Ajaran sesat

oleh Mohamed Alif Najmi Ikmil Hazri

Ajaran sesat ialah ajaran atau amalan yang didakwa sebagai ajaran Islam sedangkan pada hakikatnya bercanggah dengan al-quran dan al-sunnah.

Di Malaysia, ajaran sesat bukanlah suatu perkara yang baru. Bahkan dipercayai telah mula berakar sejak abad ke-19 melalui Ajaran Taslim oleh Mohammad Shafie di Kampung Seronok, Seberang Perai, Pulau Pinang.

Di Selangor, ajaran sesat pertama ialah Ajaran Ahmadiah atau Qadiani yang bertapak di Jeram pada 1930-an. Kebelakangan ini nama-nama ajaran sesat seperti Ayah Pin, Haji Kahar Rasul Melayu, Islam Jamaah dan ajaran Qadiani banyak menghiasi berita-berita berkenaan ajaran sesat. 

Antara punca seseorang individu itu terlibat dengan ajaran sesat ialah jahil ilmu agama, akidah rapuh dan lain-lain lagi.

Antara kaedah yang boleh diambil untuk mengatasi terus berkembangnya ajaran-ajaran sesat ialah meningkatkan kefahaman terhadap ajaran Islam. Tidak kira sama ada ajaran sesat berbentuk amalan mahupun pemikiran, kefahaman seseorang Muslim terhadap pegangan agamanya perlu diperteguh.

Soal akidah khususnya perlu dipelajari di samping disiplin ilmu yang lain juga perlu diperkemas.

Selain itu, membaiki sistem penguatkuasaan. Banyak komen dibuat terhadap sistem penguatkuasaan pihak berkuasa dan agama dalam membanteras ajaran sesat.

Antaranya menyatakan hukuman yang terlalu ringan berbanding zaman Khulafa’ Rasyidin yang sudah mengenakan hukuman bunuh terhadap individu yang mengamalkan ajaran sesat.

Saya bersetuju dengan cadangan tersebut dan ingin menyatakan pandangan saya sendiri iaitu pihak berkuasa agama Islam negeri dan Jakim hendaklah bekerjasama erat melalui pelbagai program yang bertujuan mengembalikan mereka kepada akidah seperti proses pemulihan akidah, program-program penjelasan akidah dan penerbitan bahan penerbitan.