kuasa politik di setiap benua di seluruh dunia. Penindasan terhadap anak-anak gadis dan wanita termasuklah melebihkan anak lelaki berbanding dengan anak perempuan, pilihan-pilihan profesional dan juga pilihan sendiri yang terhad untuk anak-anak gadis dan wanita, menafikan hak-hak asasi manusia dan juga keganasan berdasarkan gender yang amat nyata.

Anak-anak gadis dan wanita selalu menjadi mangsa keganasan seksual dan fizikal di dalam dan di luar rumah. Walaupun serangan sebegitu selalunya tidak dilaporkan disebabkan oleh stigma terhadap jenayah tersebut, kajian yang diadakan oleh Badan Kesihatan Sedunia yang dilakukan pada beberapa buah negara telah menunjukkan bahawa di antara 15 sehingga 17 peratus daripada wanita telah mengalami serangan di dalam bentuk fizikal ataupun seksual daripada pasangan mereka. Keganasan rumah tangga adalah merupakan keganasan yang sering berlaku terhadap wanita.

Ketika berlaku konflik bersenjata, rogol dan serangan secara seksual selalunya digunakan sebagai senjata di dalam peperangan. Apabila berlakunya keadaan kecemasan yang memaksa orang ramai menjadi pelarian daripada rumah mereka, wanita dan anak-anak gadis pula mempunyai risiko yang tinggi terhadap keganasan, eksploitasi dan juga penderaan - kadangkala oleh mereka seperti pegawai-pegawai keselamatan atau lain-lain orang yang bertanggungjawab terhadap keselamatan dan perlindungan mereka.

Sekejam dan seteruk manakah keganasan yang tidak berperikemanusiaan dan malahan disengajakan ini, ancaman ketidaksamaan gender juga boleh membawa kepada kemusnahan yang sama. Diskriminasi di dalam institusi adalah lebih sukar untuk dikenal pasti dan diatasi. Tradisi-tradisi budaya juga akan meneruskan ketidaksamaan dan diskriminasi serta diperturunkan daripada generasi ke generasi yang lain, di mana stereotaip gender kekal diterima oleh masyarakat dan tidak dicabar.

Pembahagian kerja-kerja rumah tangga yang tidak sama rata, seperti menghendaki wanita dan anak-anak gadis berjalan beberapa kilometer untuk mendapatkan air dan kayu api, ataupun pembahagian sumber pendapatan rumah tangga seperti memberi wanita dan anak-anak gadis kurang makanan atau penjagaan kesihatan, merupakan salah satu contoh ketidaksamaan yang kecil. Diskriminasi dalam bentuk sebegini yang telah terterap di dalam masyarakat seringkali menyebabkan individu, keluarga dan masyarakat terperangkap di dalam kemiskinan dan membantutkan kemajuan ekonomi, politik dan sosial.

Sikap, budaya dan juga nilai-nilai yang boleh membawa keburukan kepada wanita dan anak-anak gadis mestilah ditangani. Tiada sejarah, warisan, agama atau budaya tradisi yang boleh membuktikan kewajaran ketidaksamaan dan juga ketiadaan keperkasaan.

[unicef Malaysia]