Tiga hari di Brunei 1

Perjalanan ke Brunei Darussalam selama tiga hari amat menyenangkan. Saya memilih laluan Kuala Lumpur-Labuan dengan pesawat AirAsia “Now everyone can fly” kerana harganya yang sangat kompetitif. Di samping itu ingin sekali merasai udara segar pulau Labuan yang semakin pesat berkembang.

Ketika mendarat di Lapangan Terbang Labuan, hujan renyai-renyai menyirami bumi Labuan selepas beberapa hari panas kegersangan. Maknanya hujan rahmat hadir di bumi Labuan.

Saya memilih menggunakan perkhidmatan teksi dari lapangan terbang ke terminal feri. Bayarannya RM12 sahaja yang mengambil masa tidak sampai 10 minit. Terminal feri ini serba moden dan lebih selesa. Sepuluh tahun lalu, jeti feri sangat kecil, persekitaran yang tidak selesa dan daif. Kini terminal feri menjadi laluan laut utama ke Kota Kinabalu, Menumbok, Limbang dan Brunei.

Urusan tiket menggunakan komputer sepenuhnya. Bayaran tambang ke Brunei ialah RM35 bagi dewasa. Balai pelepasan dilengkapi alat pengimbas untuk memudahkan pihak kastam dan polis mengenal pasti barangan yang dikenakan cukai. Kaunter imigresen juga lebih menarik dan urusannya pantas.

Kapal penumpang yang disediakan memang selesa dan bertolak ke Brunei pada pukul 11 pagi. Kita boleh memilih tempat duduk jika penumpang kurang, jika tidak, kenalah duduk mengikut nombor yang ditetapkan. Sepanjang satu jam perjalanan, kita dihidangkan tayangan gambar yang menarik. Kadang-kadang cerita Inggeris, kadang-kadang cerita Cina.

Penumpang terdiri daripada pelbagai lapisan umur, datang dari berbagai-bagai negara dan status sosial. Labuan digunakan oleh pencari kerja dari Filipina dan Indonesia untuk meneroka peluang-peluang pekerjaan di Brunei kerana tukaran wang yang agak tinggi ketika ini. Semasa menukarkan RM300, saya hanya mendapat B$120, satu jumlah yang jauh lebih kecil. Nampaknya duit RM semakin murah dan Brunei Dollar semakin mahal.

Terminal laut Serasa adalah tempat berlabuh kapal penumpang dari Labuan. Terminal ini juga telah dinaik taraf menjadikan suasananya lebih selesa, luas dan kelihatan “antarabangsa”. Jika dulu hanya ada kaunter tiket, kantin dan balai pemeriksaan, kini keadaanya telah berubah. Ruang menunggu dan membeli tiket disediakan kerusi dan televisyen.

Balai kelepasan dan ketibaan juga jauh lebih luas dan berhawa dingin. Perubahan ketara ialah terdapat mesin pengimbas untuk pemeriksaan kastam. Jika dulu kakitangan kastam memeriksa secara manual kini pemeriksaan digantikan oleh mesin. Pengunjung atau pelancong bukan Islam yang membawa masuk minumam alkohol dari Labuan perlu mengisytiharkan pembelian mereka dengan mengisi borang berwarna jingga pada kaunter yang disediakan.

Sebelum kawasan letak kereta dinaik taraf, bas mini ungu boleh hampir sehingga ke kawasan jualan tiket, namun kini kawasan berkenaan digantikan dengan perkhidmatan teksi. Bas tidak lagi dibenarkan masuk selepas kawasan itu diserahkan kepada syarikat kawalan letak kereta Metro Parking.

Paling menarik ialah, sebelum dinaik taraf, terdapat sebuah lori mini yang berwarna merah diletakkan di sudut kawasan lapang, betul-betul di bawah pokok. Saya masih ingat, dipintu kanan dan kiri lori itu tertulis perkataan “Shuwa Enterprise” yang beralamatkan Labuan. Bagaimana lori merah dari Labuan boleh berada di situ? Selepas kawasan itu dimajukan sebagai kawasan letak kereta, saya tidak nampak lagi lori ini berkenaan.

Tentang lori mini berwarna merah, saya pernah ceritakan kepada rakan saya, Shukri Wahid yang menjadi usahawan di Labuan. Beliau merupakan lepasan Universiti Kebangsaan Malaysia dalam jurusan Geologi.

Saya berjumpanya ketika mengikuti kursus Bacalah Anakku di Kota Bharu, Kelantan sekitar tahun 1998. Pada masa itu Encik Othman dan isterinya sendiri yang mengendalikan kursus. Serba sedikit saya kenal Shukri. Dia pernah bekerja di Brunei sebagai guru sekolah tetapi tidak lama.

Selepas berkahwin dengan orang Indonesia (isterinya bekas pramugari dan boleh berbahasa Perancis), dia berhijrah ke Labuan dan memulakan beberapa bisnes termasuk kelas tuisyen dan perkhidmatan membaiki alat penghawa dingin.

Semasa saya ajukan soalan pasal lori mini berwarna merah di Serasa, dia hanya tersenyum dan berkata, “Itu lori aku. Aku bawa dari Labuan ke Brunei untuk hantar barang tapi ada masalah teknikal yang sebabkan aku letakkan lori di situ.

Apabila sudah lama rasa malas pula nak bawa balik Labuan.” Itulah kisah lori merah yang pernah tersadai di terminal feri Serasa, Muara, Brunei Darussalam. Saya berjumpa dengan tuan punya yang bernama Shukri. Shuwa Enterprise diambil sempena Shukri bin Wahid iaitu gabungan Shukri dan Wahid.