Perkembangan dasar sosial di Malaysia: Cabaran dan masalah

Pendahuluan

Malaysia, sebuah negara yang terletak di Asia Tenggara, telah mengalami transformasi yang pesat dalam dasar sosialnya sejak merdeka pada tahun 1957. Perkembangan ini mempengaruhi pelbagai aspek masyarakat termasuk pendidikan, kesihatan, pekerjaan serta hubungan antara etnik dan agama. Artikel ini akan mengkaji perkembangan dasar sosial di Malaysia dengan tumpuan kepada cabaran dan masalah yang dihadapi.

Perkembangan dasar sosial di Malaysia dapat dilihat daripada pelbagai inisiatif yang telah diambil oleh kerajaan Malaysia dalam menyahut keperluan dan tuntutan perubahan sosial yang berlaku di negara ini. Satu contoh inisiatif yang kukuh oleh kerajaan Malaysia dalam memberi perhatian kepada pembangunan sosial adalah melalui program keselamatan sosial yang dirangka untuk melindungi seluruh masyarakat. Program keselamatan sosial bertujuan untuk menyediakan perlindungan asas dan memastikan dapat memenuhi keperluan asas dan kebajikan penduduk. Program keselamatan sosial ini meliputi pelbagai aspek kehidupan rakyat termasuk hak buruh, perlindungan keluarga dan pendapatan keluarga.


Cabaran dalam Dasar Pendidikan

Pendidikan merupakan salah satu aspek sosial yang penting dalam pembangunan Malaysia. Walaupun telah mencapai kemajuan yang besar dalam memperluaskan akses kepada pendidikan terdapat cabaran yang besar. Kajian oleh Mohamad Sattar Rasul dan Siti Nur Aishah Ahmad (2019), "Challenges and Issues in Malaysian Education" (2019), cabaran utama adalah ketidakseimbangan kualiti pendidikan antara negeri-negeri di Malaysia. Terdapat jurang prestasi yang ketara antara sekolah-sekolah di luar bandar dan bandar. Ini mencerminkan perbezaan dalam akses kepada sumber daya dan kualiti pengajaran.

Pendidikan adalah sebahagian penting dalam pembangunan Malaysia, tetapi ia juga menghadapi beberapa cabaran yang signifikan. Berikut adalah beberapa cabaran dasar pendidikan di Malaysia:

1. Ketidakseimbangan Kualiti Pendidikan: Terdapat perbezaan yang ketara dalam kualiti pendidikan antara negeri-negeri di Malaysia. Sekolah-sekolah di bandar seringkali menawarkan pendidikan yang lebih baik berbanding sekolah di luar bandar. Ini mencerminkan ketidakseimbangan dalam peruntukan sumber daya dan guru-guru yang berkualiti.

2. Isu Kegagalan Pelajar: Masalah kegagalan pelajar dalam peperiksaan dan pengajaran juga merupakan cabaran. Terdapat keperluan untuk memahami punca-punca kegagalan pelajar sama ada dari segi faktor pelajar, guru atau sistem pendidikan dan mengambil langkah-langkah untuk memperbaikinya.

3. Kurikulum yang Ketinggalan Zaman: Kurikulum pendidikan di Malaysia telah lama menjadi isu kontroversi. Beberapa pihak berpendapat bahawa ia ketinggalan zaman dan tidak memadai dalam menyediakan pelajar untuk keperluan pekerjaan dalam ekonomi global yang berubah dengan cepat.

4. Keselarasan dengan Keperluan Pasaran Kerja: Pendidikan di Malaysia perlu menyesuaikan diri dengan keperluan pasaran kerja yang berubah. Terdapat keperluan untuk memastikan pelajar menerima kemahiran dan pengetahuan yang relevan dengan pasaran kerja termasuk kemahiran digital dan kepakaran teknologi.

5. Kesaksamaan Peluang Pendidikan: Walaupun terdapat usaha untuk meningkatkan akses kepada pendidikan, masih ada cabaran dalam memastikan kesaksamaan peluang pendidikan. Pelajar dari kumpulan ekonomi yang kurang berkemampuan mungkin menghadapi kesukaran untuk mengakses pendidikan yang berkualiti.

6. Isu Bahasa Pengajaran: Malaysia mempunyai pelbagai bahasa yang digunakan dalam sistem pendidikan, termasuk Bahasa Malaysia, Bahasa Inggeris, dan bahasa-bahasa etnik. Isu-isu berkaitan dengan bahasa pengajaran seperti penguasaan bahasa dan pemahaman kurikulum dalam pelbagai bahasa merupakan cabaran yang perlu diatasi.

7. Penggunaan Teknologi dalam Pendidikan: Sementara penggunaan teknologi dalam pendidikan telah diperkenalkan, masih ada cabaran dalam memastikan teknologi digunakan secara berkesan dan merata di seluruh negara, terutama di sekolah-sekolah luar bandar.

8. Kemiskinan dan Masalah Sosioekonomi: Cabaran sosioekonomi seperti kemiskinan dan ketidakstabilan keluarga boleh mempengaruhi pencapaian pelajar. Pelajar dari latar belakang yang kurang berkemampuan mungkin menghadapi kesukaran dalam menghadapi cabaran pendidikan.

9. Penyertaan Komuniti dan Ibu Bapa: Penyertaan aktif ibu bapa dan komuniti dalam pendidikan merupakan faktor yang penting. Namun, masih ada cabaran dalam memastikan penyertaan yang cukup dan positif daripada ibu bapa dalam pendidikan anak-anak mereka.

10. Pertumbuhan Pesat Institusi Pendidikan Swasta: Pertumbuhan pesat institusi pendidikan swasta yang kadang-kadang tidak diawasi dengan ketat boleh menjadi cabaran dalam mengekalkan standard kualiti pendidikan secara keseluruhan.

Penyelesaian kepada cabaran-cabaran ini memerlukan usaha bersama daripada kerajaan, pendidik, ibu bapa dan komuniti. Perubahan dalam dasar pendidikan, pelaburan dalam pembangunan sumber daya manusia dan peningkatan akses serta kesaksamaan peluang pendidikan adalah beberapa langkah yang mungkin diperlukan untuk mengatasi cabaran-cabaran ini dan memajukan sistem pendidikan Malaysia.


Masalah Kesihatan dan Kemiskinan

Masalah kesihatan juga merupakan cabaran dalam dasar sosial Malaysia. Walaupun negara ini mempunyai sistem kesihatan yang baik namun terdapat masalah seperti peningkatan kadar obesiti dan penyakit berkaitan gaya hidup. Menurut penyelidikan oleh Nor Azimah Chew Abdullah dan Khairul Anwar Mastor (2018) dalam "The State of Health in Malaysia", faktor ekonomi turut berperanan dalam penyebaran masalah kesihatan. Individu yang terpinggir ekonomi lebih cenderung menghadapi masalah kesihatan disebabkan oleh akses yang terhad kepada makanan berkualiti tinggi dan perkhidmatan kesihatan.

Masalah kesihatan dan kemiskinan adalah dua isu sosial yang kompleks di Malaysia, dan terdapat cabaran-cabaran yang berkaitan dengan kedua-duanya. Berikut adalah beberapa cabaran utama yang dihadapi Malaysia dalam aspek kesihatan dan kemiskinan:


Cabaran Kesihatan

1. Kegemukan dan Penyakit Berkaitan Gaya Hidup: Malaysia menghadapi peningkatan kadar kegemukan dalam kalangan penduduknya yang menjadi punca kepada penyakit berkaitan gaya hidup seperti diabetes, penyakit jantung dan masalah kesihatan lain. Ini membebankan sistem kesihatan negara.

2. Akses Kesihatan: Terdapat perbezaan dalam akses kepada perkhidmatan kesihatan antara bandar dan luar bandar, serta antara kawasan berpendapatan tinggi dan rendah. Ini boleh menyebabkan perbezaan dalam kualiti kesihatan dan penjagaan kesihatan.

3. Penyakit Berjangkit: Selain penyakit berkaitan gaya hidup, Malaysia juga perlu menguruskan penyakit berjangkit seperti denggi dan demam Zika. Kualiti kawalan penyakit dan kemampuan untuk mengendalikan wabak menjadi penting.

4. Penuaan Penduduk: Malaysia mengalami penuaan penduduk yang semakin meningkat. Ini membawa cabaran dalam menyediakan perkhidmatan kesihatan yang bersesuaian dengan keperluan golongan warga emas.

5. Kekurangan Tenaga Kesihatan: Malaysia menghadapi kekurangan tenaga kesihatan termasuk doktor dan jururawat, terutamanya dalam kawasan luar bandar. Ini boleh menyebabkan peningkatan beban kerja dan masa menunggu untuk rawatan kesihatan.


Cabaran Kemiskinan

Kemiskinan di Malaysia merupakan isu yang cukup serius dan perlu mendapatkan perhatian yang serius dari pihak berkuasa. Terdapat beberapa faktor yang menyebabkan kemiskinan di Malaysia. Salah satu faktor yang signifikan adalah perbezaan pendapatan antara kaya dan miskin. Walaupun terdapat kemajuan besar dalam pembangunan ekonomi dan kesihatan yang dialami oleh Malaysia sejak beberapa dekad yang lalu, masih terdapat isi rumah yang dilanda kemiskinan di kawasan bandar atau luar bandar (Saiful et al., 2016). Pada tahun 2008, kerajaan Malaysia telah memulakan pendaftaran, eKasih untuk isi rumah yang hidup di bawah paras kemiskinan sebagai sebahagian daripada usaha

1. Kemiskinan Luar Bandar: Kemiskinan dalam kalangan penduduk luar bandar masih menjadi cabaran yang ketara. Terdapat kesukaran dalam menyediakan peluang pekerjaan yang layak dan akses kepada perkhidmatan asas seperti pendidikan dan kesihatan.

2. Ketidaksetaraan Pendapatan: Malaysia menghadapi ketidaksetaraan pendapatan yang semakin meningkat dengan jurang antara golongan kaya dan miskin yang semakin melebar. Ini boleh menyebabkan kemarahan sosial dan kecemburuan ekonomi.

3. Ketidakseimbangan Perkembangan Wilayah: Kemiskinan bukan sahaja berlaku dalam kalangan individu tetapi juga dalam kalangan negeri-negeri. Terdapat ketidakseimbangan pembangunan antara negeri-negeri kaya dan miskin, yang memerlukan peningkatan dalam pemberian bantuan dan pelaburan.

4. Akses kepada Pendidikan dan Kesihatan: Kemiskinan boleh menghalang akses kepada pendidikan berkualiti dan perkhidmatan kesihatan yang baik. Ini boleh mencipta siklus kemiskinan yang sukar untuk diputuskan.

5. Kemiskinan Kronik dan Tidak Kelihatan: Terdapat kes kumpulan yang mengalami kemiskinan kronik yang tidak terlihat dalam statistik rasmi. Ini termasuk golongan gelandangan, masyarakat asli dan golongan terpinggir.

6. Kemiskinan dalam Kalangan Anak-Anak: Kemiskinan dalam kalangan kanak-kanak adalah cabaran yang serius. Anak-anak yang tinggal dalam keadaan kemiskinan mungkin menghadapi kesukaran dalam mendapatkan pendidikan yang berkualiti dan akses kepada pemakanan yang mencukupi.

Mengatasi cabaran-cabaran ini memerlukan kerjasama di antara kerajaan, pertubuhan bukan kerajaan (NGO), sektor swasta dan masyarakat setempat. Ini termasuk langkah-langkah seperti meningkatkan akses kepada perkhidmatan kesihatan dan pendidikan, memastikan peluang pekerjaan yang lebih baik dan menjalankan program-program bantuan sosial yang berkesan untuk membantu golongan yang terpinggir.


Hubungan Etnik dan Agama

Cabaran lain dalam dasar sosial Malaysia adalah hubungan antara etnik dan agama. Malaysia adalah sebuah negara pelbagai etnik dan agama, dan walaupun terdapat usaha untuk mempromosikan perpaduan, masih terdapat insiden-isu yang melibatkan ketegangan antara kumpulan etnik. Dalam kajian oleh Shamsul Amri Baharuddin (2017) dalam "Ethnic Relations in Malaysia: Harmony and Conflict", bahawa cabaran ini berkaitan dengan isu-isu keagamaan dan perbezaan etnik yang belum diselesaikan sepenuhnya.

Hubungan etnik dan agama di Malaysia adalah isu yang kompleks dan sentiasa menjadi perhatian penting dalam perkembangan sosial dan politik negara ini. Terdapat beberapa cabaran utama yang berkaitan dengan hubungan etnik dan agama di Malaysia:

1. Ketegangan Etnik dan Politik Identiti: Malaysia adalah sebuah negara pelbagai etnik yang terdiri daripada Melayu, Cina, India dan sebagainya. Cabaran utama adalah mengelakkan politik identiti yang bersifat eksklusif dan ketegangan etnik dalam perpolitikan. Beberapa insiden politik boleh memicu ketegangan antara kumpulan etnik.

2. Politik Agama: Agama Islam adalah agama rasmi di Malaysia tetapi terdapat kumpulan agama-agama lain yang berbilang dan pelbagai. Cabaran adalah bagaimana untuk menjaga keseimbangan antara hak agama dan kebebasan beragama individu dalam konteks agama-agama yang berbeza.

3. Ketidakseimbangan Ekonomi Etnik: Terdapat perbezaan ekonomi antara kumpulan etnik, dengan kekayaan dan peluang pekerjaan yang mungkin tidak merata. Ketidakseimbangan ini boleh menyebabkan ketegangan sosioekonomi yang berkaitan dengan faktor etnik.

4. Isu Diskriminasi dan Hak Asasi Manusia: Cabaran penting adalah melawan diskriminasi dan melindungi hak asasi manusia bagi semua kumpulan etnik dan agama. Ini termasuk isu-isu seperti diskriminasi dalam pekerjaan, akses kepada perkhidmatan kesihatan dan pendidikan dan hak kebebasan beragama.

5. Isu Pengasingan Etnik dan Eksklusi Sosial: Terdapat kumpulan etnik tertentu yang mungkin merasa pengasingan dan eksklusi sosial. Masyarakat asli dan komuniti pribumi adalah contoh terpenting. Cabaran adalah untuk mempromosikan inklusi sosial dan hak mereka untuk mengekalkan budaya dan tradisi mereka.

6. Isu-isu Linguistik: Malaysia memiliki beberapa bahasa yang berbeza dan digunakan dalam sistem pendidikan. Cabaran termasuk isu penguasaan bahasa dan peningkatan penyertaan dalam pendidikan yang berbeza di antara kumpulan etnik.

7. Media Sosial dan Radikalisasi: Penggunaan media sosial telah mempengaruhi persepsi dan persepsi antara kumpulan etnik dan agama. Terdapat risiko radikalisasi dalam talian yang boleh memburukkan ketegangan antara kumpulan.

8. Politik Identiti Agama: Politik identiti agama boleh memecahbelahkan masyarakat dan memicu ketegangan. Isu-isu seperti penggunaan agama dalam kempen politik atau isu-isu agama kontroversi boleh menggugat keharmonian.

9. Ketidakseimbangan dalam Kewakafan dan Pemerintahan Islam: Terdapat isu-isu berkaitan dengan kewakafan (takrifan wilayah dalam undang-undang Islam) dan pemerintahan Islam yang berbeza di negeri-negeri berbanding dengan peringkat persekutuan. Ini boleh mencipta ketidakseimbangan dalam pengamalan undang-undang Islam.

Mengatasi cabaran-cabaran ini memerlukan komitmen kuat dari pihak kerajaan, pemimpin politik, masyarakat sivil, dan masyarakat tempatan. Usaha untuk mempromosikan dialog antara kumpulan etnik dan agama, memastikan keadilan sosioekonomi, serta memperkuat pendidikan dan kesedaran antara budaya dan agama adalah beberapa langkah yang boleh diambil untuk menjaga dan memperbaiki hubungan etnik dan agama di Malaysia.


Kesimpulan

Malaysia telah mengalami perkembangan dasar sosial yang signifikan sejak merdeka, tetapi masih menghadapi cabaran yang penting. Cabaran dalam pendidikan, masalah kesihatan dan ketegangan antara etnik dan agama merupakan beberapa masalah utama yang perlu diatasi. Kajian dari jurnal-jurnal adalah penting dalam memahami dan merumuskan dasar sosial yang lebih baik untuk masa depan Malaysia. Dengan usaha berterusan dan komitmen untuk mengatasi cabaran ini, Malaysia dapat mencapai kemajuan sosial yang lebih besar dan kestabilan dalam masyarakatnya.