1Malaysia ke arah memupuk perpaduan (8)

Petunjuk Tidak Berorientasikan Dasar

Selain dasar-dasar kerajaan yang digubal bagi menggalakkan perpaduan dalam kalangan rakyat, organisasi swasta dan pertubuhan bukan kerajaan turut mengambil inisiatif memupuk perpaduan. Ia dilakukan atas dasar kesedaran bahawa perpaduan adalah tanggungjawab semua pihak. Oleh kerana kesedaran seperti ini, jumlah jutawan di Malaysia semakin bertambah kerana persekitaran yang kondusif untuk bisnes berkembang maju. Bahagian ini akan menunjukkan bagaimana parti-parti politik, media massa dan pertubuhan bukan kerajaan melaksanakan peranan mereka untuk memupuk dan meningkatkan integrasi rakyat Malaysia.

Parti-parti politik

Sistem politik di Malaysia tidak dapat mengenepikan sentimen kaum. Peringkat awal kemerdekaan negara dahulu digerakkan oleh beberapa parti politik berteraskan kaum- Melayu, Cina dan India yang bergabung di bawah bendera Perikatan. Seterusnya melebarkan pengaruh dengan menjemput lebih banyak parti politik dari Sabah dan Sarawak untuk bergabung di bawah Barisan Nasional (BN). Kini BN mempunyai 15 parti iaitu United Malays National Organisation (UMNO), Malaysian Chinese Association (MCA), Parti Gerakan Rakyat (Gerakan), Malaysian Indian Congress (MIC), People’s Progressive Party (PPP), Parti Pesaka Bumiputera Bersatu (PBB), Sarawak United People’s Party (SUPP), Parti Bersatu Sabah (PBS), Liberal Democratic Party (LDP), Parti Bersatu Rakyat Sabah (PBRS), United Pasokmomogun Kadazandusun Murut Organization (UPKO) , Sarawak Progressive Democratic Party (SPDP), Parti Rakyat Sarawak (PRS), Parti Cinta Malaysia, Parti Gerakan Rakyat Malaysia dan Parti Semangat Rakyat Malaysia.

Kesediaan parti-parti politik ini berkongsi aspirasi menunjukkan tahap kesedaran yang tinggi untuk melihat perpaduan kaum wujud dan mekar di Malaysia. Sebagai sebuah komponen parti yang memerintah, banyak dasar yang dibentuk telah memberi kesan dan pengaruh besar ke atas pemikiran dan budaya hidup rakyat Malaysia. Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang begitu berpengaruh dalam tempoh 30 tahun yang lalu telah menjadi pemangkin kepada penyusunan semula masyarakat dan membasmi kemiskinan. Implikasi pelaksanaan dasar ini masih ketara dalam semua sektor biarpun sering kali menjadi kecaman pihak pembangkang, Pakatan Rakyat.

Pakatan Rakyat (PR) adalah gabungan parti politik yang telah dibentuk selepas pilihan raya umum lalu. PR terdiri daripada Parti Keadilan Rakyat (PKR), Democratic Action Party (DAP) dan Parti Islam SeMalaysia (PAS). Setiap parti dalam PR mempunyai ideologi masing-masing di mana PKR mempromosi konsep keadilan sosial dan anti rasuah, DAP memperjuangkan ideologi sekular, pelbagai etnik dan demokratik sosial manakala PAS memiliki hasrat menjadikan Malaysia sebuah negara Islam. Walaupun berbeza ideologi, ketiga-tiga parti ini mempunyai satu tujuan iaitu menumbangkan BN dan pada masa yang sama mendidik rakyat untuk mengenepikan elemen perkauman.

Selain daripada BN dan PR, terdapat banyak lagi parti politik yang kebanyakannya memperjuangkan hak dan kepentingan kaum masing-masing seperti Parti Rakyat Malaysia (PRM), Malaysian Workers’ Party (PPM), Malaysia Dayak Congress (MDC), Pan-Malaysian Islamic Front (BERJASA), Malaysian Indian Muslim Congress (KIMMA), United Pasok Nunukragang National Organisation (PASOK), Community Coalition Congress (CCC), Federated Sabah People’s Front (BERSEKUTU), United Democratic Sabah People’s Power Party (SETIA), State Reform Party (STAR), Angkatan Keadilan Insan Malaysia (AKIM), Malaysian Democratic Party (MDP), All Malaysian Indian Progressive Front (AMIPF), Punjabi Party of Malaysia (PPM), Parti Sosialis Malaysia (PSM), Parti Bangsa Dayak Sarawak (PBDS), Sabah Progressive Party (SAPP) dan Sarawak National Party (SNAP).

Sekali-sekala masyarakat awam melihat gelagat pemimpin-pemimpin politik ini bertelagah berkaitan hak dan keistimewaan kaum, namun rakyat tidak terikut-ikut rentak mereka kerana tahap kematangan yang wujud dalam pemikiran rakyat berbilang kaum mampu menjadi benteng kepada perbalahan dan persengketaan kaum. Selepas peristiwa 13 Mei 1969, tidak ada lagi peristiwa besar yang melibatkan pergaduhan kaum secara besar-besaran melainkan dua kes terpencil iaitu di Kampung Medan dan Kampung Rawa. Kedua-dua kejadian ini dapat dikawal oleh pihak berkuasa di samping peranan pemimpin-pemimpin parti politik yang dapat menenteramkan situasi tegang berkenaan.

Peranan parti politik dalam mengukuhkan perpaduan rakyat di negara ini semakin penting kerana keupayaan pemimpin-pemimpin politik untuk membina pengaruh khususnya dalam kalangan kaum masing-masing. Biarpun masih ada segelintir ahli politik yang begitu taksub dengan ideologi dan perjuangan masing-masing, mereka tetap meletakkan kepentingan negara sebagai keutamaan.
 

Kajian tentang kanak-kanak membaca

Kajian-kajian berkaitan membaca dalam kalangan kanak-kanak telah banyak membantu ibu bapa, penjaga dan guru berfikir tentang masa depan. Membaca adalah proses yang melibatkan aktiviti tahu huruf, faham, lancar dan memberi rangsangan.

Perkara yang sering dilupai oleh ibu bapa ketika kanak-kanak di peringkat prasekolah ialah umur tiga hingga 5 tahun memberi kesan besar ke atas keupayaan membaca mereka. Menjadi pembaca yang baik, kanak-kanak perlukan rakan yang dimulai dari rumah dan berterusan di sekolah. Kita boleh menyediakan kanak-kanak dengan minat membaca melalui menyanyi bercerita bersama-sama, berbual-bual tentang persekitaran, menyanyi atau bersoal jawab.

Sebagai panduan, banyak kajian mengenai membaca yang kita tidak ambil peduli dan tidak tahu langsung. Terdapat beberapa penemuan menarik untuk kita fikirkan di bawah ini.

- Membaca adalah kemahiran asas kepada pembelajaran di sekolah.
- Walaupun keupayaan membaca dan menulis berkembang sepanjang hayat, peringkat awal kehidupan kanak-kanak iaitu dari usia lahir hingga 8 tahun adalah tempoh paling penting untuk perkembangan membaca dan menulis.
- Perkembangan kemahiran membaca dan menulis boleh didedahkan melalui buku dan penceritaan dikaitkan dengan kejayaan membaca.
- Hanya lima peratus kanak-kanak belajar tanpa berusaha bersungguh-sungguh (maksudnya ramai daripada mereka ini mahu belajar).
- 20 hingga 30 peratus kanak-kanak mudah belajar membaca apabila didedahkan kepada pembelajaran formal.
- 60 peratus kanak-kanak berhadapan dengan cabaran sukar:

1	20-30 peratus menyatakan membaca adalah satu tugas sukar dan perlu dikuasai.
2	90-95 peratus yang lemah membaca boleh dibantu sehingga ke tahap yang lebih baik melalui program pencegahan dan intervensi yang menggabungkan kaedah fonik, pembangunan kefasihan dan strategi meningkatkan kefahaman setelah diajar oleh guru terlatih.
3	88 peratus yang lemah membaca dalam tahun satu, mungkin juga lemah membaca dalam tahun empat.
4	75 peratus yang lemah membaca dan tidak dibantu sehingga umur 9 tahun akan mengalami detik-detik sukar pembelajaran di sekolah menengah.
5	10-15 peratus kanak-kanak yang lemah membaca akan tercicir dari sekolah, hanya 2 peratus yang dapat menamatkan pengajian 4 tahun di universiti atau kolej.
6	80 peratus kanak-kanak yang dikenal pasti menghadapi masalah membaca sebenarnya sukar membaca sejak awal.
7	separuh daripada orang dewasa dan remaja yang terlibat dengan jenayah ada masalah membaca.
8	separuh daripada remaja yang ada sejarah dianiaya atau didera ada masalah membaca.

Dasar Kanak-Kanak Negara

Kanak-kanak merupakan sebahagian daripada masyarakat yang amat penting, yang menjadi aset negara dan penyambung nadi pembangunan negara pada masa hadapan. Pada tahun 2008, terdapat seramai 10.5 juta (37.9%) orang kanak-kanak daripada 27.7 juta penduduk Malaysia . Dengan itu, pihak Kerajaan amat prihatin kepada kesejahteraan dan kepentingan kanak-kanak.

Sehubungan ini, Malaysia telah meratifikasi Konvensyen Mengenai Hak Kanak-Kanak atau Convention on the Rights of the Child (CRC) pada 17 Februari 1995. Konvensyen ini memberi tumpuan terhadap kebajikan dan kehidupan kanak-kanak yang menjurus kepada aspek kelangsungan hidup (survival), perlindungan (protection), perkembangan (development) dan penyertaan (participation). Sebagai sebuah Negara Pihak (State Party) kepada CRC, Malaysia amat prihatin dan komited terhadap tanggungjawab untuk memastikan keselamatan dan kesejahteraan kanak-kanak yang merupakan generasi pewaris negara masa hadapan.

Kepentingan golongan kanak-kanak jelas dibuktikan dalam pernyataan Wawasan 2020 di mana institusi keluarga dan kanak-kanak merupakan salah satu fokus yang diberi keutamaan dalam usaha negara mencapai status negara maju di samping melahirkan masyarakat yang saksama dan penyayang.

Definisi

Kanak-kanak didefinisikan sebagai seseorang yang di bawah umur 18 tahun seperti yang termaktub dalam Konvensyen Mengenai Hak Kanak-Kanak dan Akta Kanak-Kanak, 2001.

Pernyataan Dasar

Dasar Kanak-Kanak Negara adalah satu dasar mengenai hak kelangsungan hidup, perlindungan, perkembangan dan penyertaan kanak-kanak agar dapat menikmati peluang dan ruang untuk mencapai perkembangan holistik dalam persekitaran yang kondusif.

Pernyataan Matlamat

Dasar Kanak-Kanak Negara bertujuan untuk melahirkan individu yang sihat, cergas, berilmu, inovatif, kreatif, berjati diri, berdaya saing, progresif dan mempunyai nilai-nilai murni.

Objektif

Objektif utama Dasar Kanak-Kanak Negara ialah untuk memastikan:

1. setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk hidup dengan diberi jagaan, pemeliharaan, kasih sayang, perkhidmatan kesihatan, sokongan dan bantuan sosial;

2. setiap kanak-kanak termasuk kanak-kanak kurang upaya mempunyai hak untuk dilindungi daripada sebarang bentuk pengabaian, penderaan, keganasan dan eksploitasi; dan seterusnya diberi habilitasi, rehabilitasi dan diintegrasi ke dalam keluarga dan masyarakat;

3. setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk perkembangan holistik dari segi fizikal, kognitif, bahasa, sosio-emosi, sahsiah dan kerohanian;

4. setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk bersuara, menyertai (turut serta) dan melibatkan diri mengikut tahap keupayaan dalam perkara-perkara yang berkaitan dengan kepentingan terbaik dankesejahteraan mereka;

5. kanak-kanak, ibu bapa, penjaga, komuniti dan masyarakat sedar akan hak kanak-kanak untuk kelangsungan hidup, perlindungan, perkembangan dan penyertaan; dan 6. penyelidikan dan pembangunan mengenai kelangsungan hidup, perlindungan, perkembangan dan penyertaan kanak-kanak dilaksanakan dari semasa ke semasa.

Strategi

Strategi-strategi bagi mencapai objektif di atas adalah seperti berikut:

Objektif 1 Kelangsungan Hidup

1. Menyediakan keperluan asas seperti identiti, tempat tinggal, makanan, minuman, pakaian, kasih sayang, keselamatan dan persekitaran yang kondusif dan mesra kanak-kanak.

2. Meningkatkan kerjasama antara agensi Kerajaan, NGO, pihak swasta dan masyarakat setempat dalam penjagaan kesihatan, keselamatan dan pendidikan bagi menjamin kesejahteraan dan kebajikan kanak-kanak.

3. Meningkatkan kualiti dan memperluaskan perkhidmatan sokongan dan bantuan sosial mengikut keperluan kanak-kanak termasuk kanak-kanak OKU dan anak yatim.

4. Memperluaskan akses kepada maklumat dan bahan bersesuaian daripada pelbagai sumber supaya kanak-kanak mendapat pengetahuan dan kemahiran demi kelangsungan hidup mereka.

5. Memastikan kanak-kanak mendapat perlindungan keselamatan sosial.

Objektif 2 Perlindungan

1. Meningkatkan latihan kepada semua pihak yang berurusan dengan kanak-kanak supaya mempunyai pengetahuan, kelayakan dan kemahiran yang mencukupi serta bersikap positif dalam pengendalian kes penganiayaan, pengabaian, penderaan, keganasan dan eksploitasi terhadap kanak-kanak.

2. Memberi perkhidmatan pemeliharaan, perlindungan dan pemulihan kepada kanak-kanak yang menjadi mangsapenyeksaan, pengabaian, penganiayaan, keganasan, pengeksploitasian atau kanak-kanak tidak terkawal sertapenyediaan rawatan pemulihan kepada pesalah kanak-kanak (child offender).

3. Memberi perlindungan ke atas mangsa, pengadu dan keluarga daripada gangguan atau ancaman pihak-pihak tertentu.

4. Memastikan kanak-kanak diberi hak kepada perundangan dan perkhidmatan sokongan.

5. Memberi sokongan kepada keluarga yang berisiko tinggi supaya kanak-kanak dalam keluarga tersebut dapat menikmati hak-hak mereka.

6. Memastikan semua pihak yang mempunyai hubungan atau memberi perkhidmatan kepada kanak-kanak mewujudkan dasar dan protokol perlindungan kanak-kanak dan melaksanakannya.

7. Menyediakan program khusus bagi kanak-kanak jalanan, kanak-kanak tanpa dokumen, kanak-kanak tercicir, kanak-kanak terlibat dengan penagihan dadah dan kanak-kanak yang berada dalam situasi genting, kepayahan dan lain-lain bahaya (under difficult circumstances).

8. Memastikan kanak-kanak mangsa bencana menerima rawatan yang sewajarnya bagi pemulihan, pembangunan dan pengintegrasian semula ke dalam masyarakat.

9. Memastikan kanak-kanak mangsa eksploitasi seksual (seperti pelacuran kanak-kanak dan pornografi kanak-kanak) dan pemerdagangan orang diberi perlindungan, pemulihan dan pengintegrasian semula ke dalam masyarakat atau dihantar pulang ke negara asal.

10. Mewujudkan mekanisme amaran awal dan mengukuhkan mekanisme perlindungan kanak-kanak di peringkat nasional dan antarabangsa.

11. Menggalakkan penyediaan persekitaran yang sihat dan selamat untuk kanak-kanak.

Objektif 3 Perkembangan

1. Meningkatkan perkhidmatan pengasuhan dan pendidikan kanak-kanak yang berkualiti, mudah diperolehi dan mampu dibiayai dalam persekitaran yang kondusif bagi merangsang perkembangan optimum kanak-kanak.

2. Menyediakan kemudahan prasarana dan persekitaran mesra kanak-kanak.

3. Memperluaskan program dan kemudahan khusus bagi perkembangan kanak-kanak kurang upaya dalam semua aspek seperti pengesanan dan intervensi awal, pemulihan, pendidikan dan pengintegrasian semula dalam masyarakat.

4. Menyediakan bantuan, latihan dan pemantauan yang berterusan bagi memastikan kanak-kanak mendapat pengasuhan, penjagaan dan pendidikan yang bermutu tinggi.

Objektif 4 Penyertaan

1. Memastikan kanak-kanak diberi akses kepada maklumat yang berkualiti dan bahan bersesuaian daripada pelbagai sumber supaya kanak-kanak dapat menyertai aktiviti yang berkaitan dengan hal ehwal mereka.

2. Menggalakkan media massa dan pihak swasta untuk menyebarkan maklumat yang bersesuaian dan berkualiti.

3. Menggalakkan kanak-kanak menyuarakan pendapat dan pandangan secara bertanggungjawab dan beretika sebagai input dalam merangka program untuk mereka atau program yang berkaitan dengan kepentingan mereka.

Objektif 5 Advokasi

1. Meningkatkan kesedaran di kalangan keluarga dan masyarakat akan pentingnya penjagaan kesihatan kepada kanak-kanak.

2. Meningkatkan kesedaran di kalangan keluarga dan masyarakat mengenai hak kesamarataan kanak-kanak daripada sebarang bentuk diskriminasi.

3. Memantapkan program sedia ada dan memperkenalkan program yang sesuai bagi mencegah penganiayaan,pengabaian, penderaan, keganasan dan eksploitasi terhadap kanak-kanak.

4. Meningkatkan kesedaran ibu bapa, penjaga dan ahli masyarakat akan pentingnya pengasuhan dan pendidikan kanak-kanak.

5. Meningkatkan kesedaran dan kefahaman mengenai hak, kesejahteraan dan kepentingan kanak-kanak kepada semua pihak yang berkenaan.

Objektif 6 Penyelidikan dan Pembangunan

1. Memperbanyakkan penyelidikan dan pembangunan dalam bidang pembangunan kanak-kanak dan menyebarluaskan hasil-hasil penyelidikan bagi tujuan penambahbaikan.

Cantharis

Bertindak pada sistem kencing, sistitis, kencing masin (nephritis), kencing berdarah, kemandulan, enteritis, susah semasa kencing (dysuria), kerap kencing, senggugut, cirit-birit, sakit seperti dipotong-potong, panas dan sejuk selepas berak serta hendak pengsan. Tonsil atau sakit kerongkong; rasa sangat panas seperti dalam api. Diptheria (sakit pada kerongkong). Melecur terkena api, minyak dan air panas. Menolak kandungan mati atau uri selepas bersalin atau keguguran. Simptom utama ialah keradangan (iaitu rasa panas menyengat) seperti kencing, keluar discaj seperti dipotong-potong, panas terbakar sebelum, semasa dan selepas keluar discaj.

Fikiran: Bimbang tanpa dapat rehat dan berakhir dengan kemarahan yang meluap-luap. Meracau dan merepet tidak tentu arah. Sangat biadap dan perasaan memberontak.

Kepala: Pening. Mengelupas kulit kepala; banyak kelemumur, rambut gugur bila disikat.

Mata: Biji mata mengunjur keluar, bercahaya dan nampak merenung tajam.

Muka: Tunjukkan penderitaan yang amat sangat; rasa sakit seperti hendak mati.

Mulut: Lidah berselaput tebal; tepi merah. Kalenjar sublingual bengkak dan merah. Mulut kering dan rasa terbakar.

Kerongkong: Rasa panas terbakar. Bengkak. Sukar menelan.

Perut: Terlalu dahaga. Selera makan berkurangan. Benci makanan. Sendawa dengan buih masam.

Kencing: Rasa dipotong-potong dan sakit menyucuk-nyucuk dari pundi-pundi kencing hingga ke batang zakar. Tidak tahan hendak kencing. Kencing berdarah. Keluar kencing setitik demi setitik; payah kencing. Kerap kencing. Tahan kencing. Air kencing berwarna coklat gelap, kurang jernih, sedikit.

Seks lelaki: Sakit kerana batang zakar tegang. Kuat nafsu seks; ganggu waktu tidur.

Seks perempuan: Vulva bengkak keradangan. Radang ovari dengan sakit terbakar dan dipotong-potong. Sangat gatal dan nafsu seks sangat kuat. Faraj sangat gatal. Haid terlalu awal dan banyak; darah hitam dan melekat-lekat.

Umum: Lemah, letih, pengsan. Sakit seluruh badan; dalam dan luar. Anggota badan sangat sensitif. Gegaran dengan simptom susah kencing (dysuria).

Patologi: Radang; melecur; terbakar; ubat tenaga batin; susah, kerap dan tidak tahan kencing.

Simptom Utama: Panas (saluran kencing dan kemaluan); teruk bila disentuh atau semasa kencing.

Membangunkan minda, jiwa rakyat

Oleh Khairul Azhar Idris

Sejak kebelakangan ini, terdapat banyak kes penderaan dilaporkan dalam media cetak dan elektronik, khususnya penderaan terhadap wanita dan kanak-kanak. Penderaan yang dilakukan terhadap mereka merupakan perlakuan yang amat ganas kerana terdapat kejadian membawa kematian.

Walaupun peristiwa-peristiwa seperti itu mengundang banyak reaksi marah dan kesal di kalangan pelbagai agensi, pertubuhan bukan kerajaan (NGO) dan orang awam, namun nyawa yang hilang tidak akan hidup kembali. Semuanya sudah terlambat kerana ia sudah berlaku tanpa disangka. Apa yang diharapkan adalah semoga perkara seperti itu tidak akan berlaku lagi pada masa hadapan. Inilah harapan semua rakyat Malaysia. Tetapi apakah jaminan peristiwa seperti itu tidak akan berlaku lagi?

Memang amat sukar untuk memberi jaminan bahawa ia tidak mungkin berlaku lagi. Ini kerana kita berhadapan dengan individu yang bernama manusia yang memiliki fitrah kejadian yang amat kompleks. Setiap individu memang ada naluri atau kecenderungan untuk bertingkah laku ganas atau menjadi ganas. Tahap kecenderungan itu akan menjadi lebih tinggi, lebih-lebih lagi jika individu terbabit mempunyai personaliti panas baran, selain pengaruh bahan terlarang.

Oleh itu, tidak hairanlah jika kebanyakan kes penderaan yang berlaku itu dilakukan oleh mereka yang majoritinya bersifat panas baran. Tingkah laku ganas itu pula boleh berlaku kepada sesiapa saja dalam pelbagai peringkat umur dan ia boleh bermula seawal usia kanak-kanak. Namun perlu difahami bahawa setiap individu tidak sama tahap kecenderungan untuk bertukar menjadi ganas.

Kecenderungan untuk menjadi ganas berbeza di antara individu kerana pelbagai faktor dan keadaan. Mereka boleh menjadi ganas kerana ciri-ciri personaliti atau kerana provokasi yang bersifat konfrantatif. Perasaan geram dan marah juga boleh menjadi sebab mereka bertindak ganas. Malah rasa cemas dan takut turut menyumbang kepada seseorang untuk bertindak ganas. Perasaan kecewa yang kronik juga mampu membangkitkan naluri ganas seseorang. Ada juga beberapa kejadian di mana sesetengah individu bertukar menjadi ganas kerana kesan perubahan cuaca yang keterlaluan, dan ia telah dibahaskan oleh beberapa kajian dan eksperimen. Malah tidak dinafikan juga kesan tekanan yang kronik turut mampu mengubah individu menjadi seorang yang ganas dan hilang pertimbangan akal yang waras. Semua keadaan itu mampu membangkitkan naluri ganas seseorang.

Apabila seseorang bertukar menjadi ganas, ia akan turut menjejaskan pengaruh akal yang sihat dan waras. Dalam situasi seperti itu, mereka lebih dikuasai oleh tindak balas badan yang menuntut pemikiran dan aturan fizikal agar lebih menjurus untuk beradaptasi dengan tuntutan naluri ganas dalam tempoh beberapa ketika. Oleh itu, dalam tempoh sebegini, terdapat di kalangan mereka yang dilihat seperti orang yang kerasukan dan hilang pertimbangan akal yang waras, tidak sedar diri atau kurang siuman untuk beberapa minit. Keadaan itu berlaku kerana inilah fitrah reaksi ganas. Untuk beberapa ketika, ia akan mengehadkan pemikiran rasional seseorang agar lebih terfokus dalam mendepani objek yang mencetuskan sifat ganas itu bagi meningkatkan keupayaan otak dan fizikal agar lebih bersedia dan berani berdepan dengan situasi itu secara lebih efisien.

Dalam situasi sebegini, seseorang itu akan terus dikuasai oleh naluri ganas dengan kawalan dan pengaruh kewarasan yang amat minimum. Pelbagai kemungkinan boleh terjadi apabila sifat ganas telah mengehadkan pemikiran rasional seperti membawa kepada tingkah laku agresif, kekasaran dan kekerasan fizikal. Malah, tidak mustahil ia turut mengundang kepada pelbagai kejadian berunsur jenayah seperti buli, pergaduhan, penderaan, dan pembunuhan.

Situasi itu menggambarkan bahawa punca kepada permasalahan adalah daripada diri individu terbabit, di mana mereka gagal mengendalikan sikap dan emosi sendiri tatkala dihimpit suasana atau perasaan tegang dan cemas. Jawapan yang terbaik setakat ini adalah mereka perlu mengendalikan sikap dan pemikiran sendiri secara lebih positif dan proaktif apabila berada dalam suasana tegang yang mendorong kemungkinan tercetus naluri dan tingkah laku ganas dalam diri mereka. Atau dalam erti kata lain, mereka perlu menguasai kemahiran untuk mengendalikan sikap dan emosi yang negatif supaya ia menjadi lebih terkawal pada setiap masa.

Berusaha untuk memiliki kemahiran seperti itu bukan sesuatu yang sukar atau terlalu mahal jika dibandingkan dengan tragedi berdarah dan menyayat hati yang sering berlaku kesan daripada kegagalan mengendalikan sikap buruk dan emosi negatif yang tidak terkawal. Memandangkan Malaysia berhasrat untuk menjadi sebuah negara yang aman dan maju serta dihuni oleh rakyat berbilang agama dan budaya berteraskan nilai-nilai murni, ia akan menjadi mustahil jika rakyat masih mengamalkan sikap ganas dan kasar sesama mereka. Oleh itu, satu usaha teguh perlu diperkenalkan kepada masyarakat dalam usaha mendidik mereka memiliki kemahiran-kemahiran seperti teknik pengurusan sifat marah, pengendalian sikap baran, langkah-langkah mendepani suasana cemas dan tertekan serta sebagainya.

Walaupun ia kedengaran amat mudah, namun kemahiran seperti itu tidak harus dipandang ringan kerana banyak kesan buruk yang mengekorinya akibat sikap sambil lewa sehingga ke tahap nyawa melayang. Malah bukan sesuatu yang tidak proaktif jika dicadangkan agar kemahiran dan teknik seperti itu dikendalikan penganjurannya di peringkat persekutuan di bawah kementerian tertentu. Ini kerana sebahagian besar permasalahan yang wujud adalah kurangnya usaha proaktif di peringkat pemerintah untuk mendidik atau menyedarkan rakyat agar menguasai kemahiran seperti itu.

Kebanyakan negara maju seperti Amerika Syarikat dan Eropah, kemahiran ini telah diajar di peringkat sekolah menengah dan universiti serta di peringkat komuniti dan terbukti dapat mendidik rakyatnya memiliki tahap kawalan diri yang baik dalam masyarakat.

Penulis ialah Fellow Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM)

(utusan online, 26/3/2010)

Mengurus warga asing

Oleh Khairuddin Mohd. Zain

Usaha Kementerian Dalam Negeri (KDN) untuk menganjurkan Makmal Pengurusan Warga Asing yang diumumkan baru-baru ini wajar dipuji dan dihargai. Isu warga asing ini tidak boleh lagi dipandang sebagai 'isu rantingan' dan tidak penting.

Hakikatnya, hampir setiap hari kita mendengar dan melihat sendiri aduan banyak pihak agar isu ini diselesaikan secara tuntas dan berkesan.

Mata masyarakat menjadi 'pedih dan sakit' apabila melihat lambakan pekerja asing, terutamanya di musim cuti di tempat-tempat menarik di Kuala Lumpur. KLCC, boleh dikatakan menjadi 'kota global' dalam sekelip mata di waktu cuti umum.

Nyatanya, risau dan khuatir masyarakat ini mempunyai asas yang kukuh. Apakah dengan jumlah mereka seramai ini - kesemuanya melalui jalan 'sahih' dan hadir secara halal? Apakah kehadiran yang seramai ini tidak mendatangkan ancaman - baik secara ekonomikal mahupun 'keselamatan' dalam erti kata sebenarnya?

Saat kita menerima bahawa jenayah rentas sempadan (trans-national crime) adalah isu yang penting; kita tidak boleh mengambil mudah dengan jumlah dan angka kehadiran yang sebesar ini.

Waima negara maju sekalipun masih mempunyai niat menjaga 'tembok' daripada kehadiran warga asing yang terlalu besar. Sekitar Februari 2009, Kerajaan Britain yang ada dikritik hebat kerana angka 'warga asing' yang boleh mendatangkan risau dan khuatir di kalangan rakyat.

Bermula dengan angka 'sebenar' yang dikeluarkan 'Office of National Statistics' (ONS) sekitar 2009 yang menyebut kehilangan pekerjaan di kalangan warga Britain yang berjumlah 250,000; angka warga asing yang digajikan di Britain pada tahun yang sama meningkat sebanyak 200,000 orang! Terdapat korelasi yang sangat nyata mengenai 'takat' seriusnya kedudukan ini. Pastinya rakyat negara tersebut tidak senang dengan 'angka' itu.

Kritik rakyat Britain ada asasnya. Ironi, kerana pada tempoh yang tidak lama sebelum itu, slogan 'Bristish jobs for British workers' didendangkan oleh kerajaan. Fakta ONS tidak sama sekali membenarkan niat dasar yang dikemukakan. Jurang 'polisi dan tindakan' inilah yang menyebabkan kerajaan dikritik hebat oleh rakyat. Walaupun cuba memberi alasan bahawa penduduk Britain semakin 'tua' dan memerlukan warga asing bagi proses pembangunan.

Ini membawa makna bahawa 'kebergantungan' kepada warga asing adalah fenomena global di mana sahaja. Soal warga kita sendiri yang terlalu memilih bidang pekerjaan dan sebagainya juga tidak boleh dipandang sepi. Itulah hakikatnya, maka kita saban hari dilayani oleh 'pekerja global', baik di kedai mamak biasa mahupun kopitiam (halal dan haram). Ada ketika, darah kita mendidih kerana 'pekerja global' ini sering salah mengambil pesanan.

Tindakan yang diambil KDN adalah bertepatan dengan masa dan keadaan. Isu warga asing tidak boleh lagi menjadi masalah KDN sebagai Kementerian yang tunggal. Banyak perkara dan prosedur; mungkin tidak pun berada di bawah bidang kuasa KDN. Lebih daripada itu, 'daerah tugasan kementerian' berbeza mengikut industri. Ini membuktikan dengan lebih nyata bahawa wujud keperluan untuk melakukan proses 'sinergi' dalam membuat keputusan dan rangka dasar.

Kalau warga asing yang terlibat di dalam sektor perladangan, ia dikawal selia oleh Kementerian Perusahaan Perladangan dan Komoditi. Kementerian Sumber Manusia menjaga sektor perkhidmatan. Kementerian Perdagangan Antarabangsa dan Industri mengurus sektor perkilangan. Kementerian Pelajaran dan Kementerian Pengajian Tinggi menjaga sektor pendidikan. Kementerian Pelancongan menjaga sektor dan aktiviti pelancongan dan KDN sendiri menjaga sektor keselamatan. Maka dengan 'daerah tugas' yang sedemikian merata; proses 'sinergi', baik data mahupun perancangan strategik menjadi sangat sukar, namun tidak mustahil.

Mewujudkan 'makmal' perbincangan yang boleh berbincang secara menyeluruh mengenai pengurusan warga asing, khususnya pendatang asing tanpa izin (PATI) adalah sangat bertepatan dan wajar. Kita tidak boleh lagi mengambil sikap meletakkan masalah di bawah 'permaidani' dan membiarkan sahaja suasana menjadi semakin buruk, tanpa sebarang usaha campur tangan dasar dan strategi' yang tepat.

Apa yang perlu ditekankan oleh makmal tersebut adalah soal 'pemusatan data' dan perancangan yang lebih strategik. Di dalam syarikat-syarikat multinasional, elemen forecasting(anggaran) keperluan adalah menjadi sangat penting. Ini boleh meletakkan sebarang strategi untuk berada di landasan yang tepat dan betul.

Mungkin makmal tersebut dapat belajar sedikit bagaimana Petronas mengurus tenaga pakar di kalangan syarikat minyak dunia di tanah air. Walaupun di dalam outfit yang sangat kecil, wujudnya 'Pengurusan Sumber Manusia dan Malaysianisasi' di dalam Petronas; telah memberikan sedikit 'kekuatan' untuk Petronas menentukan 'jumlah warga asing' yang perlu digunakan di dalam syarikat-syarikat yang terbabit.

Kerajaan tidak boleh lagi mengambil sikap mudah tunduk dengan tekanan ekonomi yang kadangkala bukannya real dan bersifat sebenar. Disebabkan itulah juga, usaha untuk menawarkan pekerjaan yang tetap dan baik kepada anggota RELA dan Jabatan Pertahanan Awam dalam sektor keselamatan adalah permulaan yang baik.

Ya, mungkin kesannya belum tentu menghasilkan sesuatu yang baik; namun sekurang-kurangnya langkah sedang diambil. Soal pengurusan warga asing ini tidak boleh secara totalnya diletakkan di dalam neraca 'untung rugi sektor swasta' semata-mata.

Kita perlu mempunyai landasan pemikiran yang betul - kehadiran mereka yang tanpa izin boleh mendatangkan impak dan kesan yang nyata. Ini termasuklah 'kenyataan' bahawa kita berbelanja hampir RM171 juta untuk perbelanjaan banduan warga asing. Ini merangkumi 81,396 banduan dan 408,979 tahanan warga asing di 13 depot seluruh negara.

Angka ini amat memeranjatkan. Jika dilakukan conversion, kita mungkin boleh membina 10 buah sekolah berharga 15 juta di seluruh negara! Ataupun menyediakan bajet yang lebih kepada usaha pemerkasaan sukan di sekolah-sekolah anak kita.

Dalam suasana persaingan ekonomi global yang semakin mencengkam, kita tidak boleh lagi mengambil 'kos sampingan' yang sebesar ini. Harus dipertegaskan bahawa masalah sebenar kita adalah PATI. Warga asing yang berada di sini di atas soal merit - dan sesungguhnya menyumbang kepada pembangunan akan sentiasa dihargai.

Sebagai rakyat, tindakan pro aktif untuk mengadakan makmal warga asing yang akan memberikan fokus kepada prosedur kemasukan, perundangan, sistem pemantauan dan penguatkuasaan. Jika langkah pembetulan dapat dijayakan kepada empat perkara ini, kita mungkin dapat mengurus warga asing dengan lebih baik dan berkesan.

Rakyat perlu diberikan keyakinan bahawa peruntukan ratusan juta untuk menjaga banduan dan PATI perlukan 'campur tangan dasar' yang menyeluruh. Jabatan Imigresen Malaysia yang mengadakan hampir 7,100 operasi sepanjang tahun 2009 - menghasilkan hampir 50,000 tangkapan!

Gelombang rakyat harus sama digerakkan untuk memberi maklumat di atas kehadiran warga asing yang melampau di taman, kampung, jalan dan daerah masing-masing. Perkara ini sudah menjadi masalah nasional; dan ia perlu ditangani dengan selayaknya.

Mengurus dan mengawal kehadiran PATI bukan dilakukan atas dasar xenophobic tanpa asas - tapi lebih kepada soal kepentingan negara secara keseluruhannya. Malaysia tidak pernah menutup pintu kepada mereka yang mahu sama-sama membangun negara ini. Namun, ia mesti dilakukan melalui landasan hukum dan perundangan yang betul.

Penulis ialah pemerhati sosio-politik

(utusan Online, 26/3/2010)

Membina ukhuwah meneguh jemaah

Ukhuwah adalah perkataan Arab yang bermaksud persaudaraan ‘mereka bekerja seolah-olah dalam satu keluarga besar, sentiasa bertolak ansur dan menjalin tali persaudaraan antara satu dengan yang lain.’ Dalam kehidupan hari ini, ukhuwah menjadi elemen yang sangat kritikal kerana sifat individualistik sering mendahului sifat-sifat berkumpulan atau berjemaah.

Konsep ukhuwah sering kali menjadi kayu ukur keakraban seseorang terhadap kumpulannya sama ada di kawasan perumahan ataupun dalam organisasi. Kita mungkin menganggap perkataan ukhuwah ini jauh daripada itu. Antaranya ialah ‘jelekit’ yang membawa maksud terlalu rapat, intim dan mesra. Dalam ukhuwah, ada elemen jelekit yang mampu meruntuhkan tembok-tembok konflik.

Membina dan memupuk ukhuwah bukannya semudah meruntuhkan ikatan persaudaraan yang telah dijalin. Membina ukhuwah penuh dengan ranjau dan cabaran, strategi dan teknik serta kesungguhan supaya setiap usaha yang dilakukan akan membuahkan hasil maksimum. Faktor yang paling penting dan dianggap sebagai langkah pertama dalam membina ukhuwah ialah corak atau bentuk komunikasi yang dipilih. Tidak perlu bagi kita untuk mengetahui kaedah-kaedah komunikasi yang canggih kerana orang yang paling mahir dan arif tentang cara berkomunikasi dengan orang lain adalah diri kita sendiri. Kita sendiri yang mengetahui kekuatan dan kelemahan diri seterusnya dapat mengukur sejauh mana kita mampu merapatkan jurang komunikasi dengan sasaran yang dipilih.

Berjemaah atau berorganisasi bermula dengan dua orang yang saling faham-memahami. Mereka berdua akan cuba mencari orang lain untuk berkongsi aspirasi dan sanggup bersudah-payah bagi menyediakan segala keperluan supaya asas kepada jemaah menjadi kukuh. Contohnya Al-Qaeda. Erti Qaeda ialah asas atau tapak. Apabila asas menjadi kukuh, kuat dan mantap, barulah elemen-elemen lain dapat dibangunkan dengan mudah. Osama ben Laden berjaya membina organisasi Al-Qaeda apabila beliau berjaya mendapatkan hati dan jiwa mereka yang bersamanya supaya bersedia untuk berkorban. Persaudaraan yang dibentuk oleh Osama ini menjadi begitu kukuh hinggakan tidak ada sesiapa pun dalam rangkaiannya yang membocorkan maklumat kedudukan mereka.

Selain Al-Qaeda, banyak lagi organisasi yang kuat dan mantap serta sukar digugat. Antaranya ialah gerakan jenayah ‘Mafia’ dan kongsi gelap yang terlibat dalam kegiatan menyalahi undang-undang negara. Walaupun jaringan mafia ini sangat luas, mereka memiliki sistem untuk memastikan dalam setiap masa arahan dipatuhi. Namun rangkaian mafia ini sekali-sekala bolos juga kerana persaingan merebut jawatan dan wilayah pentadbiran.

Konsep jemaah tidak terhad pada kegiatan jenayah malah lebih banyak wujud dalam masyarakat moden hari ini kumpulan yang pelbagai jenis dan bergerak dalam ekonomi, politik, sosial dan pendidikan. Ada juga jemaah yang memberi perhatian kepada kebajikan, rekreasi dan pertahanan diri. Ia juga tidak dihadkan kepada gender kerana ada jemaah yang semua anggotanya adalah wanita seperti Persatuan Ibu Tunggal atau Persatuan Pandu Puteri. Namun kebanyakan jemaah adalah dianggotai oleh kedua-dua jenis jantina supaya keberkesanan jemaah berkenaan akan lebih dirasai.

Berbagai-bagai-bagai sebab kenapa orang mahu berjemaah. Ada yang berpaksikan agama, politik atau prinsip diri. Bagi golongan sejenis, mereka juga ada jemaah sendiri sebagai tapak untuk melobi dan menekan kerajaan supaya kehendak mereka dipenuhi.

Pendek kata, kekuatan jemaah bergantung pada kekuatan ukhuwah anggotanya. Jemaah yang kuat adalah jemaah yang memiliki sistem perkadaran yang tersusun dan mampu menjadi penghubung kepada perjalanan jemaah. Tanpa individu yang berkualiti, jemaah tidak ada identiti, lama-kelamaan akan berkubur dan mati dengan sendirinya.

Perkembangan bahasa kanak-kanak

Aiman menyergah secara tiba-tiba ‘Ah!’ bagi menyatakan yang dia tahu imej di kulit buku yang baru dihadiahkan. Tindakan tersebut adalah tindak balas yang mengaitkan bahasa dan otak. Sebaik sahaja kanak-kanak tahu perkataan, mereka boleh gunakannya bagi mewakili objek dan tindakan.

Bahasa adalah sistem komunikasi perkataan dan tatabahasa. Melalui bahasa ini, kanak-kanak dapat berhubung dengan orang di sekitar mereka bagi menyatakan perasaan, keperluan dan idea.

Perkembangan bahasa adalah gambaran sejauh mana interaksi berlaku. Ia membantu mempercepatkan literasi iaitu keupayaan menulis dan membaca. Sebelum kanak-kanak menggunakan perkataan, mereka hanya tahu merengek dan menangis, ‘babbling’ (ma-ma-ma, ta-ta-ta) dan ‘cooing’ (menjerit, menggelobok dan membunyikan perkataan) seterusnya meniru gelagat dan apa sahaja yang mereka dengar. Mereka juga berupaya mengenal pasti bunyi dan suara orang dewasa dengan cepat.

Menangis bagi bayi yang baru lahir adalah komunikasi. Nada, corak dan penguatan (intensity) ke atas bunyi suara menyatakan ada maksud tertentu seperti lapar, tidak cukup tidur, marah atau merajuk.

Pada usia bayi enam minggu sehingga tiga bulan, mereka mula mendekut (cooing) apabila rasa seronok. Mereka juga suka bermain dengan bunyi-bunyi perkataan yang didengari dari persekitaran.

Mengagah (babbling) pula berlaku di antara enam bulan hingga sepuluh bulan. Ia bukannya bahasa sebenar dan tidak ada makna. Penerimaan ke atas bunyi-bunyi bahasa berterusan dilakukan oleh bayi yang berumur 9 bulan hingga 10 tahun namun belum memahami sepenuhnya perkataan-perkataan tersebut.

Keupayaan membezakan bunyi-bunyian sangat penting untuk perkembangan bahasa. Ia bermula sebelum kelahiran dan sangat kritikal ketika tahun pertama kehidupan. Bayi dapat membiasakan diri dengan perkataan apabila mereka kerap mendengar dan mula menggunakannya.

Pensyarah yang baik

Terdapat berbagai-bagai mitos berkaitan pensyarah atau syarahan. Salah satu daripadanya ialah anggapan bahawa sesetengah orang dilahirkan dengan bakat yang luar biasa untuk bersyarah. Namun sesetengah orang memiliki sifat suka bersama dengan orang lain dan berasa selesa menyampaikan ucapan.

Syarahan yang berkesan adalah lebih kepada kemahiran (skill) berbanding karisma atau penampilan watak. Terdapat beberapa teknik yang boleh membantu seseorang pensyarah untuk menjadikan syarahan mereka lebih menarik.

1. Penerangan sesuatu fakta atau eksperimen yang jelas dan tepat. Bagi mendapatkan penjelasan yang jelas dan tepat, sumber rujukan memainkan faktor penting. Bahan-bahan rujukan yang berkualiti tinggi membantu pensyarah menambahkan kefahaman pelajar mereka dengan cepat.

2. Membaca fakta-fakta berdasarkan tujuan tertentu dengan terperinci. Serta juga contoh-contoh yang khusus dan umum supaya pelajar betul-betul faham. Biarpun mengambil masa, penerangan dapat membantu mewujudkan suasana hendakkan kebenaran, bukanya khabar angin.

3. Susun kerangka maklumat dalam gambaran yang besar. Contohnya, sebelum mengajar sesuatu topik dengan mendalam, berikan penerangan umum topik berkenaan supaya pelajar memahami secara sepintas lalu isu-isu yang akan dibentangkan. Selepas kuliah, nyatakan kembali isu-isu yang telah dibentangkan dalam bentuk ringkasan atau rumusan keseluruhan supaya pelajar tidak tertinggal isi-isi penting yang telah disentuh.

4. Alihkan topik ke topik dalam keadaan tersusun. Kekemasan perpindahan topik ini membantu pelajar melihat pengajaran berkenaan sebagai lancar, padat dan mengelakkan senario ‘menggelabah’ jika terputusnya sesuatu idea.

5. Guna alat-alat bantu mengajar yang sesuai seperti papan putih, slaid, komputer, model dan sebagainya untuk menyenaraikan isi-isi penting dan mempamerkan diagram sebagai pengukuhan.

6. Pastikan maklumat yang disampaikan dapat dilihat dan didengar dengan jelas serta memudahkan pengambilan nota. Sekiranya ada rajah atau jadual yang hendak dibincangkan bersama, helaian (handout) boleh diedarkan.

7. Menjawab soalan dengan baik. Kemahiran menjawab soalan terletak pada keupayaan seseorang pensyarah mengenal pasti kehendak soalan. Namun, biar apa pun jawapan yang diberi, pensyarah mesti memastikan kedua-dua soalan dan jawapan boleh didengari.

8. Guna perkataan-perkataan teknikal dengan betul. Hari ini banyak perkataan yang dipinjamkan dan kadangkala jarang didengar. Pensyarah perlu menerangkan maksud perkataan-perkataan berkenaan dengan betul dan dalam ayat yang mana selalu digunakan.

9. Menceriakan pelajar dan kelas. Nada suara ketika memberi syarahan, menjawab soalan atau meminta penjelasan harus berubah-ubah supaya pelajar tidak berasa bosan dengan diri pensyarah atau topik berkaitan. Suasana kelas boleh diceriakan dengan mempelbagaikan bentuk pengajaran dan tidak membaca skrip. Peribahasa, petikan kata-kata, pantun dan sebagainya boleh digunakan sebagai modal untuk menarik minat pelajar.

10. Kenal pasti keupayaan intelektual pelajar supaya mereka dapat memahami topik dengan mudah. Perkara utama ialah idea dan fakta yang diberikan mempunyai alasan yang kukuh dan nilai akademik.

11. Ucap terima kasih apabila semua sesi syarahan tamat. Walaupun mudah, sekali-skala terlupa juga. Ucapan terima kasih membantu mewujudkan persepsi positif pelajar terhadap keperibadian seorang pensyarah.

1Malaysia ke arah memupuk perpaduan (7)

Dasar Bahasa Kebangsaan

Bahasa adalah faktor yang sangat penting bagi menyatukan penduduk sesebuah negara termasuk Malaysia. Satu bahasa juga merupakan kaedah paling mudah bagi memajukan dan memodenkan pemikiran rakyat yang berbilang kaum kerana dengan satu bahasa, pelbagai kumpulan etnik yang memiliki beraneka budaya, agama dan pegangan hidup dapat disatukan dalam satu wadah. Satu bahasa juga menjadikan identiti nasional dan kesetiaan kepada negara lebih kuat dan kukuh. Dalam erti kata lain, penggunaan satu bahasa membantu rakyat meningkatkan interaksi dan merapatkan jurang hubungan di samping mengurangkan apa jua perbezaan yang ada. Dalam Perlembagaan Persekutuan, Perkara 152 memperuntukkan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi negara dan diguna pakai dalam semua urusan kerajaan, pendidikan, perniagaan dan hubungan harian masyarakat.

Selepas 53 tahun merdeka, penggunaan Bahasa Melayu semakin baik khususnya dalam kalangan generasi muda pelbagai kaum. Kejayaan ini adalah kesan daripada pelaksanaan sistem pendidikan kebangsaan yang mewajibkan penyampaian diadakan dalam bahasa kebangsaan biarpun di sekolah jenis kebangsaan. Dalam pada itu, majoriti penduduk Malaysia yang bercakap Bahasa Melayu semakin bertambah seiring dengan pertambahan penduduk. Dalam pada itu, tekanan demi tekanan yang dikenakan ke atas kerajaan untuk mendaulatkan Bahasa Melayu turut menggalakkan orang ramai memilih bahasa itu sebagai bahasa utama mereka. Pembatalan PPSMI adalah satu contoh bagaimana tekanan daripada parti politik, pertubuhan bukan kerajaan dan individu menyebabkan kerajaan membatalkan pelaksanaan program ini di peringkat nasional.

Walaupun pelaksanaan Dasar Bahasa Kebangsaan seringkali dikesampingkan khususnya dalam perniagaan, Bahasa Melayu semakin diterima umum. Ini dapat dilihat apabila penyiaran program televisyen, radio, penerbitan, iklan di media elektronik semakin sensitif dengan Bahasa Melayu.

Jabatan Perpaduan Negara

Peristiwa rusuhan kaum pada 13 Mei 1969 telah membuka mata pelbagai pihak tentang pentingnya usaha-usaha yang lebih serius diberikan tumpuan dalam menguruskan perbezaan serta sensitiviti yang terdapat dalam sebuah masyarakat majmuk seperti Malaysia. Berikutan peristiwa itu, Majlis Gerakan Negara (MAGERAN) telah ditubuhkan. Pada 1 Julai 1969, Jabatan Perpaduan Negara di bawah perintah MAGERAN telah diwujudkan bagi menangani isu-isu berhubung pembinaan semula perpaduan masyarakat di negara ini pada waktu itu. Antara tugas jabatan ini ialah mengkaji dan menyelidik sikap antara kaum. Kajian berkenaan adalah untuk memupuk semangat muhibah antara kaum selain daripada merapatkan semula hubungan di antara rakyat dan kerajaan yang telah terjejas.

Sejak penubuhannya pada tahun 1969 itu, Jabatan Perpaduan Negara telah mengalami perubahan-perubahan seperti berikut.

Tahun 1972
Jabatan Perpaduan Negara telah dicantumkan dengan Pejabat Muhibah Negara dan dijadikan Kementerian Perpaduan Negara.

Tahun 1974
Ditukar nama dari Kementerian Perpaduan Negara kepada Lembaga Perpaduan Negara dan diletakkan di bawah Jabatan Perdana Menteri.

Tahun 1980
Lembaga Perpaduan Negara dicantumkan dengan Urusetia Rukun Tetangga dan dinamakan Jabatan Rukun Tetangga dan Perpaduan Negara di bawah Jabatan Perdana Menteri.

Tahun 1983
Jabatan Rukun Tetangga dan Perpaduan Negara diubah kembali kepada nama asalnya iaitu Jabatan Perpaduan Negara.

Tahun 1990
Pada 27 Oktober 1990, Jabatan Perpaduan Negara telah diletakkan di bawah Kementerian Perpaduan Negara dan Pembangunan Masyarakat.

Tahun 2004
Pada 27 Mac 2004, Jabatan Perpaduan Negara telah diletakkan semula di bawah Jabatan Perdana Menteri dan dinamakan Jabatan Perpaduan Negara & Integrasi Nasional.

Tahun 2008
Jabatan Perpaduan Negara & Integrasi Nasional telah diletakkan di bawah Kementerian Perpaduan, Kebudayaan, Kesenian & Warisan. Tahun 2009Pada 9 April 2009, Jabatan Perpaduan Negara & Integrasi Nasional telah diletakkan semula di bawah Jabatan Perdana Menteri.

Walau apapun nama yang telah diberikan kepada agensi perpaduan ini, status dan peranannya tetap sama iaitu bertanggungjawab menjaga perpaduan rakyat. Ia bertindak memupuk dan memelihara semangat muhibah, mempastikan hubungan masyarakat sentiasa positif dan mempastikan masalah perkauman sentiasa terkawal setiap masa.

Bagi memahami secara lebih jelas tentang program-program Jabatan Perpaduan Negara dan Integrasi Nasional serta isu-isu perpaduan dan integrasi nasional, beberapa konsep dan istilah yang berkaitan perlu difahami.

Perpaduan Negara
Satu keadaan di mana rakyat dari pelbagai kumpulan etnik, agama dan wilayah, hidup dengan aman sebagai satu bangsa yang bersatu dengan memberi komitmen yang penuh kepada identiti kebangsaaan berlandaskan kepada Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara.
(Mesyuarat Panel Penasihat Perpaduan Negara, Februari 1992)

Integrasi Nasional
Satu proses dinamik untuk merapatkan masyarakat negeri-negeri dalam Malaysia khususnya di antara negeri-negeri di Semenanjung dengan Negeri Sabah dan Sarawak, untuk membentuk satu Bangsa Malaysia yang mempunyai identitinya sendiri berteraskan Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara.
(Jawatankuasa Integrasi Nasional, Jun 1991)

Bangsa Malaysia
Satu bangsa yang bersatu padu, mempunyai satu masa depan yang sama dan diperkongsikan. Sejahtera dan bersatu padu di antara wilayah atau kumpulan etnik. Hidup dalam keadaan harmoni dan berkongsi dengan cara yang sebenar dan adil. Satu Bangsa Malaysia yang kesetiaannya, politik dan kebaktiannya tertumpu kepada bangsa tersebut.
(Tun Dr. Mahathir Mohamad, September 2003)

Kegiatan Jabatan Perpaduan Negara

Jabatan Perpaduan Negara (JPN) yang bertanggungjawab mengawal, memupuk dan memelihara perpaduan telah merangka berbagai-bagai strategi seperti (1) menggalakkan perpaduan masyarakat dan integrasi nasional, (2) mencegah konflik antara kaum, masyarakat dan wilayah, (3) menerapkan nilai-nilai kewarganegaraan ke arah pembentukan bangsa Malaysia yang bersatu padu, (4) mengesan dan menilai perhubungan antara kaum dan masyarakat, dan (5) menyelaraskan program dan aktiviti perpaduan dengan pelbagai agensi kerajaan, swasta dan pihak-pihak yang terlibat dengan perpaduan. Bagi mewujudkan perasaan muhibah, setia kawan, kerjasama dan toleransi, JPN merancang program yang bersifat ‘menggalak dan mencegah’ bagi memberi ruang kepada penduduk untuk meningkatkan interaksi dan kenal-mengenal antara satu sama lain.

Kumpulan sasar JPN ialah rakyat Malaysia khususnya kelompok dewasa, wanita dan belia yang terlibat dalam kegiatan Rukun Tetangga. Bagi kanak-kanak, Tabika Perpaduan disediakan bagi pendidikan prasekolah.

Kebanyakan aktiviti JPN bercorak kemasyarakatan dan sosial di samping aktiviti yang mudah diterima oleh semua pihak. Antaranya ialah skim rukun tetangga, tabika perpaduan, sukan rakyat, majlis muhibah, majlis kebudayaan, pertandingan bakat, gotong-royong, jiran muda dan wanita, kelas perpaduan rakyat dan kelas vokasional. Selain itu, penerbitan juga menjadi fokus JPN. Risalah dan majalah ‘Balai Muhibah’, akhbar ‘Jiran’ dan jurnal ‘Negara’ diterbitkan bagi memberi penerangan tentang sesuatu kaum dan aktiviti-aktiviti agensi.

Penyelidikan dan kajian dilaksanakan bagi mengumpul data status perhubungan kaum dan integrasi nasional. Pelaksanaan kajian diharap dapat membantu kerajaan memahami persoalan dan isu-isu berbangkit berkaitan perhubungan kaum.

Implikasi ketidaksamaan peluang pendidikan terhadap individu, masyarakat dan negara (2)

2. Gender

Kecenderungan pelajar lelaki dan perempuan memilih mata pelajaran yang bersifat ‘kelakian’ dan ‘keperempuanan’ menyebabkan wujudnya jurang yang besar khususnya di IPT dan sektor awam. Pemisahan ini telah jelas di bidang pengurusan di mana lebih 60 peratus tenaga pengajar di sekolah terdiri dari kalangan perempuan. Kementerian Pelajaran yang mewajibkan setiap pelajar menyertai satu jenis sukan di sekolah turut memberi tekanan ke atas sistem pendidikan untuk mencari calon guru yang sesuai dengan berbagai-bagai jenis sukan kerana tidak semuanya bersesuaian dengan guru perempuan.

3. Kumpulan minoriti

Kumpulan minoriti adalah kumpulan kecil dalam sesebuah masyarakat dan tidak berupaya mempengaruhi kumpulan etnik lain. Contohnya Orang Asli yang kebanyakannya tinggal di dalam atau pinggir hutan. Sebahagian besar masyarakat ini mengamalkan ekonomi berasaskan pertanian dan bersifat sara diri. Dari segi pencapaian dalam pendidikan, tahap akademik mereka amat rendah dan jauh ketinggalan.

Keadaan ini berlaku kerana kemudahan infrastruktur dan prasarana pendidikan yang kurang lengkap. Bekalan elektrik, air bersih, jalan raya dan bilik darjah belum sempurna. Di samping itu, keciciran sekolah juga menjadi faktor yang menghalang kemajuan pendidikan. Daripada kenyataan Jabatan Hal Ehwal Orang Asli, minat belajar dalam kalangan kanak-kanak Orang Asli masih berada di tahap yang rendah di mana kadar keciciran ialah 45 peratus dan kadar buta huruf 49.2 peratus.

4. Murid berkeperluan khas

Murid berkeperluan khas memiliki kecerdasan yang amat rendah berbanding dengan kecerdasan purata dan menghadapi masalah penyesuaian diri dalam masyarakat dan program sekolah biasa. Mereka memerlukan pendidikan khas kerana berdepan dengan masalah menyesuaikan diri di sekolah biasa.

Terdapat tujuh kategori kanak-kanak istimewa yang memerlukan program pendidikan khas iaitu kerencatan mental, masalah pembelajaran, kecelaruan tingkah laku, cacat pendengaran dan masalah komunikasi, cacat penglihatan, cacat fizikal serta pintar-cerdas dan berbakat istimewa.

Sekiranya kelompok ini tidak diberi perhatian dalam pendidikan mereka, kadar keciciran akan bertambah dan menjadi beban kepada masyarakat dan negara. Langkah kerajaan memperkenalkan Akta Pendidikan Khas 1996 amat penting kerana memberi kuasa kepada Kementerian Pendidikan untuk menyediakan kemudahan pendidikan khas, menggubal kurikulum yang sesuai, pendidikan yang sesuai dengan watak murid dan tindakan-tindakan lain bagi mengembangkan pendidikan khas.

Selain daripada keempat-empat implikasi peluang pendidikan yang tidak sama, persoalan kecemerlangan akademik di Malaysia lebih menjurus kepada perbezaan pelajar bandar dan luar bandar. Sebaik sahaja kerajaan mengumumkan dasar penggunaan Bahasa Inggeris dalam pengajaran Sains dan Matematik sejak 2003, hampir separuh pelajar tingkatan satu dan dua di luar bandar telah gagal dalam kedua-dua subjek berkenaan. Kajian Kementerian Pelajaran pada 2005 mendapati pelajar tingkatan satu di sekolah menengah luar bandar hanya lulus 41.1 peratus bagi subjek Sains manakala pelajar tingkatan dua 43 peratus. Bagi subjek Matematik, pelajar tingakatan satu mendapat 42.1 peratus kelulusan dan tingkatan dua 46.3 peratus.

Sekolah di bandar mencatatkan kelulusan yang lebih tinggi di mana bagi subjek Matematik, sebanyak 57.5 peratus pelajar tingkatan satu telah lulus dan 59.6 peratus pelajar tingkatan dua turut lulus (Utusan Malaysia, 1 Julai 2005).

Jurang pendidikan di antara bandar dan luar bandar boleh memberi impak negatif terhadap pembangunan masyarakat dan negara. Polarisasi penduduk luar bandar yang terlibat dalam pertanian sara diri sentiasa meletakkan diri mereka dalam tahap kemiskinan. Mereka juga kurang terdedah dengan aktiviti-aktiviti pembangunan, akses kepada kemudahan asas yang terhad, prasarana pendidikan dan kesihatan yang rendah serta limpahan pembangunan bandar yang lambat. Semua faktor ini menyumbang kepada jurang ketidaksamaan bagi mendapatkan peluang-peluang pendidikan.

Selaras dengan perkembangan ekonomi yang maju, Malaysia memerlukan lebih ramai tenaga manusia yang cergas dan memiliki latar belakang pendidikan yang lebih baik. Langkah kerajaan memperkenalkan konsep Sekolah Bestari, projek Sekolah Net, projek Smart Lab dan projek Sekolah Vista adalah sebagai lonjakan kepada pemantapan sektor pendidikan negara. Usahasama Kementerian Pelajaran Malaysia dan National Implementation Task Force (NITF) untuk menambah baik jurang pendidikan adalah komitmen kerajaan bagi memperkasa pendidikan negara.
Rujukan

Malaysia (1965). Rancangan Malaysia Pertama 1966-1970. Kuala Lumpur: Jabatan
Percetakan Negara.

Malaysia (1999). Rancangan Malaysia Kelima 1986-1990. Kuala Lumpur: Jabatan
Percetakan Negara.

Malaysia (2001). Rancangan Malaysia Kelima 2001-2005. Kuala Lumpur: Jabatan
Percetakan Negara.

Implikasi ketidaksamaan peluang pendidikan terhadap individu, masyarakat dan negara (1)

Penekanan dalam aspek pendidikan sentiasa dititik berat memandangkan pendidikan mampu mengubah taraf hidup sesebuah masyarakat. Pendidikan membolehkan setiap individu menguasai ilmu pengetahuan dan seterusnya mampu mengatasi ranjau dan rintangan kehidupan. Di Malaysia, kerajaan sentiasa merancang dan memperkemaskan sistem pendidikan melalui belanjawan tahunan dan Rancangan Malaysia. Justeru, sepanjang tempoh dua setengah dekad semenjak tahun 1970, Malaysia telah mencapai kemajuan yang membanggakan dari segi pertumbuhan ekonomi sekali gus dapat memenuhi objektif sosial (Malaysia, 1999: 4-5).

Salah satu objektif Rancangan Malaysia Pertama (1966-1970) ialah menggiatkan dan memperluaskan pembangunan sumber manusia (Malaysia, 1965). Objektif program pendidikan adalah membaiki kualiti pendidikan dan peluang pendidikan yang mana merupakan agenda penting bagi setiap strategi pembangunan di Malaysia. Berdasarkan objektif ini, aspek pendidikan merupakan instrumen penting dalam meningkatkan kualiti hidup. Dalam Rangka Rancangan Jangka Panjang Malaysia Pertama 1971-1990 (RRJP1), akses pendidikan telah dikenal pasti sebagai salah satu langkah utama yang berdaya tahan dan berkesan dalam usaha mengurangkan jurang pendidikan dan kemiskinan di antara kawasan bandar dan luar bandar (Malaysia, 2001: 158).

Sistem pendidikan negara telah mengalami evolusi penting sejajar dengan pembangunan dan kemampuan negara sehingga pengenalan kepada dasar pendemokrasian pendidikan pada tahun 1962. Dasar ini memberi penekanan ke atas pendidikan percuma kepada semua pelajar. Ia diperluas dengan mengadakan pendidikan universal selama sembilan tahun apabila pemilihan masuk ke sekolah menengah dihapuskan pada tahun 1964. Penghapusan peperiksaan pemilihan ini menyebabkan peningkatan kadar penyertaan ke sekolah menengah. Kadar ini terus meningkat apabila terdapat perubahan dasar yang melanjutkan pendidikan universal kepada 11 tahun secara berperingkat mulai tahun 1992.

Semasa Dasar Pembangunan Negara 1991-2000, perubahan yang pesat jelas dapat dilihat dalam hala tuju pendidikan negara. Asas perundangan bagi pelaksanaan dasar pendidikan diperkukuhkan melalui penggubalan dan pindaan beberapa akta yang berkaitan dengan pendidikan seperti Akta Pendidikan 1996, Akta Institusi Pendidikan Tinggi Swasta 1996 dan Akta Majlis Pendidikan Tinggi Negara 1996. Selain itu beberapa perubahan turut berlaku termasuk:

1. Peningkatan akses dalam pendidikan khususnya di peringkat tertiari.
2. Perkembangan ICT dalam pendidikan seperti sekolah Bestari pada tahun 1999.
3. Naik taraf kelayakan guru-guru dari sijil ke diploma.
4. Naik taraf Maktab Perguruan Sultan Idris menjadi universiti.
5. Naik taraf sekolah menengah vokasional ke sekolah menengah teknik.

Dunia tanpa sempadan telah menyebabkan kebanjiran maklumat, askes yang lebih mudah kepada sumber dan memberi cabaran kepada sektor pendidikan. Cabaran kehidupan, global village dan borderless world akan terus memberi impak secara langsung terhadap kehidupan pelajar dalan perkampungan global ini. Justeru, Rancangan Jangka Panjang Ketiga bagi tempoh 2001-2010 dan Dasar Wawasan Negara telah memberikan usaha untuk membangunkan tenaga manusia yang memiliki tahap pengetahuan tinggi menerusi dasar pendidikan seumur hidup.

Antara penambahbaikan tersebut ialah Akta Pendidikan 1996 (Pindaan 2002), Program Bimbingan (Keputusan Jemaah Menteri, 2002), Pengajaran dan Pembelajaran Sains dan Matematik dalam Bahasa Inggeris 2003 (Keputusan Jemaah Menteri, 2002), Bayaran Insentif Subjek Pendidikan (BISP) 2003 dan Program j-QAF 2005 (Keputusan Jemaah Menteri, 2003).

Perubahan paling besar dalam sejarah perkembangan pendidikan negara ialah penubuhan Kementerian Pengajian Tinggi pada tahun 2004. Kementerian ini bertanggungjawab ke atas institusi pengajian tinggi awam dan swasta manakala Kementerian Pelajaran memberi fokus kepada pembangunan pendidikan prasekolah, sekolah rendah dan menengah, matrikulasi dan pendidikan guru.

Implikasi ketidaksamaan peluang pendidikan di Malaysia boleh dilihat daripada perutusan Tahun Baru 2006 Dato’ Seri Hishamuddin Tun Hussein yang menyatakan,

‘merapatkan jurang pendidikan yang merangkumi jurang antara bandar dan luar bandar, jurang antara yang miskin dan kaya, jurang digital dan jurang antara mereka yang berkeperluan khas agar tidak ada sebarang golongan yang tercicir dari arus pembangunan negara.’
Daripada kenyataan ini, ketidaksamaan peluang pendidikan dapat dibahagikan kepada kelas sosial, gender, kumpulan minoriti dan murid berkeperluan khas.

1. Kelas sosial

Kelas sosial berkaitan dengan kedudukan sesuatu kelompok dalam masyarakat sama ada dari segi kuasa, politik, kekayaan, pendapatan, martabat atau pekerjaan. Bagi maksud ketidaksamaan peluang pendidikan berdasarkan kelas sosial, ia meliputi kemudahan untuk mendapatkan guru, bahan-bahan rujukan dan peluang mendapatkan pekerjaan selepas tamat belajar.

Kajian-kajian juga mendapati hubungan yang signifikan di antara pencapaian akademik dengan pendapatan dan tahap pendidikan ibu bapa. Umumnya semakin tinggi pendapatan ibu bapa, tahap pencapaian akademik anak-anak semakin baik kerana keupayaan ekonomi mampu memenuhi segala perbelanjaan persekolahan anak-anak.

1Malaysia ke arah memupuk perpaduan (6)

Dasar Pendidikan Kebangsaan

Dalam tahun-tahun menuju kemerdekaan telah timbul kesedaran dalam kalangan para pemimpin dan rakyat Malaysia betapa mustahaknya diadakan satu sistem pendidikan kebangsaan untuk menggantikan sistem pendidikan penjajah demi memenuhi kehendak negara (Fadzilah Abdullah, 1993).

Dasar Pendidikan Kebangsaan secara tidak rasminya bermula selepas pilihan raya 1955 setelah wujudnya manifesto oleh parti Perikatan untuk membentuk sistem pendidikan yang seragam dan bersepadu. Jawatankuasa pendidikan telah dibentuk pada tahun 1956 yang diketuai oleh Tun Abdul Razak. Laporan jawatankuasa ini telah diluluskan oleh Majlis Mesyuarat Perundangan Persekutuan pada 16 Mei 1956 yang dikenali sebagai Penyata Razak. Tumpuan khas Tun Abdul Razak dan jawatankuasanya ialah (Asnarulkhadi Abu Samah, 1997):

1. Membentuk satu sistem pendidikan kebangsaan yang seragam.

2. Menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi

3. Memastikan bahasa dan kebudayaan lain dipelihara.

Undang-undang Pelajaran 1957 digubal dan diluluskan oleh Dewan Negara pada tahun 1957. Dasar pendidikan ini telah disemak semula pada tahun 1960 dan telah menghasilkan Laporan Rahman Talib. Dasar Pendidikan Kebangsaan secara rasminya diisytiharkan pada tahun 1961 dan digubal berdasarkan kedua-dua laporan iaitu Penyata Razak 1956 dan Laporan Rahman Talib 1960 (Zulhilmi Paidi dan Rohani Abd. Ghani, 2003).

Objektif dasar ini dinyatakan dalam Pendahuluan kepada Akta Pelajaran, 1961, iaitu:

‘BAHAWASANYA dasar pelajaran seperti yang diisytiharkan dalam Ordinan Pelajaran, 1957 ialah untuk menubuhkan satu sistem pendidikan yang akan dapat memenuhi keperluan negara dan menggalakkan perkembangan kebudayaan, sosial, ekonomi, dan politiknya...’

Objektif ini dinyatakan secara am tetapi dalam melaksanakannya, Kementerian Pendidikan dengan berpandukan kepada Penyata Razak 1956 dan Laporan Rahman Talib 1960 telah mentafsirkannya sebagai menyatupadukan kanak-kanak sekolah berbilang kaum dan menyediakan tenaga kerja (‘tenaga rakyat’ istilah yang digunakan oleh Laporan Jawatankuasa Kabinet) bagi keperluan ekonomi.

Seterusnya, objektif-objektif ini diperkhususkan lagi apabila Jawatankuasa Kabinet ditubuhkan dan bidang tugasnya ditetapkan. Ini mencerminkan hasrat bahawa Dasar Pendidikan diharapkan dapat memenuhi keperluan tenaga rakyat negara ini dalam jangka panjang dan pendek dan melahirkan masyarakat yang bersatupadu, berdisplin dan terlatih.

Sebuah jawatankuasa telah dibentuk pada tahun 1974 bagi mengkaji semula dasar pendidikan untuk menambah baik dan memantapkan pelaksanaan dasar sedia ada. Di samping itu matlamat untuk melahirkan masyarakat yang bersepadu dan berdisiplin serta memenuhi keperluan semasa rakyat yang terlatih untuk pembangunan negara (Fadzillah Abdullah, 1993). Laporan jawatankuasa ini telah ditambah keada Dasar Pendidikan Kebangsaan yang merangkumi beberapa matlamat yang dikenal pasti iaitu (Asnarulkhadi Abu Samah, 1997):

1. Menyatukan sistem pelajaran bagi memupuk kesedaran dan perpaduan kebangsaan.

2. Memperluaskan serta mengubah suai rancangan-rancangan pelajaran dan latihan bagi memenuhi memenuhi keperluan tenaga kerja.

3. Memperbaiki mutu pelajaran bagi membina suatu masyarakat yang progresif berlandaskan sains dan teknologi moden.

4. Memperbaiki kemudahan-kemudahan penyelidikan, perancangan dan pelaksanaan bagi mencapai objektif di atas.

Sistem pendidikan di zaman penjajahan telah berkembang tanpa mengambil kira kepada keperluan pembangunan, pembentukan identiti kebangsaan dan perpaduan negara. Sistem pendidikan berkenaan mengekalkan tumpuan taat setia rakyat pendatang dan keturunan mereka kepada negara asal mereka dan menekan suppress semangat pembangunan rakyat tempatan. Sistem ini mungkin secocok dengan Tanah Melayu yang terjajah tetapi apabila Tanah Melayu sudah merdeka, ia didapati tidak lagi sesuai. Oleh itu, langkah-langkah diambil bagi menggubal satu sistem pendidikan kebangsaan yang sesuai untuk negara yang merdeka dan mempunyai matlamat-matlamat sendiri.

Perkembangan pendidikan di Malaysia telah bermula dengan terancang selepas negara mencapai kemerdekaan. Rancangan Lima Tahun yang diperkenalkan oleh kerajaan sentiasa menitikberatkan sumber manusia sebagai tumpuan. Kajian oleh NAFSA (National Association of Foreign Students in America) pada tahun 1985 meletakkan pelajar Malaysia di tangga kedua (32,000 orang) selepas Taiwan (35,000 orang) dari segi bilangan pelajar asing yang menuntut di sana.

Beberapa strategi telah digubal untuk mencapai matlamat Dasar Pendidikan yang telah ditetapkan seperti berikut:

(a) Menjadikan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar yang utama
(b) Mengadakan kurikulum yang sama dan berorientasikan Malaysia bagi semua jenis sekolah
(c) Mewujudkan sistem peperiksaan yang sama bagi semua
(d) Melicinkan tatacara pengurusan pendidikan
(e) Meningkatkan mutu pendidikan keseluruhannya dengan menyediakan pendidikan yang menyeluruh, seimbang dan bersepadu
(f) Mengadakan peluang pendidikan asas selama sembilan tahun
(g) Mendemokrasikan pendidikan dari segi peluang dan mutu dengan mengagihkan peruntukan secara adil dan memberi perhatian khas kepada kumpulan yang kurang bernasib baik dan kawasan luar bandar atau pendalaman
(h) Menyediakan pendidikan rendah mengikut Kurikulum Baru Sekolah Rendah (KBSR) yang berasaskan 3M iaitu membaca, menulis dan mengira pada tahun 1983 yang menjurus kepada kurikulum bersepadu Sekolah Menengah (KBSM) pada tahun 1989. Matlamat utama kurikulum baru ini adalah untuk melahirkan individu yang seimbang dari segi ilmu pengetahuan dan kemahiran yang sesuai dan mempunyai moral serta nilai etika yang kukuh
(i) Memperluaskan pendidikan Vokasional dan Teknik melalui penyusunan semula kurikulum Sekolah Vokasional pada tahun 1978
(j) Mempelbagai dan memperbanyakkan kemudahan pendidikan di peringkat universiti terutama dalam bidang sastera gunaan dan sains gunaan
(k) Mempertingkatkan pendidikan kerohanian, moral dan disiplin
(l) Menjadikan Bahasa Kebangsaan dan Bahasa Inggeris sebagai mata pelajaran yang wajib diajar di sekolah-sekolah dan memberi peluang yang sempuma bagi pembelajaran bahasa-bahasa lain seperti Bahasa Cina dan Bahasa Tamil
(m) Menggalakkan aktiviti ko-kurikulum yang memupuk disiplin, seperti pasukan-pasukan kadet tentera, kadet polis, pengakap, puteri Islam dan lain-lain.

Di samping strategi ini, Dasar Pendidikan Kebangsaan juga dilaksanakan dengan mengada dan memperkembangkan tenaga pengajar yang terlatih dan juga mendirikan sekolah-sekolah selaras dengan pertambahan kanak-kanak. Di kementerian/jabatan pendidikan pula, beberapa bahagian dan jawatankuasa yang meliputi perkara-perkara yang dibangkitkan oleh Dasar Pendidikan Kebangsaan telah ditubuhkan atau diperkuatkan bagi memastikan tercapainya hasrat Dasar Pendidikan ini. Diantaranya termasuklah penubuhan Bahagian Perancangan dan Penyelidikan Pendidikan, Bahagian Pelajaran Teknik dan Vokasional, Jawatankuasa Pusat Kurikulum, Biro Buku Teks, Majlis Sukan Sekolah-sekolah Malaysia, Jawatankuasa Perancangan Pendidikan, Bahagian Perkhidmatan, Sebaran Pendidikan dan Pusat Perkembangan Kurikulum.

Malaysia akan mencapai status negara maju kira-kira 10 tahun yang akan datang. Jangka masa ini akan diisi oleh generasi muda yang berada dalam masyarakat kita yang sedang ghairah meniti perkembangan usia dan mereka inilah akan merasai sepenuhnya nikmat negara maju. Merealisasikan Wawasan 2020 adalah suatu tugas yang penuh kebertanggungjawaban di atas bahu semua pihak khususnya peneraju pendidikan negara. Sembilan cabaran Wawasan 2020 yang sebahagian besarnya berkaitan pembangunan modal insan bermula dengan cabaran membentuk sebuah negara bangsa yang bersatu padu dan berakhir dengan cabaran membentuk masyarakat yang makmur (Mahathir Mohamad, 1991).

Melihat cabaran-cabaran ini yang begitu besar, pengisian terhadap sumber utama ialah prasyarat terhadap kemajuan sains dan teknologi serta penyelidikan dan pembangunan. Abad ke-19 adalah detik yang menyaksikan pelaburan dalam pendidikan yang sistematik tidak begitu diutamakan di semua negara. Keperluan terhadap pendidikan, latihan dalam kerja dan semua jenis pelaburan adalah begitu kecil. Perubahan secara radikal yang berlaku pada abad ini telah bermula di Great Britain setelah aplikasi dan pembangunan sains bagi mencipta barangan baru dan kaedah pengeluaran yang lebih cekap. Perubahan demi perubahan berlalu dan merebak ke negara-negara lain dalam masa yang singkat.

Pertumbuhan ekonomi yang sangat pantas pada abad ke-20 boleh dianggap sebagai era modal insan kerana taraf hidup, pembangunan ilmu, kemahiran, kesihatan dan produktiviti telah meningkat di negara-negara yang membuat pelaburan besar dalam pendidikan. Malaysia juga telah membuat pelaburan yang banyak bagi meningkatkan modal insan.

Aesculus Hippocastanum

Bertindak pada hati dan sistem portal (gerbang masuk ke sesuatu bahagian dalam badan) menyebabkan kesesakan dalam usus besar, saluran dubur dan dubur. Buasir menjadi lebih teruk. Ciri-ciri utama simptom ialah sakit dalam lumbar dan kawasan sakral. Kerapkali bertindak pada buasir; buasir buta dan rasa kekeringan dalam saluran dubur. Aesculus amat berkesan selepas penawar Nux Vomica, Sulphur dan Collinsonia. Sembelit. Senak perut dan gastralgia (sakit dalam perut dan usus) yang ada kaitan dengan buasir. Senggugut dan keputihan; discaj kelihatan gelap, tebal dan menghakis.

Fikiran: Kecewa, putus asa, muram, gelisah. Tidak dapat beri perhatian.

Kepala: Tekanan dalam dahi; rasa loya diikuti kesan berdenyut-denyut di sebelah kanan. Keliru dan pening. Muka merah dan panas di belakang kepala, leher dan bahu.

Mata: Rasa berat dalam mata; pandangan pudar. Gatal atas mata kiri. Berair.

Hidung: Berdenyut-denyut. Bersin.

Muka: Pucat.

Mulut: Lidah berbalut putih atau kuning. Berair. Rasa pahit.

Perut: Muntah; sangat panas dalam perut. Sendawa angin.

Najis: Kering. Luka; terbakar; gatal. Rasa penuh. Buasir seperti anggur, ungu dan pedih. Rasa panas terbakar di saluran dubur selepas berak. Najis besar, keras, kering dan susah hendak keluar.

Belakang: Berterusan sakit belakang yang beri kesan pada tulang sakrum dan pinggul, melarat dengan berjalan atau membongkok ke hadapan. Sakit antara dua bahu.

Umum: Lengan, kaki dan tulang belakang rasa seperti lumpuh. Hendak pitam, lemah dan letih. Perasaan penuh dalam otak, kerongkong, hati, abdomen, dubur dan hidung kerana banyak darah. Membran mukus kering, bengkak, terbakar dan rasa mentah.

Konstitusi: Berpenyakit buasir; gastrik; masalah pengeluaran discaj mukus kerana sesuatu radang.

Patologi: Buasir; sembelit; sakit selepas berak; kecewa; simpul biawak; hampir putus haid.

Simptom Utama: Perasaan penuh.

1Malaysia ke arah memupuk perpaduan (5)

Rukun Negara

Perpaduan akan wujud apabila anggota masyarakat dapat disatupadukan menerusi perkongsian identiti dan nilai serta perasaan kebangsaan. Rukun Negara merupakan satu ideologi negara tercipta ekoran daripada berlakunya peristiwa rusuhan kaum 13 Mei 1969. Ideologi ini digubal semasa negara berada di bawah pimpinan MAGERAN dan badan yang bertanggungjawab atas penggubalannya adalah Majlis Perundingan Negara (MPN). Kata sepakat untuk mencipta satu ideologi negara ini dicetuskan semasa mesyuarat pertama MPN pada 27 Januari 1970. Bahkan DEB dirumuskan dengan berpandukan prinsip dan kepercayaan yang termaktub di dalam Rukun Negara (Rahimah A. Aziz, 1994 ).

Rukun Negara adalah hasil penyatuan pemikiran ahli-ahli cerdik pandai dan pemimpin-pemimpin negara yang ingin melihat rakyat negara ini peka kepada keperluan bagi mewujudkan negara bangsa yang bukan sahaja mempunyai identiti sendiri tetapi juga pegangan yang sama. Tujuan asasnya ialah bagi membentuk sebuah bangsa Malaysia yang bersatu padu, bersefahaman, bermoral, taat setia, melambangkan satu identiti kebangsaan dan mengamalkan prinsip-prinsip demokrasi dan keadilan (Rahimah A. Aziz, 1994).

Rukun Negara bercita-cita melahirkan masyarakat Malaysia yang demokratik, saintifik dan progresif serta bersatu padu dan bersikap terbuka terhadap pelbagai cara hidup rakyat pelbagai keturunan, Cita-cita ini dipercayai akan tercapai apabila kelima-lima objektif Rukun Negara
diamalkan. Objektif-objektif ini adalah:

1	Mencapai perpaduan yang lebih erat dalam kalangan seluruh masyarakat
2	Memelihara cara hidup demokratik
3	Mencipta satu masyarakat yang adil supaya kemakmuran negara dapat dinikmati bersama secara adil dan saksama
4	Membentuk satu sikap yang liberal terhadap tradisi kebudayaan yang kaya dan berbagai-bagai corak
5	Membina sebuah masyarakat progresif dengan menggunakan sains dan teknologi moden

Lima prinsip Rukun Negara adalah seperti berikut:

Kepercayaan kepada Tuhan- Agama adalah ciri penting dalam kehidupan manusia kerana ketiadaan agama oleh meruntuhkan keperibadian seseorang dan juga sesuatu bangsa dan negara. Sememangnya kaum-kaum di Malaysia menganuti pelbagai agama seperti Islam, Buddhisme, Taoisme, Konfusianisme, Hinduisme, Kristian dan lain-lain. Pegangan terhadap sesuatu agama sebegini penting kerana tanpa pegangan agama, seseorang mudah terdorong untuk melakukan kejahatan. Pegangan agama juga dapat memandu tindakan seseorang untuk berbuat baik dan menghindari kejahatan dan mengenali dosa dan pahala. Di Malaysia, Perkara 3 di dalam Perlembagaan Persekutuan telah menetapkan agama Islam sebagai agama rasmi namun di dalam perlembagaan juga menetapkan agama-agama lain bebas diamalkan oleh rakyat bukan Islam. Fenomena ini membolehkan setiap individu itu berpegang kepada kepercayaan yang diyakininya dan patuh kepada ajaran agama tersebut.

Kesetiaan kepada Raja dan negara- Malaysia mengamalkan pemerintahan bercorak Raja Berlembagaan. Justeru itu negara ini mempunyai ketua negara iaitu Yang Dipertuan Agong dan ketua negeri iaitu Raja atau Yang Dipertua Negeri masing-masing. Prinsip ini menekankan kesetiaan rakyat kepada ketua negara dan negeri masing-masing. Di samping itu, prinsip ini juga bertujuan melahirkan rakyat yang bertanggungjawab dan sanggup berkorban untuk negara demi keamanan dan kemajuan. Pegangan yang teguh kepada prinsip ini dipercayai dapat melahirkan rakyat yang:

1	Menghormati harta awam
2	Menghormati simbol-simbol kedaulatan negara
3	Mematuhi undang-undang
4	Produktif
5	Berusaha meningkatkan nama baik negara melalui aktiviti-aktiviti sosial, ekonomi dan politik yang diceburinya
6	Sanggup menyumbang masa dan tenaganya untuk pembangunan masyarakat dan negara
7	Setia, sanggup dan berani mempertahankan negara dari sebarang ancaman oleh kuasa luar
8	Bersifat altruistik

Selain itu, prinsip ini juga mengutamakan kebaikan masyarakat dan negara tanpa perasaan prejudis dan perkauman.

Keluhuran Perlembagaan- Negara kita mempunyai perlembagaan dan perlembagaan ini adalah undang-undang yang tertinggi di dalam negara. Prinsip ini menekankan supaya rakyat dapat menerima, mematuhi dan mempertahankan kemuliaan Perlembagaan Negara. Ini kerana perlembagaanlah yang berfungsi memberi perlindungan dan hak kepada setiap anggota masyarakat. Aspek-aspek utama dalam negara perlu dipatuhi sebagaimana yang dinyatakan dalam Perlembagaan Malaysia adalah:

1	Konsep Raja Berperlembagaan
2	Kedudukan kaum Bumiputera dan bukan Bumiputera dalam pembangunan sosioekonomi terjamin
3	Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan di samping perkembangan bahasa-bahasa lain tidak dihalang
4	Agama Islam sebagai agama rasmi disamping kebebasan beragama diamalkan
5	Hak asasi rakyat terjamin
6	Hak kerakyatan dan sistem pemerintahan

Kedaulatan Undang-undang- Adalah penting bagi mempastikan setiap individu di dalam negara terjamin kebebasan asasi mereka. Selain itu, setiap rakyat adalah sama tarafnya dari segi undang-undang dan tertakluk ke atasnya. Undang-undang di dalam negara adalah berasaskan beberapa sumber dan jenis. Oleh itu, undang-undang tersebut perlu dipatuhi untuk mempastikan kedaulatannya sentiasa terpelihara. Jika kedaulatan undang-undang dipertahankan, masyarakat dapat terus membangun dan anggotanya dapat hidup dalam aman dan harmoni.

Kesopanan dan Kesusilaan- Sebagaimana yang dinyatakan di dalam prinsip, ia adalah untuk mempastikan rakyat sentiasa bersopan santun dan penuh tatasusila. Prinsip ini juga menekankan perkembangan personaliti dan tingkah laku seseorang rakyat. Kesopanan dan kesusilaan ini juga berkaitan dengan tutur kata seseorang dan prinsip ini dapat menjamin hubungan sesama kaum terus kekal. Hubungan baik ini juga boleh terjamin sekiranya rakyat sentiasa berakhlak mulia, menghormat orang lain, mengelakkan diri daripada menyentuh hal-hal yang sensitif dan perkara-perkara yang telah dipersetujui majoriti.

Pembentukan perpaduan masyarakat berbilang kaum yang harmoni dapat dilahirkan sekiranya setiap individu dalam masyarakat boleh berpegang teguh kepada prinsip kelima ini.

Bisnes bermula dengan percaya kepada diri sendiri

Perbincangan saya dengan beberapa rakan yang terlibat dengan bisnes, kata-kata mereka umpama besi berani yang menarik seluruh fikiran dan minat saya untuk memulakan bisnes hari ini juga. Kesimpulan yang boleh saya kongsi bersama ialah percaya kepada kejayaan yang akan dicapai adalah motivasi terbesar untuk memulakan bisnes.

Tidak ada istilah ‘tidak boleh’ dalam diari hidup mereka. Semua boleh dan pasti berjaya. Mereka boleh berkata seperti ini kerana telah melalui susah-payah dan jerih-perih mendaki tangga-tangga kejayaan.

Salah seorang daripadanya ialah kontraktor elektrik untuk Tenaga Nasional Berhad yang telah melibatkan diri dalam bisnes selama sebelas tahun. Beliau baru sahaja balik mengerjakan umrah bersama isteri, anak-anak dan ibu bapanya. Banyak belanja untuk membawa keluarganya tetapi pendapatan daripada bisnes yang diusahakannya membolehkan mereka sekeluarga menunaikan umrah selama dua minggu.

Orang yang cemerlang hasilkan kejayaan dan orang yang gagal berikan alasan. Untuk berjaya dalam bisnes, elakkan memberi alasan. Walaupun kadangkala alsan ini memberikan ketenangan kepada hati anda, ianya tidak dapat menyelesaikan masalah sebenar.

Setelah anda yakin untuk memulakan bisnes hari ini, mulakan langkah pertama dengan niat yang jelas. Dapatkan maklumat dan segerakan perancangan yang praktikal. Jika anda berjaya, ia merupakan satu pengalaman yang menggembirakan, jika gagal, pengalaman gagal memberi panduan untuk membaiki langkah-langkah songsang usaha anda.

Selain niat, berfikir positif tentang masa depan, berfikir tentang perancangan dan berfikir positif bahawa Allah swt akan membantu usaha-usaha anda biar susah macam mana sekalipun. Ini kerana berfikir dan berprasangka positif memberi kesan yang baik kepada setiap usaha yang anda lakukan kerana ia membantu mengarah seluruh kekuatan anda ke arah menjadikan bisnes anda suatu realiti.

Tidak perlu takut dengan kegagalan, takut ditertawakan orang, di pandang rendah atau diejek kerana gagal. Takut gagal lebih dahsyat daripada tidak mencuba kerana sebahagian besar usahawan yang berjaya pada hari ini pernah mengalami kegagalan dalam usaha pertama mereka.

Andainya anda setiap hari memikirkan kegagalan sehingga tidak berusaha bersungguh-sungguh mengikhtiarkan sesuatu, akhirnya anda tidak lagi percaya kepada diri dan dikongkongi dengan ribuan keraguan. Berhasilnya usaha anda adalah setelah berjaya meruntuhkan pagar-pagar mental yang bersarang di sekitar pemikiran hebat anda.Jadi, untuk melakukan langkah pertama bisnes anda hari ini, lebih baik dimulakan dengan perasaan optimis dan percaya kepada diri sendiri. Bina kata-kata semangat yang akan menggegarkan gayutan fikiran negatif supaya ia gugur satu per satu.

1Malaysia ke arah memupuk perpaduan (4)

Di sebalik salah faham yang wujud, kestabilan politik yang dicapai hasil perluasan amalan perkongsian kuasa politik di antara parti-parti politik berteraskan etnik dan agama, telah berjaya menarik pelaburan asing yang telah membuka peluang perkerjaan hingga di akhir perlaksanaan Dasar Ekonomi Baru, negara telah mencatat kadar pertumbuhan ekonomi yang tinggi, kemiskinan dikurangkan dan masyarakat kelas menengah dalam kalangan masyarakat Cina dan Melayu dikembangkan, negara didapati makmur dan harmoni.

Pembangunan yang telah berjaya membasmi kemiskinan dan membina kelas menengah yang besar telah melahirkan budaya hidup komersial dalam kalangan rakyat pelbagai budaya, di mana aspirasi dan pandangan hidup mereka dikongsi bersama dan ini telah membina hubungan saling pergantungan di antara satu sama lain; wujud hubungan silang budaya yang melintas batas etnik. Kajian telah menunjukkan di dalam dekad 1990-an batas etnik dalam kalangan masyarakat pelbagai budaya ini adalah nipis dan hubungan mereka walaupun terdiri dari dua individu dari kumpulan etnik yang berlainan adalah berbentuk perhubungan sosial, perkiraan sosial lebih diutamakan dan bukannya etnik dalam tindakan mereka (Mansor Mohd Noor, 1997a; Savaranamuttu, 1992).

Malahan dasar-dasar kerajan yang digubal selepas 13 Mei 1969, yang condong ke arah nasionalisme Melayu, didapati tidak menjadi amalan dalam pemerintahan negara dengan jelas. Ada di antara dasar-dasar ini yang diubah seperti Akta Koordinasi Industri dan kedudukan Sekolah Rendah Jenis Kebangsaan dan ada pula yang masih dipegang sebagai dasar tetapi telah menunjukkan kematangan dengan menerima budaya dan amalan agama kumpulan etnik-etnik lain juga sebagai sebahagian daripada landskap masyarakat ini. Kepelbagaian dan ketidakseragaman hidup dari segi budaya, bahasa dan agama dalam kalangan rakyat di Malaysia sudah boleh diterima, diperakui dan diraikan. Malahan sudah wujud ruang sosial yang luas di mana perkongsian pendapat awam sudah lebih terbina dalam kalangan rakyat pelbagai budaya jika dibandingkan dengan perbezaan di antara mereka. Jika ada perbezaan pendapat pun, ianya sudah boleh diterima dan disepakati untuk berbeza tanpa mempengaruhi perhubungan sosial yang sudah terbina harmoni di antara mereka.

Struktur perhubungan etnik di Malaysia di tahap ini lebih dipengaruhi oleh kumpulan-kumpulan etnik yang batas mereka nipis dan perhubungan di antara mereka berdasarkan kepada perkiraan non-etnik. Hubungan etnik di tahap ini lebih bersifat utilitarian dan mengikat mereka dalam jalinan silang budaya, merentas batas etnik dan agama masing-masing. Namun demikian, terdapat ethnic groupies yang memanipulasi etnik demi mempertahankan kepentingan material dan kedudukan mereka seperti yang sering dilakukan semasa pilihan raya dan kemasukan ke institusi pengajian awam.

Kumpulan-kumpulan etnik ini juga didapati masih tercari-cari akan identiti bangsa dan negara yang diinginkan hingga tugas pembentukan negara dan negara bangsa, yang sudah diletakkan batu asasnya oleh perjuangan kemerdekaan, menjadi kabur dan tidak terbina secara konsensus di antara rakyat terutamanya isu kontrak sosial dan kedudukan bahasa Melayu. Dari satu segi, perbahasan tentang isu-isu ini adalah perkara biasa kerana struktur umur dan pendidikan rakyat berubah.

Namun yang paling membimbangkan ialah masih ada dalam kalangan etnik Melayu, Cina, India, Kadazan-Dusun, Iban-Bidayuh dan lain-lain etnik yang bermain dengan sentimen etnisiti dan agama. Kelompok etnik serpihan ini perlu dikenal pasti jika tindakan ekstremisme dan kecenderungan ke arah militansi dan keganasan pergerakan sosial ini mahu ditangani. Contohnya ialah isu penggunaan kalimah Allah yang dibawa ke mahkamah telah mengundang pembakaran dan pengeboman beberapa buah gereja di Semenanjung Malaysia.

Punca kepada terbentuknya kelompok-kelompok perhubungan etnik seperti manipulasi etnik, perbahasan tentang identiti diri serta negara dan amalan bermain dengan sentimen etnisiti serta agama di atas perlu dikaji kerana tidak mustahil teras masalahnya bukan terletak pada dimensi perbezaan etnik, budaya, bahasa dan agama di antara mereka tetapi lebih disebabkan oleh perasaan berisiko etnik oleh kerana kemunduran, pengangguran, kemiskinan, kepinggiran dan ketidaksamarataan dalam kehidupan serta masyarakat mereka.

Oleh sebab itu, pintu masuk kepada konflik etnik di Malaysia pada tahap ini bukan lagi ala 13 Mei 1969, di mana jurang ekonomi yang memisah etnik Melayu dan Cina menjadi puncanya tetapi di kalangan masyarakat miskin dan pinggir terutama di bandar. Kejadian seperti di Kampung Rawa, Pulau Pinang pada tahun 1997 dan Kampung Medan, Selangor pada tahun 2002 di antara Melayu dan India menunjukkan pengurusan kumpulan miskin dan pinggir di bandar perlu diberi perhatian utama jika keharmonian etnik yang dikecapi sekarang ini mahu dikekal dan ditingkatkan. Jika ini intipati masalah etnik di Malaysia, maka penyelesaiannya terletak bukan kepada asimilasi etnik tetapi pada ’good and just governance’ dalam pemerintahan negara ini.

Acuan ekonomi negara yang menekankan pertumbuhan ekonomi negara bersama pengagihan sumber material masyarakat di antara etnik, agama, wilayah, bandar dan desa adalah asas kepada kejayaan negara ini memakmur dan mensejahterakan masyarakat pelbagai budayanya. Namun formula ini perlu penyuburan yang berterusan dalam tadbir urus pihak kerajaan dan swasta yang baik dan adil dalam pengurusan masyarakat pelbagai budaya ini jika insiden Kampung Rawa dan Kampung Medan mahu dijadikan fakta sejarah; making ethnic conflict history (Mansor Mohd Noor, 1999b).