oleh Tun
Muhammad Syafiq Iman Tun Abdul Razak
Konflik
perpaduan sering terjadi antara kaum-kaum yang ada di Malaysia terutama
melibatkan etnik di Semenanjung Malaysia iaitu etnik Bumiputera(Melayu,
Bumiputera Sabah dan Sarawak), India dan Cina.
Pada
pandangan saya, perkara seperti ini seharusnya tidak boleh berlaku kerana
keharmonian dan persetujuan antara kaum sudah pun termeterai terutama selepas
kemerdekaan pada tahun 1957.
Hal ini seperti
tiada penghujungnya disebabkan perasaan takjub dan taksub dengan kaum
masing-masing yang menyebabkan perbalahan terutama menyentuh hal-hal berkaitan
budaya dan agama. Sensitiviti agama dan budaya yang tidak dijaga menyebabkan
ketidakpuasan hati antara dua individu berlainan kaum.
Konflik
perpaduan kaum yang berlaku dalam negara bukan sahaja datang dari pihak orang
bukan Islam kepada agama Islam, malah ada juga konflik yang ditimbulkan oleh
orang Islam kepada agama lain.
Usaha
serius Malaysia ke arah perpaduan kaum dillihat mula bercambah setelah
tercetusnya tragedi 13 Mei 1969 apabila Majllis Perpaduan Negara dan selaras
dengan itu Kementerian Perpaduan Negara ditubuhkan.
Namun
saya lihat bahawa bibit-bibit usaha ke arah yang sama juga telah dibenihkan dalam
Perlembagaan Persekutuan yang menjurus kepada penggunaan bahasa Melayu sebagai
bahasa rasmi peruntukan pelaksanaan sekolah jenis kebangsaan dan penggunaan
bahasa kaum minoriti, telahpun dimaktubkan melalui artikel 152 dan 153, sering kali
kita rujuk sebagai ‘kontrak sosial’ antara pemimpin-pemimpin parti pelbagai
etnik yang dominan di Malaysia.
Kesimpulannya,
rentetan peristiwa dahulu rakyat Malaysia seharusnya dapat melihat dan menilai
semua perkara yang pernah dialami oleh pejuang negara suatu ketika dahulu.
Banyak perkara yang boleh kita teladani oleh para perjuang kemerdekaan negara.
Oleh itu, rakyat Malaysia juga harus tidak lupa kejayaan kita pada hari ini
adalah hasil perpaduan daripada masyarakat terdahulu dan tidak ada daripada
mereka di negara ini yang menyokong perjuangan komunis.
Mustahil
untuk kita mengecapi kejayaan seperti hari ini secara bersendirian, ini kerana
dorongan oleh perbezaan lapisan masyarakat yang mempunyai kelebihan
masing-masing telah membuatkan kita mampu berjuang hingga ke peringkat global.
Oleh itu,
kita haruslah mengingati jasa pejuang yang telah mewariskan kita sebuah negara
merdeka dengan perkembangan ekonomi yang menakjubkan seperti hari ini. Semua
ini terjadi disebabkan oleh semangat perpaduan yang tinggi sehingga telah
menjadi simbol kejayaan kepada negara. Dengan adanya perpaduan, segalanya dapat
dilaksanakan termasuklah menjadikan negara kita negara yang berpontensi tinggi
dan terus gemilang pada masa akan datang.
Bak kata
pepatah bersatu kita teguh bercerai kita roboh, itulah kata pepatah nenek
moyang kita yang mengenal erti sebenar dalam perpaduan.
No comments:
Post a Comment